ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΤΣΜΕΔΕ

1. Η κυβερνητική επίθεση, με τη στήριξη του ΤΕΕ, κλιμακώνεται:

Την ώρα που φουντώνει η δίκαιη αγανάκτηση χιλιάδων συναδέλφων σχετικά με το βαθμό ικανοποίησης των αναγκών τους απ' το ασφαλιστικό σύστημα και το ΤΣΜΕΔΕ, η κυβέρνηση με την ενεργή συμμετοχή της Δ.Ε. του ΤΕΕ, προχωρά σε νέα προκλητική επίθεση στα ασφαλιστικά τους δικαιώματα.

Το συγκεκριμένο Σχέδιο Νόμου, όπως και οι κυβερνητικές ρυθμίσεις στις Τράπεζες και στις πρώην ΔΕΚΟ, αποτελούν συνέχεια των προηγούμενων αντιασφαλιστικών νόμων (τόσο της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ) με κορυφαίες αιχμές τους Ν.2084/92, 3029/02 και τον πρόσφατο 3232/04 που προωθούν μια συνολική αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού συστήματος με στόχους:

• Την ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης που αναδείχνεται στον τρίτο και βασικότερο «πυλώνα» του συστήματος.
• Την επέκταση του κεφαλαιοποιητικού συστήματος στη λειτουργία και το χαρακτήρα των δημόσιων ασφαλιστικών οργανισμών, ανατρέποντας τα όποια αναδιανεμητικού χαρακτήρα υπολείμματα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.
• Την ομαδοποίηση των επικουρικών ταμείων που θα οδηγήσει – σε συνδυασμό με τη βασική ρύθμιση του Ν.2084/92 – για τη σχέση του 20% ως προς την κύρια σύνταξη, στη ραγδαία συρρίκνωση της επικουρικής ασφάλισης.
• Την υπαγωγή ειδικών ταμείων (στις πρώην ΔΕΚΟ και Τράπεζες) στο ΙΚΑ με ταυτόχρονη συμπίεση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων προς τα κάτω, με την ψευδεπίγραφη φόρμουλα της “ομογενοποίησης”.

Κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ προβάλλουν την επίλυση του ασφαλιστικού με βάση την αρχή της ανταποδοτικότητας, σύμφωνα με την οποία τα βάρη της ασφαλιστικής κάλυψης του εργαζόμενου μετατοπίζονται από την εργοδοσία και το κράτος στις πλάτες του ίδιου, και οι όποιες παροχές μετατρέπονται σε συνάρτηση της δικής του συνεισφοράς.

Η ίδια η αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης αντιδραστικής αλλαγής, που συμπυκνώνεται με τη Στρατηγική της Λισσαβόνας της ΕΕ. Πρόκειται για ένα στρατηγικό σχέδιο αναδιαρθρώσεων που εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη- μέλη της ΕΕ, με στόχο να αντιμετωπίσει η ΕΕ την ανταγωνιστική πίεση των ΗΠΑ και άλλων ανερχόμενων δυνάμεων, μέσα απ' την επιτάχυνση της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου και την αύξηση της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Στο πλαίσιο αυτό επιχειρείται η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, η μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης.

Η συγκεκριμένη κατεύθυνση στο ασφαλιστικό μεταφράζεται σε πλήρη εμπορευματοποίηση του ασφαλιστικού δικαιώματος, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, μείωση των παροχών και αύξηση των εισφορών των ασφαλισμένων, υπονόμευση του δημόσιου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Παράλληλα, άλλες πλευρές της συνολικής επίθεσης, όπως η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η άτυπη μαύρη εργασία, η αύξηση των απλήρωτων υπερωριών, η πλήρης εμπορευματοποίηση της υγείας, υπονομεύουν με τη σειρά τους ακόμα περισσότερο τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Η κυβέρνηση προωθεί την αναδιάρθρωση αυτή με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, που ζητά μείωση του “μη μισθολογικού κόστους” για το κεφάλαιο και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που ζητά επιτάχυνση των επώδυνων αλλαγών.

Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε μια συνολική επίθεση που απαιτεί αγωνιστική απάντηση και αντεπίθεση απ' το σύνολο των εργαζομένων στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα. Οι αυξανόμενες ανάγκες των συναδέλφων δεν μπορούν να ικανοποιηθούν ούτε με μια διαφορετική διαχείριση του ΤΣΜΕΔΕ, ούτε μέσα στα όρια του ασφαλιστικού συστήματος, χωρίς ριζικές αλλαγές στην οργάνωση της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, που αφορούν σε τελευταία ανάλυση το επίπεδο της διακυβέρνησης και της εξουσίας.

