Δυναμώνουμε το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών

$Description: D:\Temp\Panepistimoniki\Site_panepistimonikis\Test Site\SMT-Ekloges 2013\smtA4diselido2013_files\image304.png$

Συναδέλφισσα και συνάδελφε

Εργαζόμενε/η σε τεχνικές κατασκευαστικές και μελετητικές εταιρείες, σε εταιρείες παροχής επιστημονικών και τεχνικών υπηρεσιών, στην Έρευνα, Άνεργε/η

Εσύ που δουλεύεις «από ήλιο σε ήλιο» με τον «πέλεκυ» της απόλυσης πάνω απ’ το κεφάλι σου και την ίδια ώρα ντρέπεσαι να πεις ότι έχεις ακόμα δουλειά στο συνάδελφο που παραμένει άνεργος την τελευταία τετραετία και αναζητά διέξοδο στη μετανάστευση...

Εσύ που στα νέα εργοτάξια προσλήφθηκες με τον κατώτατο μισθό που νομοθέτησε η κυβέρνηση, αφού κατ’ απαίτηση των εργοδοτών κατάργησε τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, ή σου πουλάν ελπίδα ότι θα είσαι στα επόμενα voucher ανεργίας…

Εσύ που ενώ ακόμα εργάζεσαι έχεις υποστεί διαδοχικές μειώσεις στο μισθό σου και πλέον δε μπορείς να καλύψεις τις βασικές σου ανάγκες, καθώς τον πενιχρό μισθό στον τρώνε τα χαράτσια...

Εσύ που είσαι εργαζόμενος αλλά ανασφάλιστος και εύχεσαι να μη χρειαστείς γιατρό εσύ ή η οικογένειά σου, γιατί χρωστάς χιλιάδες ευρώ στο Ταμείο ως αυτασφαλισμένος, καθώς ποτέ δε γνώρισες τι σημαίνουν σταθερές εργασιακές σχέσεις, παρά μόνο την πραγματικότητα του «συνεργάτη» με Μπλοκάκι (ΔΠΥ)...

Εσύ που δεν θυμάσαι πότε δούλεψες τελευταία φορά, που δεν είχες επίδομα ανεργίας και αποζημίωση απόλυσης καθώς δούλευες με Μπλοκάκι ή τελείωσε πλέον το επίδομα του ΟΑΕΔ, ενώ ως ανασφάλιστος συσσωρεύεις χρέη στο ΤΣΜΕΔΕ (ΕΤΑΑ) ή στον ΟΑΕΕ και αναμένεις να έρθει μετά από διαδοχικές ρυθμίσεις η ώρα των κατασχέσεων...

Εσύ συναδέλφισσα και συνάδελφε δεν είσαι ο μοναδικός, δεν είσαι μόνος σου, όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε, έχουμε τα ίδια προβλήματα με κοινή αιτία, τον ίδιο εχθρό, τον ίδιο κοινό δρόμο να βαδίσουμε…

Κανένας από εμάς να μη λυγίσει…, στους ταξικούς αγώνες βρίσκεται η λύση!

Η επίθεση στα δικαιώματά μας δεν έχει τελειωμό!

Η επίθεση αυτή δεν προέκυψε την τελευταία τετραετία μαζί με το μνημόνιο, δεν την έφερε το υψηλό δημόσιο χρέος, δεν είναι αποτέλεσμα λάθος συνταγής ανίκανων διαχειριστών εντός και εκτός Ελλάδας, δεν θα τερματιστεί με την ανάκαμψη και τον περιορισμό του χρέους, εάν φύγει η τρόικα και ολοκληρωθεί το μνημόνιο.

Η πολιτική που με ευλάβεια άσκησαν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και στήριξαν τις τελευταίες δεκαετίες τα κόμματα της Ε.Ε. και του Μάαστριχτ, εκπονήθηκε και εφαρμόστηκε στην πλάτη των εργαζομένων από την περίοδο της ανάπτυξης. Προωθεί μέτρα «θανατηφόρα» για τους εργαζόμενους, αναγκαία όμως για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας ώστε να διασφαλιστεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων της Ελλάδας και της Ε.Ε. στο διεθνή ανταγωνισμό.

