ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

 

Συνεχίζοντας το μίνι-αφιέρωμα των τελευταίων δημοσιεύσεων, αναφορικά με θέματα χρήσεων γης και διαχείρισης των δημόσιων χώρων, σήμερα αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο από την εφημερίδα «Ριζοσπάστης», της 2σς Οκτωβρίου 2009. Στο κείμενο, μεταξύ άλλων, γίνεται αναφορά και στο ζήτημα του ξεπουλήματος των Ολυμπιακών Ακινήτων. Το θέμα, υπό τον κομψό «φερετζέ» της «μεταολυμπιακής αξιοποίησης», συζητήθηκε σε διεθνές διήμερο που οργάνωσε το ΤΕΕ, τον περασμένο Μάη. Σε επόμενα τέυχη, θα δημοσιεύσουμε αποσπάσματα από την τοποθέτηση της «Πανεπιστημονικής» στις εργασίες του διημέρου. Προς το παρόν, επισημαίνουμε ότι το ΤΕΕ ήταν και είναι επί της ουσίας σύμφωνο με το νόμο του 2005 της ΝΔ, όπως είναι και με το προηγούμενο νομικό πλαίσιο, «καρπός» του οποίου ήταν η δημιουργία της «ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΑΚΙΝΗΤΑ Α.Ε.» και η μετατροπή των ολυμπιακών εγκαταστάσεων σε «ειδικές ζώνες – κάτεργα» στα οποία κουρελιάζεται καθημερινά κάθε έννοια εργατικού δικαιώματος, αλλά και πολεοδομικών διατάξεων  κλπ. Τώρα, μάλιστα, με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, να υποθέσουμε ότι η ηγεσία του ΤΕΕ θα «θάψει» ακόμα περισσότερο το όλο ζήτημα, ή λέτε να πέφτουμε έξω...;

 

Μπαράζ ξεπουλήματος παραλιών και δημόσιων χώρων

 

Oι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η μία μετά την άλλη, ξεπουλούν συνειδητά κάθε σπιθαμή δημόσιας γης, κάθε εγκατάσταση που μπορεί να αξιοποιηθεί από το κεφάλαιο με μοναδικό σκοπό το κέρδος, στερώντας από το λαό μοναδικούς ελεύθερους χώρους, παραλίες και χώρους άθλησης. Το νομοθετικό πλαίσιο που άρχισε να θεσπίζει το ΠΑΣΟΚ με στόχο την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση του εθνικού πλούτου και των δημόσιων ακτών, για παράδειγμα, όχι μόνο το τήρησε με θρησκευτική ευλάβεια η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά το επέκτεινε και το εμπλούτισε. Συγκεκριμένα:

·                     Νόμος 2471/2001. Ψηφίστηκε επί κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και επιτρέπει την τσιμεντοποίηση του αιγιαλού και των παραλιών της χώρας, από το ιδιωτικό κεφάλαιο που μπορεί να ασκεί πάνω του διάφορες δραστηριότητες.

·                     Νόμος 3105/2003 του ΠΑΣΟΚ. Επιτρέπει στην εταιρεία Τουριστικά Ακίνητα (δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ και αυτή) να αίρει την προστασία μεγάλων τμημάτων του αιγιαλού και της παραλίας, γύρω από τουριστικές μονάδες του ΕΟΤ και να τις παραδίδει στους ιδιώτες.

·                     Πρόσφατη, κατεπείγουσα μάλιστα, υπουργική απόφαση της κυβέρνησης της ΝΔ που στηρίζεται ακριβώς στο νόμο του ΠΑΣΟΚ του 2001, εμπορευματοποιεί δημόσιους χώρους αιγιαλού και παραλίας, ότι δηλαδή έχει απομείνει, με «όχημα» και τους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης...

 

Η ίδια ακριβώς τακτική ακολουθήθηκε και στο ζήτημα της έκτασης του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, τη στιγμή που οι κάτοικοι έχουν ανάγκη και απαιτούν να μετατραπεί σε Μητροπολιτικό Πάρκο, που θα δώσει ανάσα ζωής σε ολόκληρο το Λεκανοπέδιο.

Αρχικά, το 2003, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, προκήρυξε Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό Ιδεών, θέτοντας ως προϋπόθεση ότι 1.000 στρέμματα από τη συνολική έκταση θα οδηγηθούν στην οικοπεδοποίηση, ενώ και στην υπόλοιπη έκταση θα αναπτυχθούν διάφορες άλλες εμπορικές εγκαταστάσεις.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, παρά τις διαφορετικές αρχικές δηλώσεις του αρχηγού της Κ. Καραμανλή, όχι μόνο σεβάστηκε το αποτέλεσμα του διαγωνισμού αυτού, αλλά με απόφαση του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιά προχωρεί στο στάδιο της εφαρμογής της, ικανοποιώντας τις ορέξεις του μεγάλου κεφαλαίου.

Στο μεταξύ, «στο σφυρί» βγαίνουν τμηματικά και οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, μαζί, βέβαια, με τον περιβάλλοντα χώρο τους - για την κατασκευή των οποίων ο ελληνικός λαός πλήρωσε και εξακολουθεί να πληρώνει 10,3 δισεκατομμύρια ευρώ - και που τώρα για να τους προσεγγίσει χρειάζεται να πληρώνει πανάκριβα εισιτήρια εισόδου. Η κυβέρνηση της ΝΔ έσπευσε να υλοποιήσει όσα προβλέπει ο σχετικός νόμος που ψήφισε για τη «μεταολυμπιακή χρήση των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων», ένα νόμο, που, όπως είναι γνωστό, «πάτησε» πάνω στο δρόμο που έστρωσε με διάφορες νομοθετικές ρυθμίσεις για τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ενα νόμο - πρόκληση, όπως τον έχει χαρακτηρίσει το ΚΚΕ, «γιατί με αυτόν εκχωρείται η κρατική περιουσία στο μεγάλο κεφάλαιο, τη στιγμή που ο λαός καλείται να σφίξει για άλλη μια φορά το ζωνάρι, για να πληρώσει τα σπασμένα της ολιγαρχίας και να αυξήσει τα κέρδη της».