1^η ΜΑΗ 2007: Είναι Απεργία! Δεν είναι αργία!

ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΕΝΩΤΙΚΟΥ, ΤΑΞΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ - ΓΙΑ ΡΙΖΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ!

 Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Τιμάμε την Εργατική Πρωτομαγιά, μέρα πάλης και αλληλεγγύης της παγκόσμιας εργατικής τάξης. Απευθύνουμε αγωνιστικό χαιρετισμό στους εργαζόμενους όλου του κόσμου. Δυναμώνουμε τη διεθνιστική μας αλληλεγγύη. Στηρίζουμε με τη δράση μας τη σοσιαλιστική Κούβα, το λαό του Ιράκ, όλους τους λαούς που αντιστέκονται στον ιμπεριαλισμό.

Οι εργαζόμενοι δέχονται επίθεση, βιώνουν καθημερινά την ανεργία, την ελαστική απασχόληση, το χτύπημα του 8ώρου και των Συλλογικών Συμβάσεων, την εντατικοποίηση της εργασίας και τα εργοδοτικά εγκλήματα στους χώρους δουλειάς. Οι μισθοί και οι συντάξεις παραμένουν καθηλωμένα στα όρια της «σφιχτής εισοδηματικής πολιτικής» που εκτοξεύει τα κέρδη της πλουτοκρατίας στα ύψη. Η πολιτική των αναδιαρθρώσεων επιταχύνεται σε όλους τους κλάδους. Εντείνονται οι ιδιωτικοποιήσεις, ενώ ταυτόχρονα ολοκληρώνεται η αναδιάρθρωση στην Παιδεία για τη διαμόρφωση του «ευέλικτου» μοντέλου εργαζόμενου και του «ανταγωνιστικού» πανεπιστημίου.

Κυβέρνηση – ΠΑΣΟΚ – μεγάλοι ελληνικοί και ξένοι τραπεζικοί και χρηματιστικοί όμιλοι, συνεχίζουν και κλιμακώνουν την επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Δεν τους φτάνουν όσα έχουν αφαιμάξει εδώ και δεκαετίες από τα ταμεία, θεωρούν κιόλας ότι μπορούν να τους κοροϊδέψουν κατηγορώντας ο ένας τον άλλο για «απατεώνα». Η ληστεία δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ δεν είναι μια «παρεκτροπή» οφειλόμενη σε ‘άπληστους χρηματιστές’ και ‘ανίδεες διοικήσεις’ (όπως δηλώνει κυνικά η κυβέρνηση), ούτε ζήτημα διαφθοράς και αδιαφάνειας της κυβέρνησης, όπως υποκριτικά την κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ. Είναι μια χρόνια και συστηματική προσπάθεια των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ακολουθώντας τις επιταγές της ΕΕ και των μονοπωλιακών ομίλων, για την κατάργηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων και τη γενική ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος. Η πολιτική αυτή περνάει μέσα από κάθε πλευρά του ασφαλιστικού συστήματος, πρώτα και κύρια μέσα από την προώθηση της ανταποδοτικότητας και της κεφαλαιοποιητικής λειτουργίας του. Τα ασφαλιστικά βάρη μεταφέρονται όλο και περισσότερο στις πλάτες των εργαζομένων, οι παροχές συρρικνώνονται, τα όρια συνταξιοδότησης αυξάνονται, τα αποθεματικά των ταμείων γίνονται τροφοδότης λογαριασμός για τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του κεφαλαίου (χρηματιστήριο, ΣΔΙΤ κλπ).

Η επίθεση αυτή δεν είναι αποσπασματική και τυχαία ούτε προϊόν “υπερβάλλοντος ζήλου” του ενός ή του άλλου υπουργού, της μιας ή της άλλης κυβέρνησης, δεν αφορά μόνο τον α ή τον β κλάδο. Είναι όψεις της ενιαίας στρατηγικής του μονοπωλιακού κεφαλαίου σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, με στόχο τη δραματική συρρίκνωση του συνόλου των εργασιακών, μορφωτικών δικαιωμάτων μας. Η στρατηγική αυτή, κωδικοποιημένη σε ντοκουμέντα-σταθμούς όπως η στρατηγική της Λισσαβόνας, η Συνθήκη της Μπολόνια κλπ., αποσκοπεί να απαντήσει σε αντικειμενικές ανάγκες των μονοπωλίων, για την αύξηση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητάς τους στη διαπάλη με τους διεθνείς ανταγωνιστές τους για τη μερίδα του λέοντος του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Οι κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ, υλοποιούν με θρησκευτική ευλάβεια το σύνολο των αναδιαρθρώσεων αυτών. Αυτή είναι και η εικόνα στη χώρα μας: ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, εναλλάξ από θέσεις κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό για την προώθηση των αναδιαρθρώσεων με τις λιγότερες δυνατές αντιστάσεις. Το εργατικό και γενικότερα το λαϊκό κίνημα δεν έχει απέναντί του μεμονωμένους νόμους και ρυθμίσεις, αλλά την εντεινόμενη επίθεση των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των λαών.