2. ΤΕΕ: Το χρονικό ενός “προαναγγελθέντος εγκλήματος”...

Οι ευθύνες της Δ.Ε. του ΤΕΕ και των παρατάξεων της πλειοψηφίας (ΔΚΜ, δυνάμεις της ΠΑΣΚ, ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ κλπ.) είναι τεράστιες, αφού διαμόρφωσαν και προώθησαν το πλαίσιο της σημερινής κυβερνητικής επίθεσης στους εργαζόμενους μηχανικούς, με την υιοθέτηση της απόφασης της Αντιπροσωπείας του Φλεβάρη 2003. Μιας απόφασης που αποτελεί πρότυπο εφαρμογής του κεφαλαιοποιητικού συστήματος και της ανταποδοτικότητας (επικουρικός κλάδος, κλάδος εφάπαξ), οδηγεί σε αύξηση των εισφορών, προωθεί έναν κλάδο “Προνοιακών” Παροχών χωρίς καμιά εγγύηση για τους μισθωτούς, είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με τη σύνδεση του Ταμείου με την Τράπεζα Αττικής. Επικαλείται την κατάργηση του διαχωρισμού “παλιών” και “νέων” ασφαλισμένων και στην πράξη επιβάλλει την εξίσωση προς τα κάτω για όλους. Με την απόφαση του 2003, το ΤΕΕ έστρωσε το δρόμο στην κυβέρνηση για την επιβολή και στο ΤΣΜΕΔΕ της “λύσης” με βάση την αρχή της ανταποδοτικότητας.

Παρά τις όψιμες μικροδιαφοροποιήσεις, η αλήθεια είναι ότι οι κυρίαρχες παρατάξεις στη ΔΕ του ΤΕΕ, συμμετείχαν με εκπροσώπους τους στην τελική διαμόρφωση του νομοσχεδίου, όπως προκύπτει απ΄ την επίσημη αλληλογραφία του Ειδικού Συμβούλου του ΤΕΕ κ. Δ. Δουνούκου με τον Πρόεδρο του ΤΕΕ. Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι αγνόησαν ακόμα και την απόφαση της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ (11-6-05), σχετικά με τα κριτήρια σύνθεσης του νέου Δ.Σ. του ΤΣΜΕΔΕ και την απαίτηση δημόσιου απολογισμού του προηγούμενου ΔΣ. Στις 8-2-2006, με ΟΜΟΦΩΝΗ απόφασή της η ΔΕ ουσιαστικά άναψε το πράσινο φως της αποδοχής του νομοσχεδίου, αφού κανένα από τα περίφημα 6 αδιαπραγμάτευτα σημεία της απόφασης δεν ανέτρεπε τις βασικές του διατάξεις.

Και, τέλος, τα αποκαλυπτήρια ολοκληρώθηκαν με τη στάση της ηγεσίας του ΤΕΕ στο θέμα της πρόσφατης απόφασης του ΣτΕ που προσδιόρισε το ύψος της κύριας σύνταξης για τους “παλιούς” ασφαλισμένους, αναδεικνύοντας την έκταση της ληστείας σε βάρος των συνταξιούχων όλα τα προηγούμενα χρόνια από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, με την κάλυψη του ΤΕΕ και τη συμμετοχή των διοικήσεων του ΤΣΜΕΔΕ. Η ηγεσία του ΤΕΕ, σε μια ακόμα επίδειξη “νομιμοφροσύνης” προς την κυβέρνηση, έσπευσε να χαρακτηρίσει θετική την προκλητική διάταξη του νομοσχεδίου το οποίο, αγνοώντας ακόμα και την παραπάνω απόφαση, ΜΕΙΩΝΕΙ την κύρια σύνταξη για τους “παλιούς” ασφαλισμένους σε σχέση με το ύψος που καθόρισε το ΣτΕ, κατά 340 € περίπου!!! Ο πρόεδρος του ΤΕΕ, μάλιστα, εκτίμησε ότι σε ορισμένα σημεία, το νομοσχέδιο είναι ...θετικότερο κι από την απόφαση της Αντιπροσωπείας του 2003!!! Τα σχόλια είναι περιττά...