Ειδικά σε συνθήκες όξυνσης του ανταγωνισμού, η εξασφάλιση ικανοποιητικής κερδοφορίας των ομίλων περνά μέσα από τη ραγδαία συμπίεση των μισθών και όποιων κοινωνικών δικαιωμάτων, την επιτάχυνση της συγκέντρωσης της παραγωγής, την εξεύρεση νέων πεδίων κερδοφορίας για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια.

Γι’ αυτό, είτε με Ευρώ ή Εθνικό Νόμισμα, είτε με περιοριστική «πολιτική Μέρκελ» ή επεκτατική «πολιτική Ομπάμα», αντίστοιχα μέτρα προωθούνται σε βάρος του Ιταλού, του Ισπανού, του Γερμανού, του Βρετανού, αλλά και του Αμερικανού εργαζόμενου, σε κάθε χώρα που ακολουθεί τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.

Η πολιτική της ΕΕ για την επόμενη δεκαετία, όπως συνοψίζεται μέσα από το «σύμφωνο για το Ευρώ» και τη στρατηγική «Ευρώπη 2020», υπηρετεί αυτούς τους στόχους. Γι’ αυτό και η επίθεση δεν έχει ημερομηνία λήξης, τα αντιλαϊκά μέτρα έχουν μόνιμο χαρακτήρα, θα συνεχίζονται έως ότου βάλει οριστικό τέρμα ο ίδιος ο λαός.

Γι’ αυτό και όποιος πολιτικός φορέας υποκλίνεται στα μονοπώλια, στην εξουσία και την κερδοφορία τους, στην Ε.Ε., ως κυβερνητικός διαχειριστής με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα εφαρμόσει αντιλαϊκή πολιτική: ο στόχος για "πρωτογενές πλεόνασμα" που αναμασά η κυβέρνηση, όπως και ο στόχος για επαναδιαπραγμάτευση με νέο "κούρεμα" που πλασάρει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι στόχοι «εντός των τειχών», οδηγούν σε νέα αντιλαϊκά μέτρα χωρίς ημερομηνία λήξης.

Η σημερινή κυβέρνηση, όπως όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις των μονοπωλιακών ομίλων και του Ευρωμονόδρομου, αξιοποιεί τον κοινωνικό αυτοματισμό φωτογραφίζοντας ως ενόχους για την επίθεση τα ίδια τα θύματα: άλλοτε τους «υπεράριθμους –τεμπέληδες-επίορκους» δημοσίους υπαλλήλους, άλλοτε τους «φοροφυγάδες» αυτοαπασχολούμενους και επαγγελματίες, άλλοτε τις «συντεχνίες» των εργαζομένων που με τις απεργίες, τις κινητοποιήσεις, τις «παράλογες απαιτήσεις» τους εμπόδισαν και έδιωξαν τις μεγάλες επενδύσεις από τη χώρα, και τέλος όλους συλλήβδην γιατί «μάθαμε να ζούμε πάνω από τις δυνατότητές μας». Όμως, εκτός από την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» αξιοποιεί το ψέμα, τον εκβιασμό την ανοιχτή κρατική καταστολή για τη συντριβή του εργατικού-λαϊκού κινήματος, ενώ παράλληλα επιχειρεί να πείσει τους εργαζόμενους ότι πρέπει να υπομείνουν τη σφαγή στωικά με την προσδοκία «να εξασφαλιστεί η σωτηρία της χώρας», εφόσον το «πρωτογενές πλεόνασμα» και η «πολυπόθητη ανάπτυξη» βρίσκονται προ των πυλών. Ταυτόχρονα η άρχουσα τάξη αξιοποιεί ως εφεδρεία και το ναζιστικό μόρφωμα της «Χρυσής Αυγής», το μακρύ σιδερένιο χέρι του καπιταλιστικού συστήματος.

