ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

                                                                                                    Δεκέμβρης 2018

Όταν οι δυνάμεις ΛΑΕ –ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο ΤΕΕ αναλαμβάνουν τη «βρώμικη δουλειά» για λογαριασμό της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ

Το Σάββατο 8/10/2018 η Α/ΤΕΕ συζήτησε μεταξύ άλλων θεμάτων την ένταξη στο ΤΕΕ, ως βασικών ειδικοτήτων, των αποφοίτων του ΣΕΜΦΕ(ΕΜΠ) και των Μηχανικών Οικονομίας και Διοίκησης του Αιγαίου. Η προσπάθεια των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ (των νύν, πρώην ή μελλοντικών επίδοξων... μικρή σημασία έχει) να λασπολογήσουν εναντίον της Πανεπιστημονικής, θυμίζει τον ηλίθιο που πετάει λάσπη πάνω στον ανεμιστήρα... Η γελοία προσπάθεια τους περιστρέφεται γύρω απ’ τη στάση της ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ να καταψηφίσει τόσο την κοινή πρόταση ΣΥΡΙΖΑ και προέδρου της Αντιπροσωπείας, Μοροπούλου όσο και την πρόταση της ΔΚΜ-ΔΑΠ (ΝΔ).

Η ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ είχε από την αρχή ξεκάθαρη στάση και είναι η μοναδική παράταξη που στήριξε το αίτημα ένταξης των αποφοίτων ΣΕΜΦΕ στο ΤΕΕ χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες. Τα γεγονότα και η θέση της «Π» μιλούν από μόνα τους:

· Το ΤΕΕ δεν είναι συνδικαλιστικός φορέας των μηχανικών, είναι θεσμικός σύμβουλος του αστικού κράτους και από τη σύνθεσή του διαταξικός συλλογικός φορέας όπου εντάσσονται εργοδότες, στελέχη της κρατικής διοίκησης και των επιχειρηματικών ομίλων αλλά και αυταπασχολούμενοι και μισθωτοί του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα με βάση την επαγγελματική –επιστημονική τους ιδιότητα. Διαχρονικά είναι ταγμένο να υλοποιεί μέχρι κεραίας την αντιλαϊκή πολιτική σε κάθε τομέα της ευθύνης του. Εντός του ΤΕΕ μαζί και παράλληλα με τις αντιπαραθέσεις για τα συμφέροντα τμημάτων του κεφαλαίου και επιχειρηματικών ομίλων, κυριαρχεί το δίπολο αντιπαράθεσης των εκάστοτε αστικών κομμάτων: Σήμερα των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ (παλιότερα του ΠΑΣΟΚ) και των «συνοδοιπόρων» του έναντι της ΝΔ και λοιπών «συγγενών» της, για τη διανομή θέσεων, προνομίων, τελικά για το ποιος, όχι βεβαίως χωρίς ανταλλάγματα, θα υπηρετήσει αποτελεσματικότερα την αντιλαϊκή πολιτική.

Δεν έχουν καμία σχέση με τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων μηχανικών, συντεχνιακές λογικές που συνδέουν το μέλλον των αποφοίτων πολυτεχνείων με την ύπαρξη επαγγελματικών δικαιωμάτων που απονέμει το ΤΕΕ.

· Θέση της «Π» είναι ότι τα επαγγελματικά δικαιώματα πρέπει να συνδέονται απευθείας με το πτυχίο-δίπλωμα. Δε χρειάζεται να «απονέμει» το ΤΕΕ επαγγελματικά δικαιώματα κατά το δοκούν και μάλιστα μετά από επαγγελματικές εξετάσεις. Η ίδια η πραγματικότητα διδάσκει ότι τα «πολλά και καλά» επαγγελματικά δικαιώματα, δε «γεννούν» δουλειές για τους μισθωτούς και αυταπασχολούμενους μηχανικούς, τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της κρίσης αλλά και σήμερα με την είσοδο σε φάση αναιμικής ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας. Πολύ δε περισσότερο η ένταξη στο ΤΕΕ δε διασφαλίζει σταθερή δουλειά με μισθούς στο ύψος των αναγκών μας και σύγχρονα εργατικά δικαιώματα. Γι’ αυτό και ως ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ξεκαθαρίσαμε και επιμένουμε πως η πραγματική  λύση στα προβλήματα των εργαζόμενων αποφοίτων  δε μπορεί να έρθει μέσα απ’ την  ένταξη στο ΤΕΕ, παρά το γεγονός πως η ένταξη των αποφοίτων ΣΕΜΦΕ στο ΤΕΕ έχει ωριμάσει, με βάση τα σχετικά επιστημονικά κριτήρια και γι’ αυτό τοποθετηθήκαμε θετικά γι’ αυτήν.