Η επίθεση αυτή εκδηλώνεται με την ίδια ένταση και στο δικό μας χώρο. Ευέλικτη εργασία χωρίς δικαιώματα, χωρίς ωράρια, ατομική διαπραγμάτευση, καθεστώς Δελτίου Παροχής Υπηρεσιών με ατομική ευθύνη για την ασφάλιση, χωρίς αποζημίωση και επίδομα ανεργίας σε περίπτωση απόλυσης. Είναι πρόσφατη η ψήφιση του αντιασφαλιστικού Νόμου για το ΤΣΜΕΔΕ που φέρνει την υπέρογκη αύξηση των εισφορών και τη μείωση των παροχών και που την ακολούθησε η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση των αποθεματικών του ΤΣΜΕΔΕ, η κλοπή των δικών μας εισφορών, με αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Αττικής. Η κλοπή είναι προσχεδιασμένη, υλοποιεί την ευρωενωσιακή πολιτική των κυβερνήσεων για την ασφάλιση και εκπονήθηκε από ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΣΥΝ(σπειρωμένους) στο ΤΕΕ.

Σε αυτό το πλαίσιο, θετική εξέλιξη αποτελεί η διαιτητική απόφαση του ΟΜΕΔ με την οποία διαμορφώθηκε η Σ.Σ.Ε. στον κλάδο «μελέτη-κατασκευή» στην περιοχή Αττικής, μεταξύ του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών και των εργοδοτικών οργανώσεων (ΣΤΕΑΤ, ΣΑΤΕ, ΣΕΓΜ κλπ.). Η εξέλιξη αυτή αποτελεί σημαντικό βήμα μπροστά στην πάλη των μισθωτών τεχνικών ενάντια στις ελαστικές σχέσεις εργασίας καθώς περιέχει για πρώτη φορά ρητή αναφορά στους μισθωτούς με ΔΠΥ, τους οποίους συμπεριλαμβάνει στις διατάξεις της. Παρόλο που σε θεσμικό και οικονομικό επίπεδο η σύμβαση αυτή απέχει πολύ από τις ανάγκες και διεκδικήσεις μας, η ύπαρξή της βοηθά ώστε από καλύτερες θέσεις να δώσουμε τη μάχη για τη νέα σύμβαση του 2007 με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας.

Μετά την υπογραφή της σύμβασης, η εργοδοσία (ΣΤΕΑΤ), στα πλαίσια της κοινής τακτικής της με τον εργοδοτικό ΣΤΥΕ, απάντησε με ασφαλιστικά μέτρα και αγωγή κατά του Σωματείου, για να μην ισχύσει η σύμβαση, καθιστώντας σαφές ότι δεν επιθυμεί επουδενί να θιγεί το καθεστώς της ευέλικτης ελαστικής εργασίας. Οι εργαζόμενοι και το Σωματείο πρέπει να δώσουν άμεση απάντηση σε αυτήν την πρόκληση, να ενταθεί η πάλη στους χώρους δουλειάς, να ενισχυθεί το Σωματείο. Πώς όμως θα είναι αποτελεσματική η πάλη μας; Πώς πρέπει να βαδίσουμε;