Μπορούμε να γίνουμε ισχυροί, να αντεπιτεθούμε και να νικήσουμε. Αδύναμοι είμαστε όταν μένει ο καθένας μόνος του. Η οργάνωσή μας, η πάλη μας, η ταξική συνειδητοποίηση σήμερα είναι κατώτερη των απαιτήσεων, υστερεί του μεγέθους της επίθεσης που δεχόμαστε. Έχουμε καθήκον να χτίσουμε τη δική μας ταξική ενότητα, να οργανωθούμε ώστε να ανατραπεί ο συσχετισμός δύναμης με ενίσχυση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς και να ηττηθεί ο κυβερνητικός –εργοδοτικός συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ –ΑΔΕΔΥ. Ο δρόμος που χαράζουν οι ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ, η πάλη που οργανώνει το κοινωνικό μέτωπο μισθωτών, αυτοαπασχολούμενων, αγροτών, φοιτητών και γυναικών είναι η μόνη εγγύηση ότι θα μπει φραγμός στην επίθεση, θα ανοίξει ο δρόμος της αντεπίθεσης για την ικανοποίηση των αναγκών μας. Σήμερα πρέπει να δούμε πιο καθαρά την ανάγκη να βαδίσουμε προς την ανατροπή της εξουσίας των παρασίτων που κερδίζουν από τον κόπο μας και του κράτους τους, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την οριστική απαλλαγή από το καπιταλιστικό σύστημα που είτε στη φάση της ανάπτυξης είτε στη φάση της κρίσης για τους εργαζόμενους και το λαό σημαίνει αύξηση της σχετικής και απόλυτης εξαθλίωσης.

Εμείς οι μισθωτοί τεχνικοί που πουλάμε την εργατική μας δύναμη εκτελώντας είτε διανοητική είτε σωματική εργασία, έχουμε κοινό αντίπαλο και κοινά συμφέροντα με τους εργαζόμενους σε άλλους κλάδους. Έχουμε ένα μοναδικό δρόμο να βαδίσουμε, το δρόμο της ταξικής οργάνωσης και του αγώνα, το δρόμο της σύγκρουσης και της ανατροπής... Τον ίδιο δρόμο βάδισαν οι προηγούμενες γενιές για την κατάκτηση των δικαιωμάτων που σήμερα μας αφαιρούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και το πολιτικό τους προσωπικό. Στο δικό μας κλάδο η μαζικοποίηση του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, η αλλαγή προσανατολισμού προς την κοινή πάλη με την Ομοσπονδία Οικοδόμων και άλλα ταξικά Σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, είναι απαραίτητος όρος για να έχει ο αγώνας αποτέλεσμα, να βάλει φραγμό στην επίθεση και να έχει κατακτήσεις, να έχει διάρκεια και κλιμάκωση, να αποκτήσει προοπτική.

Οι δυνάμεις που κυριαρχούν μέχρι σήμερα στη Διοίκηση του σωματείου για μικροκομματικούς σκοπούς κρατούν τάχα «ίσες αποστάσεις» από τη ΓΣΕΕ και το ΠΑΜΕ, παίρνοντας στην ουσία την πλευρά της πρώτης, υπονομεύοντας την προοπτική του ταξικού αγώνα. Συσκοτίζουν τον πραγματικό αντίπαλο και εγκλωβίζουν τη δράση του Σωματείου στο στόχο της αλλαγής – εναλλαγής κυβέρνησης, εντός των τειχών της εξουσίας των μονοπωλίων και της Ε.Ε. Γι’ αυτό και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζουν τα πλαίσια του Σχήματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις Γενικές Συνελεύσεις, αφού πίσω απ’ την «αντικαπιταλιστική» φρασεολογία κρύβεται η γραμμή της ενσωμάτωσης. Οι αδυναμίες στη δράση του Σωματείου, στη μάχη για την υπογραφή και εφαρμογή Συλλογικής Σύμβασης, η χαμηλή συμμετοχή των μελών στους απεργιακούς αγώνες, η πολιτική “ουράς” πίσω απ’ την ηγεσία του ΤΕΕ και την άσφαιρη αντιπαράθεσή του στο ασφαλιστικό, δεν είναι τυχαία φαινόμενα. Αναδεικνύουν την ανάγκη αλλαγής συσχετισμού στο Διοικητικό Συμβούλιο, τη γενικότερη αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας του Σωματείου.

$Description: D:\Temp\Panepistimoniki\Site_panepistimonikis\Test Site\SMT-Ekloges 2013\smtA4diselido2013_files\image310.png$ Η μαζικοποίηση του σωματείου μέσα από την ενίσχυση των ταξικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ, μέσα από την ενίσχυση της ΕΣΑΚ Μισθωτών Τεχνικών, είναι όρος για την αλλαγή πορείας του, για την αντεπίθεση των εργαζομένων του κλάδου σε συντονισμό με τους υπόλοιπους εργαζόμενους.