Προκαλεί την οργή και την αγανάκτηση μας η συμφωνία των εργοδοτών και του εργοδοτικού συνδικαλισμού της ΓΣΕΕ: «όλοι μαζί εργαζόμενοι και εργοδότες» για να σώσουμε την οικονομία. Δηλαδή όλοι μαζί να σώσουμε τα κέρδη της πλουτοκρατίας. Την ίδια στιγμή που κραδαίνουν πάνω από το κεφάλι μας τον «πέλεκυ» των μαζικών απολύσεων λόγω της οικονομικής κρίσης, ζητούν νέες θυσίες: μεγαλύτερη απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, περισσότερη «ευελιξία», στήριξη της κερδοφορίας τους με πακέτα ζεστού χρήματος από τη φορολογία των εργαζομένων. Αρωγός σε αυτήν την κατεύθυνση η πρόσφατη απόφαση (με τις ψήφους ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ) της επιτροπής ΣΕΡΚΑΣ της Ε.Ε., που θεσμοθετεί 65ωρο εβδομαδιαίας εργασίας, με διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε ετήσια βάση και διάκριση του χρόνου εργασίας σε ενεργό και ανενεργό (επιπλέον απλήρωτο χρόνο που ο εργαζόμενος σε ετοιμότητα είναι στη διάθεση του εργοδότη).

Είναι προκλητική η στήριξη της κυβέρνησης προς την πλουτοκρατία, όταν την ίδια στιγμή που επιδοτεί την κερδοφορία των τραπεζών με 28 δις και ετοιμάζει επιδότηση και των υπολοίπων μονοπωλιακών ομίλων, αδυνατεί να πληρώσει το εφάπαξ και τα φάρμακα Δημοσίων Υπαλλήλων και άλλων ασφαλισμένων, να χρηματοδοτήσει τα Ταμεία. Η πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ με τη συναίνεση του εργοδοτικού συνδικαλισμού έφτασε το ασφαλιστικό σύστημα στα όρια της χρεοκοπίας με την απώλεια των αποθεματικών στο χρηματιστηριακό τζόγο και τα δομημένα ομόλογα.  Συνένοχοι και συνεταίροι σε αυτήν την κατεύθυνση και τα υπόλοιπα κόμματα του ευρωμονόδρομου (ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-ΛΑΟΣ) που συμφωνούν στην ενίσχυση του κεφαλαίου, φτάνει τα χρήματα να δοθούν με όρους και προϋποθέσεις. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ άξιος κοινωνικός εταίρος και συνομιλητής, δέχεται τη χρηματοδότηση των «προβληματικών» τραπεζών, φτάνει το κράτος να πάρει θέση στη Διοίκησή τους, ζητεί την επιδότηση των εργοδοτών για διατήρηση των θέσεων εργασίας.

Αφού τόσα χρόνια το μεγάλο κεφάλαιο ξεζούμισε την εργατική τάξη και ξεχείλισαν τα κέρδη του, τώρα απαιτούν να δώσουμε και τα ελάχιστα δικαιώματά μας, την ίδια μας τη ζωή για να σωθούν και να μη θιχτεί η κερδοφορία τους. Είναι επικίνδυνη για την εργατική τάξη η λογική του εταιρισμού, της υποταγής, του συμβιβασμού του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού: «όλοι στην ίδια βάρκα είμαστε, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι». Είναι επικίνδυνη η λογική να χαμηλώσουμε τον πήχη των απαιτήσεων και να αποδεχθούμε να παραχωρήσουμε στην κερδοφορία του κεφαλαίου τα δικαιώματά μας.

Ούτε σπιθαμή πίσω, καμιά υποχώρηση από τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας. Σύγκρουση για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής - καμιά συναίνεση με την άρχουσα τάξη για κοινή διαχείριση της επερχόμενης κρίσης. Μόνη διέξοδος η αντεπίθεση για να πάρουμε εμείς που παράγουμε τον πλούτο, τη μοίρα μας στα χέρια μας.