Απέναντι σε αυτή την ενιαία επίθεση η εργατική τάξη πρέπει να δώσει ενιαία απάντηση, γιατί μόνο έτσι μπορεί η απάντηση να είναι αποτελεσματική. Έχουμε όμως απέναντί μας και τις πλειοψηφίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό που επιχειρεί να αφοπλίσει το εργατικό κίνημα με τα χρόνια συναίνεσης, ταξικής συνεργασίας, κοινωνικού διαλόγου και ενεργητικής υποστήριξης της αντιλαϊκής πολιτικής που φτάνει έως την ανοικτή επίθεση από κοινού με την εργοδοσία, όπως στην προκειμένη περίπτωση με τους ΣΤΥΕ και ΣΤΕΑΤ. Πως μπορούμε λοιπόν να δώσουμε ενιαία την απάντηση, να αντεπιτεθούμε ξεπερνώντας τα εμπόδια που θέτουν κυβερνήσεις, εργοδοσία και εργοδοτικός συνδικαλισμός; Η ύπαρξη και ενδυνάμωση του ΠΑΜΕ, του ταξικού πόλου για την οργάνωση της πάλης, της αντίστασης και της αντεπίθεσης του εργατικού και λαϊκού κινήματος, με αναφορά στο σύνολο των εργαζομένων όλων των κλάδων, αναδεικνύεται σε αποφασιστικό όρο για την αντιστροφή της κατάστασης υπέρ των εργαζομένων. Το ΠΑΜΕ συνενώνει τις επιμέρους διεκδικήσεις σε ένα ενιαίο, ταξικό διεκδικητικό πλαίσιο με αφετηρία τις σύγχρονες διευρυνόμενες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας και φωτίζει τις πολιτικές προϋποθέσεις για την ικανοποίησή τους, προϋποθέσεις που περνάνε μέσα από την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Αυτή η κατεύθυνση και πορεία στο εργατικό κίνημα είναι αναγκαίο να αναδειχθεί και να υλοποιηθεί και στη φετινή εργατική Πρωτομαγιά και στην απεργία στις 15 Μάη. Φαίνεται όμως, πως η πλειοψηφία του ΔΣ του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, παρόλο που στα λόγια στηρίζει το διεκδικητικό πλαίσιο που έχει διαμορφώσει το Σωματείο, ένα πλαίσιο που αντικειμενικά συμπλέει με το πλαίσιο πάλης του ΠΑΜΕ, αρνείται πεισματικά να συμπορευτεί με το ταξικό εργατικό κίνημα μη εκδίδοντας απόφαση συμμετοχής του Σωματείου σε οποιαδήποτε απεργιακή συγκέντρωση, αλλά καλώντας τους συναδέλφους να συμμετέχουν στις συγκεντρώσεις γενικώς και αορίστως. Εμείς ρωτάμε, για να διαδηλώσουν για τι και με ποιους; Αυτή η πράξη συμπυκνώνει την πολιτική των ίσων αποστάσεων ανάμεσα στον εργοδοτικό συνδικαλισμό και το ταξικό εργατικό κίνημα. Είναι η συνέχιση της ίδιας πορείας που ακολούθησε η πλειοψηφία του ΔΣ τα προηγούμενα χρόνια, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τη στάση της μπροστά στην απεργία της 29^ης Μάρτη για την υπογραφή ικανοποιητικών ΣΣΕ με βάση τις ανάγκες, όταν προκήρυξε μερική απεργία του Σωματείου στα εργοτάξια, λες και μόνο εκεί διεκδικούσε το Σωματείο υπογραφή ΣΣΕ. Αυτή η στάση είναι η απόρροια της πολιτικής πρότασης για δράση με «σημαία ευκαιρίας», με βάση τις αιχμές και τα εκάστοτε επιμέρους ζητήματα επικαιρότητας, τους επιμέρους νόμους και τους εκάστοτε υπουργούς. Βρίσκεται σε αντιδιαστολή με την πρόταση του ΠΑΜΕ για πάλη ενάντια στις αναδιαρθρώσεις με συνολικό πλαίσιο διεκδίκησης των αναγκών και των δικαιωμάτων για τη συνολική ανατροπή αυτής της πολιτικής, για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Στην ουσία ακυρώνει τη διεκδίκηση του πλαισίου εφόσον απομακρύνει το Σωματείο από το ταξικό εργατικό κίνημα, την ανάγκη για ενιαία πάλη και διεκδίκηση. Η περιχαράκωση και η αναζήτηση μοναχικών, “τρίτων” δρόμων τη στιγμή που τα ταξικά συνδικάτα συντονίζουν την πάλη τους, ενάντια στην πολιτική της Ε.Ε., την κυβέρνηση και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, απέναντι στον εργοδοτικό-κυβερνητικό συνδικαλισμό των ηγεσιών ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, είναι πράξη υποχώρησης και παραίτησης από τον ταξικό δρόμο και μόνο την εργοδοσία και τους συνδικαλιστικούς της υπαλλήλους (τύπου ΣΤΥΕ) εξυπηρετεί.