Η στάση τους αυτή δεν προξενεί καμία έκπληξη. Είναι άμεση απόρροια της αποδοχής εκ μέρους τους του αντιλαϊκού πλαισίου διαχείρισης του ασφαλιστικού ζητήματος, της στρατηγικής της Λισσαβόνας, που επιβλήθηκε στη χώρα μας με την στήριξη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και προωθείται σταθερά όλα αυτά τα χρόνια.

3. Ο χαρακτήρας και οι επιπτώσεις του σχεδίου νόμου

Το σχέδιο νόμου αποτελεί προσαρμογή στον κλάδο των μηχανικών, των αντιλαϊκών επιλογών της ΕΕ και της άρχουσας τάξης. Εξειδικεύει με τον πιο αρνητικό τρόπο για τους εργαζόμενους μηχανικούς την απαράδεκτη απόφαση της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ (8-3-03) και του νόμου Σιούφα (Ν. 2084/93).

Οι αρνητικές συνέπειες απ΄ την εφαρμογή του σχεδίου νόμου για τη πλειοψηφία των συναδέλφων είναι άμεσα ορατές. Μεταξύ άλλων:

• Προωθεί την ανταποδοτικότητα, την ατομική ευθύνη του κάθε συνάδελφου για την ασφαλιστική του κάλυψη με την απουσία κρατικής χρηματοδότησης και της εργοδοτικής εισφοράς στο σκέλος της Ειδικής Προσαύξησης του κλάδου Κύριας Σύνταξης, στον κλάδο Πρόσθετης ασφάλισης και στον κλάδο εφάπαξ βοηθήματος.
• Αυξάνει υπέρογκα τις εισφορές των ασφαλισμένων και ιδιαίτερα της κατηγορίας μετά το 1993. Οι κάτω των 35 “νέοι” θα επιβαρυνθούν με 53 € το μήνα για την πρώτη πενταετία από την ισχύ του ν/σ, οι υπόλοιποι με 76 € και οι “παλιοί” σχεδόν 60 € το μήνα. Στη δεύτερη πενταετία, οι εισφορές θα κλιμακωθούν σταδιακά μέχρι τα 127 € επιπλέον, το μήνα. Σημειωτέον, δεν περιλαμβάνονται οι εισφορές του Κλάδου Πρόσθετων (προνοιακών) παροχών, ο προσδιορισμός των οποίων παραπέμπεται σε υπουργικές αποφάσεις.
• Μειώνει την κύρια σύνταξη για τους “παλιούς” ασφαλισμένους, ενώ την καθηλώνει στους “νέους”, στα άθλια επίπεδα των 444 € το μήνα. Στους “παλιούς”, η κύρια σύνταξη των 816 € είναι δραματικά χαμηλότερη από το προβλεπόμενο, με βάση τον υφιστάμενο νόμο, ύψος της, όπως το προσδιόρισε η πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ. Ακόμα χειρότερα, η αποσύνδεση της κύριας σύνταξης από το μισθό του δημόσιου υπαλλήλου Β’ βαθμού, της στερεί τη δυνατότητα τιμαριθμικής αναπροσαρμογής.
• Διαχωρίζει τη βάση υπολογισμού των εισφορών των μισθωτών ασφαλισμένων πριν και μετά την 1-1-1993.
• Περιορίζει και παραπέμπει σε υπουργική απόφαση το πλαίσιο αναπροσαρμογής της βάσης υπολογισμού εισφορών και παροχών, δηλαδή επιχειρεί να προωθήσει χωρίς αντιδράσεις την κυβερνητική κατεύθυνση μείωσης των παροχών σε σχέση με τις εισφορές των εργαζομένων.
• Εισάγει τον Κλάδο Πρόσθετων Παροχών, χωρίς να δεσμεύεται για την διασφάλιση, ούτε καν των σημερινών αντίστοιχων εγγυήσεων του ΙΚΑ, προς τους μισθωτούς συνάδελφους. Προωθεί την διαχείριση της ανεργίας με τις εισφορές των εργαζόμενων συναδέλφων. Καλλιεργεί κλίμα αναμονής των υπουργικών αποφάσεων για τον προσδιορισμό των πόρων και των προϋποθέσεων ασφαλιστικής κάλυψης.
• Δεν καθορίζει την “Ειδική Προσαύξηση” που αντικαθιστά τον ΕΛΠΠ σαν κύρια σύνταξη, με αποτέλεσμα η επικουρική σύνταξη να μην προσμετράται και πάνω στην “Ειδική Προσαύξηση”.
• Δεν αντιμετωπίζει τα οξυμένα προβλήματα της κάλυψης της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, παραπέμποντας στο μέλλον τα θέματα του κλάδου Υγείας.

