ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

 

Νέος νόμος για τις ΑΠΕ: Μεγάλο δώρο στους ενεργειακούς κολοσσούς

 

Ενα βασικό σκοπό υπηρετεί ο νόμος για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) που ψηφίστηκε πριν λίγες μέρες στη Βουλή: Την απόλυτη ικανοποίηση των μεγάλων ενεργειακών εταιρειών, κυρίως ξένων, αλλά και ντόπιων, που αξίωσαν δραστική μείωση του χρόνου αδειοδότησης των έργων τους, μείωση των απαιτούμενων δικαιολογητικών, άμεση απεμπλοκή υπό εξέλιξη έργων, αύξηση των επιχορηγήσεων και των εγγυημένων τιμών απορρόφησης της παραγωγής τους, μεγαλύτερη χωροταξική ελευθερία - ασυδοσία για την εγκατάσταση των μονάδων τους. Αυτοί οι στόχοι υπηρετούνται, μεταξύ άλλων, από τις παρακάτω βασικές ρυθμίσεις του νέου νόμου:

Με τις διατάξεις αυτές μειώνεται δραστικά το χρονικό διάστημα για την αδειοδότηση. Στόχος είναι οι 2 από 8-12 μήνες. Επίσης, ο χρόνος που απαιτείται για τις περιβαλλοντικές εγκρίσεις, που κατά το υπουργείο φτάνουν και τα 4 χρόνια, επιδιώκεται να μειωθεί στους 8-10 μήνες. Το κυριότερο είναι ότι ορίζονται συγκεκριμένα χρονικά όρια μέσα στα οποία θα πρέπει οι υπηρεσίες και το υπουργείο να διαχειριστούν την κάθε υπόθεση. Στο χωροταξικό πεδίο λαμβάνονται μέτρα ώστε έργα ΑΠΕ (αιολικά πάρκα κλπ.) να μπορούν να εγκατασταθούν σχεδόν παντού, με εξαίρεση μόνο τις ενταγμένες στις συνθήκες «Ραμσάρ» και «Νατούρα» περιοχές. Ακόμη και οι περιορισμοί που ίσχυαν για γη υψηλής παραγωγικότητας αποσύρονται, ενώ ρυθμίσεις για έργα στον αιγιαλό έρχονται να ακυρώσουν παλαιότερους περιορισμούς ώστε να γίνονται έργα και να ποντίζονται καλώδια σύνδεσης.

Οι κυβερνητικές επιδιώξεις «φωτίζονται» περισσότερο εάν ληφθεί υπόψη ότι πριν ακόμη τις εκλογές του 2009 είχαν εμφανιστεί ενεργειακοί κολοσσοί, από την Ισπανία και τη Γερμανία, που είχαν ανακοινώσει τις προθέσεις τους για επενδύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ σε έργα ΑΠΕ. Μόνο τους «πρόβλημα» ήταν το «δύσκαμπτο» θεσμικό πλαίσιο που οδηγούσε σε μεγάλες καθυστερήσεις για την έγκριση των έργων και τους άφηνε ακάλυπτους απέναντι σε αντιδράσεις και δικαστικές προσφυγές κατοίκων και φορέων που δεν ήθελαν στον τόπο τους την εγκατάσταση αιολικών και φωτοβολταϊκών πάρκων. Αδιαφορώντας για το ποιος θα επωμιστεί το κόστος, η κυβέρνηση βάλθηκε να ικανοποιήσει τους υποψήφιους επενδυτές. Όσο για το κέρδος της ελληνικής οικονομίας, αυτό μπορεί να μεταφραστεί στην καλύτερη περίπτωση μόνο στην κάλυψη περισσότερων τόκων για τους τοκογλύφους - δανειστές της χώρας και περισσότερες επιδοτήσεις για τα επιχειρηματικά σχέδια τόσο στην ενέργεια, όσο και σε άλλους τομείς.

Επίσης περιλαμβάνονται διατάξεις για τα θαλάσσια αιολικά πάρκα, την οικονομική αποζημίωση των κατοίκων σε περιοχές εγκατάστασης ΑΠΕ, αλλά και οι διατάξεις για τους ενεργειακούς επιθεωρητές, τους ελέγχους, τα φωτοβολταϊκά σε κτίρια, ακόμη και το πρόγραμμα «εξοικονόμησης» ενέργειας στα κτίρια. Ξεχωρίζουν ακόμη οι ρυθμίσεις για τις τιμές των πετρελαιοειδών, όπου σαφώς ορίζεται ότι διαμορφώνονται ελεύθερα σε όλη την επικράτεια από τις εταιρείες εμπορίας, με μόνη διαφορά ότι πρέπει να γνωστοποιούνται στο υπουργείο Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας οι χοντρικές τιμές και τυχόν εκπτώσεις κ.ά. προς τα πρατήρια υγρών καυσίμων. Με αυτό τον τρόπο υποτίθεται ότι η Επιτροπή Ανταγωνισμού θα μπορεί να ελέγξει και να παρέμβει σε περιπτώσεις εναρμονισμένων τακτικών από τις εταιρείες.

Τα αμέσως επόμενα χρόνια, στη βάση αυτών των ρυθμίσεων, οι ενεργειακές εταιρείες θα δουν τα κέρδη τους να πολλαπλασιάζονται και το κόστος τους να μειώνεται. Τα λαϊκά νοικοκυριά, όμως, θα κληθούν να πληρώσουν αδρά, πρωτόγνωρα ποσά για το ηλεκτρικό ρεύμα, τάχα για να «σώσουν» το περιβάλλον, αλλά στην πραγματικότητα για να στηρίξουν τα υπερκέρδη του μεγάλου κεφαλαίου. Η πρότασή μας για ενιαίο φορέα ενέργειας, δημόσιο και με όρους λαϊκής οικονομίας και εξουσίας, επανέρχεται δραματικά στο προσκήνιο. Είναι η μόνη λύση για φτηνή, επαρκή ηλεκτρική ενέργεια με σεβασμό στον άνθρωπο και στο περιβάλλον.