· Οι δυνάμεις της «Π» ήταν οι μοναδικές που διατύπωσαν ολοκληρωμένη θέση για το ζήτημα όχι μόνο της ένταξης των αποφοίτων ΣΕΜΦΕ στο ΤΕΕ αλλά συνολικά για το θέμα των επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων, της εργασιακής προοπτικής μετά τις σπουδές για το σύνολο των αποφοίτων Πολυτεχνείων της χώρας. Στήριξαν την ένταξη των αποφοίτων ΣΕΜΦΕ στο ΤΕΕ, αλλά με την τεκμηριωμένη θέση ότι το περιεχόμενο σπουδών της Σχολής μπορεί να σταθεί αυτοτελώς ως επιστημονικό -γνωστικό αντικείμενο σπουδών. Αυτή η επιστημονική ειδικότητα υπήρχε και στην ΕΣΣΔ και υπηρετούσε καταρχήν τη στελέχωση της βασικής και εφαρμοσμένης έρευνας για τη σχεδιασμένη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της σοσιαλιστικής οικονομίας.  Άλλωστε, μετά από την υπερδεκαετή προσαρμογή του προγράμματος σπουδών της ΣΕΜΦΕ, αυτή πλέον “ταιριάζει” στο ΤΕΕ.

· Αντίθετα η «Π» τοποθετήθηκε ενάντια στην ένταξη της σχολής Μηχανικών Οικονομίας & Διοίκησης καθώς καταφανώς η ένταξη της στο ΤΕΕ ως βασική ειδικότητα, απλά και μόνο επειδή περιλαμβάνει «αρκετά» μαθήματα ή κύκλο μαθημάτων Μηχανικού στο Πρόγραμμα σπουδών της, έχει ως πραγματικό στόχο την πλήρη υλοποίηση της ευρωενωσιακής πολιτικής της αποσύνδεσης πτυχίων από τα επαγγελματικά δικαιωμάτα, δηλαδή την υλοποίηση της Συνθήκης της Μπολόνια. Η πολιτική αυτή  οδηγεί στην υποβάθμιση συνολικά του περιεχομένου σπουδών και στην οριστική μετατροπή των τίτλων σπουδών και της άδειας άσκησης επαγγέλματος σε απλό διαβατήριο για εισαγωγή σε μια «δια βίου» συμμετοχή σε ακριβοπληρωμένα σεμινάρια και εξετάσεις πιστοποίησης ανά επαγγελματική δραστηριότητα, συντελεί στην προωθούμενη οριστική διάλυση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων μηχανικών.

· Η ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ καταψήφισε τη συγκεκριμένη πρόταση της προέδρου της Α/ΤΕΕ Τ. Μοροπούλου και των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ για ταυτόχρονη και παράλληλη ένταξη στο ΤΕΕ, μαζί με το ΣΕΜΦΕ, τώρα των Μηχανικών Οικονομίας και Διοίκησης και στη συνέχεια οποιασδήποτε άλλης σχολής. Η στάση τους είναι προκλητική, αφού επιχειρούν να αξιοποιήσουν το ΣΕΜΦΕ ως «πολιορκητικό κριό» για να προωθήσουν την πολιτική της Μπολόνια, δίνοντας τελικά στον υπουργό αποφασιστικές αρμοδιότητες για το ποιος είναι ή δεν είναι μηχανικός. Δηλώνουμε ότι η ώριμη πλέον ένταξη του ΣΕΜΦΕ στο ΤΕΕ δεν τσουβαλιάζεται με τις υπόλοιπες περιπτώσεις και δεν πρέπει να αξιοποιηθεί για την ολοκληρωτική προώθηση της «απελευθέρωσης». Την πρόταση αυτή όμως υπερψήφισαν και οι δυνάμεις ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΛΑΕ.