Την Πρωτομαγιά και στις 15 Μάη ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ  στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ

Ø Βασικό μισθό 1.300 ευρώ. Για τους μισθωτούς τεχνικούς διεκδικούμε υπογραφή ΣΣΕ με κατώτερο μισθό για τους μηχανικούς 1740 ευρώ, τους γεωλόγους 1615 ευρώ, τους τεχνολόγους μηχανικούς 1530 ευρώ, τους εργοδηγούς-σχεδιαστές 1400 ευρώ.

Ø Κατοχύρωση όλων των δικαιωμάτων που πηγάζουν από την εξαρτημένη σχέση εργασίας. ΟΧΙ στην ‘ευέλικτη εργασία’, τη ‘διευθέτηση του χρόνου εργασίας’. ΟΧΙ στις απολύσεις. Κανονικές προσλήψεις με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου για όλους τους εργαζόμενους. Μείωση των ωρών εργασίας (35ωρο, 5νθήμερο, 7ωρο).

Ø Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Πλήρης δημόσια, καθολική, υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν υψηλού επιπέδου υγεία και πρόνοια για όλους τους εργαζόμενους χωρίς προϋποθέσεις. Αποδέσμευση του ΤΣΜΕΔΕ απ΄ την Τράπεζα Αττικής. Άμεση επιστροφή στα ταμεία όλων των απωλειών που έχουν υποστεί από τις πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων από το ’50 και μετά. Όχι στο τζογάρισμα των αποθεματικών των ταμείων στο χρηματιστήριο. Αποφασιστική μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζόμενων, ιδιαίτερα για τους νέους εργαζόμενους (μετά το 1993) στην προοπτική της πλήρους κατάργησής τους. Πλήρης απαλλαγή των στρατευμένων, των ανέργων και των μεταπτυχιακών μηχανικών από την καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών, με θεμελίωση των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων τους για το χρόνο απαλλαγής.

Ø Υπολογισμός του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου χρόνου. Σύνταξη ίση με το μέσο όρο των αποδοχών της τελευταίας τριετίας, στα 30 χρόνια δουλειάς, στα 55 χρόνια για τις γυναίκες και τα 58 για τους άνδρες. Επίδομα ανεργίας, ίσο με το βασικό μισθό, για όλους τους εργαζόμενους και υποαπασχολούμενους, ανεξάρτητα από τον τρόπο πληρωμής τους (μισθό ή ΔΠΥ). Άμεση αναγνώριση των εργοδοτικών υποχρεώσεων (εργασιακών, ασφαλιστικών κλπ) και των δικαιωμάτων για τους εργαζόμενους που αμείβονται με ΔΠΥ και παρέχουν στην ουσία εξαρτημένη σχέση εργασίας.

Ø Ουσιαστική εφαρμογή των μέτρων υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων με προσανατολισμό στην εργοδοτική ευθύνη. Κατάργηση των ιδιωτικών ΕΞ.Υ.Π.Π. και δημιουργία κρατικού σώματος Τεχνικών Ασφάλειας και Ιατρών Εργασίας, ενταγμένου στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Κατοχύρωση εργοδοτικής εισφοράς για την ασφαλιστική κάλυψη του επαγγελματικού κινδύνου και διευρυμένη εφαρμογή του θεσμού των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων.

Ø Όχι στην «απελευθέρωση» των τηλεπικοινωνίες και της ενέργειας, όχι στις ιδιωτικοποιήσεις και τις ΣΔΙΤ.

Ø Όχι στη οδηγία Μπολκενστάιν και στις κατευθύνσεις «απελευθέρωσης» των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων.

Ø Οχι στην αναθεώρηση του άρθρου 16. Να καταργηθούν όλοι οι αντιεκπαιδευτικοί νόμοι των ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, να μην εφαρμοστούν οι κατευθύνσεις της Μπολόνια. Ενιαίο, 12χρονο υποχρεωτικό σχολείο. Ενιαία Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία για όλους. Δημόσια και Δωρεάν Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση. Να απαγορευτεί κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα στην εκπαίδευση.

ΕΣΑΚ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