4. Η ψευδεπίγραφη “διαφωνία”...

Στην πορεία εξέλιξης της κυβερνητικής επίθεσης, όπως αυτή εξειδικεύτηκε στο χώρο των μηχανικών με τη συνενοχή και την ενεργητική δραστηριοποίηση της ηγεσίας του ΤΕΕ, διαμορφώθηκε δίπλα στην ηγεσία αυτή, ένα ετερόκλητο συνονθύλευμα από παρατάξεις και πτέρυγες παρατάξεων – με την ηγεμονία τμήματος της ΠΑΣΚ – που δηλώνουν “αντίθεση” στην πολιτική της ΔΕ του ΤΕΕ στο ασφαλιστικό και στο κυβερνητικό σχέδιο νόμου επικεντρώνοντας σε μια άσφαιρη, επιφανειακή και αποπροσανατολιστική καταγγελία γύρω από το θέμα της δικαστικής απόφασης, πλευρές της οικονομικής διαχείρισης του ΤΣΜΕΔΕ ή άλλες επιμέρους πλευρές, που σε καμία περίπτωση δεν έρχονται σε αντιπαράθεση με τους βασικούς “πυλώνες” της κυβερνητικής κατεύθυνσης, δηλαδή το μοντέλο της ανταποδοτικής- κεφαλαιοποιητικής λειτουργίας, το οποίο έχουν αποδεχτεί, άλλωστε, ψηφίζοντας τη γνωστή απόφαση της Αντιπροσωπείας του 2003.

Αφετηρία του δικού μας σκεπτικού, είναι η θέση ότι το πρόβλημα του ΤΣΜΕΔΕ, το ασφαλιστικό πρόβλημα γενικότερα, ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΟΡΘΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ. Η άποψη περί διαχειριστικών ατασθαλιών και ανεπαρκειών, δέσμια της προσήλωσής της στον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής, είναι καταδικασμένη να πέφτει σε κραυγαλέες αντιφάσεις, όπως:

• Από τη μια μεριά, αποδοχή της «αξιοποίησης» των αποθεματικών του ΤΣΜΕΔΕ και του χρηματιστηριακού τζόγου, από την άλλη υποκριτικά δάκρυα για τις απώλειες 35% που υπέστησαν την τελευταία 4ετία.
• Από τη μια μεριά, αποδοχή της συμμετοχής του ΤΣΜΕΔΕ στην Τράπεζα Αττικής και της ενίσχυσης του τραπεζικού χαρακτήρα στη λειτουργία του, από την άλλη υποκριτική καταγγελία της «αδιαφάνειας» και της ασυδοσίας στη λειτουργία των υπηρεσιών του.
• Από τη μια μεριά, αποδοχή της πορείας ιδιωτικοποίησης της υγείας και της ασφάλισης (του περίφημου «τρίτου πυλώνα»), που απαιτεί συμπίεση των παροχών των ασφαλιστικών ταμείων, ώστε να στραφούν οι ασφαλισμένοι προς τους ιδιωτικούς ομίλους και από την άλλη, υποκριτική ανησυχία για το χαμηλό ύψος των παροχών του ΚΥΤ στους ασφαλισμένους. Με βάση τα παραπάνω, θα θέλαμε οι εκπρόσωποι των παρατάξεων που συγκροτούν αυτό το ετερόκλητο μπλοκ, να μας εξηγήσουν:
• Η ΔΑΠ και το δήθεν “ακομμάτιστο” Κίνημα Μηχανικών για το ΤΣΜΕΔΕ (το οποίο καλούσε τους συναδέλφους πολιτικούς μηχανικούς να ψηφίσουν ΔΑΠ στον ΣΠΜΕ), που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το χαμηλό ύψος των συντάξεων, ΤΙ ΘΕΣΗ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΕΙΣΦΟΡΩΝ; Τη θέση για αύξησή τους, φυσικά, αφού συμφωνούν με την απόφαση της “Α” του 2003 και τους αντιασφαλιστικούς νόμους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ή, όταν δημαγωγούν υποκριτικά για την ανάγκη προνοιακών παροχών στους ασφαλισμένους, ΤΙ ΘΕΣΗ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΡΟΥΣ, ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΠΑΡΟΧΩΝ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΛΗΨΗΣ ΤΟΥΣ; Φυσικά, τη θέση της ανταποδοτικότητας και της αναδιανομής από τους εργαζόμενους, μισθωτούς και μικροεπαγγελματίες, προς τους ανέργους, αφού αυτά προβλέπει η απόφαση του 2003.
• Η “Συσπείρωση Αριστερών Μηχανικών”, σε ποια βάση καλεί τους συναδέλφους να διεκδικήσουν; Θεωρεί διεκδικητικό αγώνα την “ορθή” εφαρμογή των αποφάσεων του ΣτΕ, στη βάση του παλιού νόμου 915/79;
• Η “Συσπείρωση Αριστερών Μηχανικών”, που εύχεται υποκριτικά “τα μέλη της Διοίκησης του ΤΣΜΕΔΕ να μην ενεργούν ως τραπεζίτες”, ΤΙ ΘΕΣΗ ΠΑΙΡΝΕΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΤΤΙΚΗΣ; Στην πράξη, αποδέχεται τη συμμετοχή του ΤΣΜΕΔΕ, αφού η απόφαση του 2003 που ψήφισε και με τα δύο χέρια, όχι απλά δεν κινούνταν στην κατεύθυνση αποδέσμευσης από αυτήν αλλά, αντίθετα, το έδενε ασφυκτικά στη λογική της ανταποδοτικότητας.
• Το μπλοκ ΑΜΑΚ-ΑΜΑΝ, που “ανησυχεί” για τις απώλειες των αποθεματικών του ΤΣΜΕΔΕ, ΤΙ ΘΕΣΗ ΠΑΙΡΝΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΟΡΓΙΟ ΤΗΣ ΕΙΣΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ ΚΑΙ ΤΟ “ΤΖΟΓΟ” ΣΤΟ ΧΑΑ; Η απάντηση: ούτε κουβέντα για τις απώλειες λόγω της άτοκης κατάθεσης των αποθεματικών στην Τράπεζα της Ελλάδας, την “αξιοποίηση” των αποθεματικών με απευθείας “επενδύσεις”, αλλά και από την Τράπεζα Αττικής. Πιστεύουν, φαίνεται, ότι οι απώλειες των αποθεματικών λόγω τοποθέτησης στο ΧΑΑ θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν .η διοίκηση του ΤΣΜΕΔΕ είχε επιλέξει μια ...άλλη σύνθεση χαρτοφυλακίου!

Και βέβαια, όλοι αυτοί συμφωνούν επί της ουσίας, με τις όποιες παραλλαγές και επιφυλάξεις, στην ψευδεπίγραφη αντιπαράθεση με το γράμμα του κυβερνητικού σχέδιο νόμου, υψώνοντας το λάβαρο της απόφασης της Αντιπροσωπείας του 2003, που διαμόρφωσε το πλαίσιο και άνοιξε το δρόμο στη σημερινή κυβερνητική επίθεση. Καλλιεργούν αυταπάτες κλαδικής σωτηρίας (βλέπε απόφαση της Αντιπροσωπείας του Οκτώβρη του 2005 που ψήφισαν μαζί Συσπείρωση, ΠΑΣΚ, ΔΑΠ, κλπ.), προβάλλοντας την “ευρωστία” του ταμείου – που οι εργαζόμενοι την έχουν χρυσοπληρώσει – όταν γνωρίζουν πόσο εύκολα αναστρέψιμη είναι η κατάσταση αν προχωρήσουν οι κυβερνητικές επιλογές, τόσο στο ΤΣΜΕΔΕ όσο και στο σύνολο της Κοινωνικής Ασφάλισης, γενικότερα. Προβάλλουν επιφανειακά, αποσπασματικά αιτήματα που διευκολύνουν τους κυβερνητικούς ελιγμούς και αθωώνουν τη ΔΕ του ΤΕΕ.

5. Η θέση της “ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ”:

Με βάση όλα τα παραπάνω, είναι φανερό ότι το κυβερνητικό σχέδιο νόμου για το ΤΣΜΕΔΕ δεν επιδέχεται καμία βελτίωση. Απαιτούμε την άμεση απόσυρσή του. Όμως, δεν επιτρέπονται αυταπάτες. Η κυβερνητική επίθεση, με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, δεν εξαντλείται σε ένα σχέδιο νόμου και δεν πρόκειται να σταματήσει.