Οι δήθεν «αριστερές» δυνάμεις των ΛΑΕ & ΑΝΤΑΡΣΥΑ  σε ΤΕΕ και ΕΜΠ, που ακόμα και σήμερα δήθεν «βρίζοντας» και «χωρίς αυταπάτες» τελικά συντάσσονται πίσω από τον αστικό πόλο του ΣΥΡΙΖΑ σε επιμελητήρια, συλλόγους Σωματεία και άλλους συνδικαλιστικούς φορείς, μας ψυχαγωγούν με τη στάση τους. Πιπιλάνε τη γνωστή «καραμέλα» (πρώην ΠΑΣΟΚική και νυν ΣΥΡΙΖΑίϊκή) «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι με τη Δεξιά» προσπαθώντας να σπιλώσουν την μοναδική πολιτικά και ταξικά ξεκάθαρη στάση της ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ, όμως πια τους γνωρίζουμε καλά, κι εμείς και ο λαός.

· Εξίσου προκλητική ήταν και η πρόταση της ΔΚΜ-ΔΑΠ(ΝΔ), δια του προέδρου του ΤΕΕ Γ.Στασινού, την οποία επίσης καταψήφισε η ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ. Ουσιαστικά, κινείται στη λογική του να αποδεχτούμε την «απελευθέρωση» και τη Μπολόνια, αρκεί το ΤΕΕ, δια των επιτροπών του, να ελέγχει και να αποφασίζει ποιος θεωρείται μηχανικός και ποιος όχι. Κινείται στη γνωστή γραμμή αυτών των δυνάμεων που υποστηρίζει πως η «απελευθέρωση» και η πολιτική της Ε.Ε. δεν είναι κατανάγκη κακές, αρκεί το ΤΕΕ να ελέγχει τους όρους και προϋποθέσεις εφαρμογής τους.

Οι δυνάμεις της Πανεπιστημονικής με απόλυτη συνέπεια στάθηκαν ενάντια και στις δύο απαράδεκτες προτάσεις, που παίζουν με τα δικαιώματα των αποφοίτων της ΣΕΜΦΕ για να προωθήσουν την Μπολόνια, «διαφωνώντας» μεταξύ τους, τελικά, μόνο για το αν τις «αποφασιστικές» αρμοδιότητες θα τις έχει ο υπουργός ή το ΤΕΕ.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους μηχανικούς, τους  φοιτητές και απόφοιτους της ΣΕΜΦΕ και όλων των σχολών να αγωνιστούμε μαζί, ενάντια στην πολιτική που καταστρέφει τα δικαιώματα μας. Η επίθεση στα δικαιώματα των αποφοίτων αφορά συνολικά τα εργατικά δικαιώματα, το ασφαλιστικό, την φοροεπιδρομή, την πολιτική της ΕΕ για την «απελευθέρωση», την κρατική καταστολή, τις αλλαγές στο κράτος υπέρ των ομίλων.

Μόνο η οργάνωση της πάλης των εργαζόμενων μηχανικών και των φοιτητών σε κατεύθυνση ρήξης και σύγκρουσης με το σύνολο της πολιτικής ΕΕ-άρχουσας τάξης- κυβερνήσεων, μαζί με το ταξικό εργατικό-λαϊκό κίνημα, μπορεί να σημειώσει ορισμένες νίκες και κατακτήσεις, μπορεί να ανακτήσει κάποιες απ’ τις απώλειες του προηγούμενου διαστήματος. Παράλληλα αυτή η πάλη δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την αποφασιστική αναμέτρηση και την ανατροπή του πραγματικού αντίπαλου, της εξουσίας των μονοπωλιακών ομίλων, του αστικού κράτους και των κυβερνήσεων, των ΝΑΤΟ & ΕΕ που τη στηρίζουν. Για την οικοδόμηση του ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης, με κοινωνική ιδιοκτησία στο σύνολο των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της, με εργατικό έλεγχο, που μπορεί να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες, μαζί και τις ανάγκες του εργαζόμενου μηχανικού.