Οι συνδικαλιστικοί φορείς των Μηχανικών πρέπει, επιτέλους, να βγουν στο προσκήνιο, να οργανώσουν την αγωνιστική αντεπίθεσή τους. Μια σειρά από πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση, όπως π.χ. οι καταλήψεις του ΤΣΜΕΔΕ σε Αθήνα-Θεσσαλονίκη, οι αποφάσεις ΔΣ και ΓΣ φορέων με θετικό περιεχόμενο (ΣΜΗΒΕ, ΠΣΔΜ-Η, Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών), η ίδρυση του Συντονιστικού από τις κλαδικές Επιτροπές Αγώνα που συγκρότησε η “Πανεπιστημονική” μπορούν και πρέπει να αξιοποιηθούν παραπέρα, να αποκτήσουν ευρύτερη δυναμική και βαθύτερο περιεχόμενο, αγωνιστικής συμπόρευσης με τον ταξικό πόλο του εργατικού κινήματος στην κοινή πάλη για:

• Δημόσια, καθολική, υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση για όλους τους εργαζόμενους.
• Αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν, υψηλού επιπέδου Υγεία και Πρόνοια. Διαχωρισμός Υγείας και Πρόνοιας από την Κοινωνική Ασφάλιση. Κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Υγεία.
• Σύνταξη μετά από 30 χρόνια δουλειάς, στα 60 για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες. Σύνταξη στο 80% των συνολικών αποδοχών της τελευταίας 3ετίας,
• Μετατόπιση του κύριου βάρους των εισφορών ώστε να βαρύνει την εργοδοσία και το κράτος, στην κατεύθυνση της πλήρους απαλλαγής του μισθωτού από εισφορές.
• Διασφάλιση των αποθεματικών των ταμείων. Τα αποθεματικά είναι λαϊκή περιουσία και όχι “τροφοδότης λογαριασμός” για τις κυβερνητικές παροχές στο μονοπωλιακό κεφάλαιο.

Άμεσα, οι εργαζόμενοι, μισθωτοί και μικροεπαγγελματίες μηχανικοί να διεκδικήσουν:

• Την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και του Ν. 915/79.
• Να αρθεί ο διαχωρισμός “νέων” και “παλιών” ασφαλισμένων, χωρίς πρόσθετη επιβάρυνσή τους.
• Απόσυρση του ΤΣΜΕΔΕ από την Τράπεζα Αττικής και το Χρηματιστήριο.
• Μείωση των εισφορών στα προ του 1992 επίπεδα, ειδικά για τους κάτω της πενταετίας έκπτωση 50%.
• Καταβολή των εισφορών των στρατευμένων και των μεταπτυχιακών σπουδαστών από την Πολιτεία.
• Πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική κάλυψη, πλήρη προστασία της μητρότητας και των συναδέλφων με ειδικές ανάγκες.
• Επίδομα Ανεργίας στο 80% του βασικού μισθού, για τους άνεργους και υποαπασχολούμενους μηχανικούς, ανεξάρτητα από τρόπο αμοιβής (μισθό, δελτίο παροχής υπηρεσιών), πλήρη ασφαλιστική κάλυψη των ανέργων συναδέλφων.
• Άμεση απόδοση των οφειλών του Δημοσίου και της εργοδοσίας στο Ταμείο.
• Άμεση διεκδίκηση των απωλειών στο αποθεματικό από την άτοκη κατάθεση στην Τράπεζα της Ελλάδας. Κατάργηση της νόμιμης εισφοροδιαφυγής μέσα από το πλαίσιο των ΣΔΙΤ.
• Άμεση μηχανοργάνωση του ΤΣΜΕΔΕ για τον εκσυγχρονισμό των υπηρεσιών του.

Στη γενικότερη επίθεση της ΕΕ και της άρχουσας τάξης ενάντια στα δικαιώματά τους, πρέπει να αντιπαραθέσουν τη συμπόρευση με το ταξικό πόλο του εργατικού κινήματος, τη συμμαχία τους, τη συσπείρωση που δίνει στον αγώνα προοπτική. Ο αγώνας είναι ενιαίος για όλους τους εργαζόμενους. Το ΤΕΕ δεσμεύεται να στηρίξει τις αγωνιστικές αποφάσεις των συνδικαλιστικών φορέων των εργαζόμενων μηχανικών που κινούνται στο παραπάνω πλαίσιο.