Συνάδελφοι

Οι εκλογές για τo νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών διεξάγονται σε μια κρίσιμη συγκυρία. Μια περίοδο που η άρχουσα τάξη κλιμακώνει την επίθεση ώστε τα βάρη της κρίσης να τα αναλάβουν η εργατική τάξη και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα.

Δυνάμεις του κεφαλαίου, κόμματα του Ευρωμονόδρομου, Σοσιαλδημοκράτες και Ευρωαριστεροί προσπαθούν να εξαπατήσουν τους εργαζόμενους, να αθωώσουν το καπιταλιστικό σύστημα, συσκοτίζοντας τις αιτίες της κρίσης και εστιάζοντας στις μορφές διαχείρισης που ακολουθήθηκαν μέχρι σήμερα. Έτσι ανακαλύπτουν το «νεοφιλελεύθερο μοντέλο», τον «καζινοκαπιταλισμό» και ταυτόχρονα ισχυρίζονται ότι μπορούν να ρυθμίσουν ή να εξυγιάνουν το σύστημα από τους «αχόρταγους» τραπεζίτες που προκάλεσαν την κρίση. Προσπαθούν να συγκαλύψουν ότι στην καπιταλιστική οικονομία εκδηλώνεται κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, κρίση υπερπαραγωγής.

Οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ δε ξεπερνούν τις αντιλαϊκές, κενσϋανές συνταγές για ενίσχυση της ζήτησης και διασφάλιση της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Προτάσεις που οδηγούν σε νέα αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος και δεν μπορούν να αναστείλουν τις συνέπειες της κρίσης για τους εργαζόμενους.

Σε κάθε βήμα αναδεικνύεται ότι τα μονοπώλια, οι αστικές κυβερνήσεις δεν έχουν πολλές εναλλακτικές λύσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης, τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους αποδεικνύονται ασπιρίνες για το εύρος και την αιτία της «ασθένειας».

Ταυτόχρονα, οι θέσεις της ΓΣΕΕ, οι θέσεις του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού ήταν και είναι επικίνδυνες. Αποδέχονται την κρατική ενίσχυση των βιομηχάνων και των άλλων τμημάτων της πλουτοκρατίας, στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας.  Η εργατική τάξη έχει αντίθετα ταξικά συμφέροντα με το κεφάλαιο, δεν είναι ούτε εταίρος, ούτε συνεταίρος με τους εκμεταλλευτές που πλουτίζουν από το μόχθο της.

Μπροστά λοιπόν στους εργαζόμενους, σήμερα ανοίγονται δυο δρόμοι. Από τη μια ο δρόμος της υποχώρησης, της αποδοχής της συρρίκνωσης αναγκών και δικαιωμάτων. Από την άλλη, ο δρόμος της σύγκρουσης με την πλουτοκρατία, της συσπείρωσης με ριζοσπαστικούς στόχους και μορφές πάλης, της συγκρότησης του μετώπου ανατροπής του εκμεταλλευτικού συστήματος που γεννά φτώχεια, ανεργία, ανασφάλεια, κρίση και πόλεμο. Ο δρόμος που οδηγεί στην κατάκτηση της εξουσίας, ώστε να γίνουν οι εργαζόμενοι κύριοι του πλούτου που παράγουν. Αυτός είναι ο δρόμος που χαράζει σήμερα στο εργατικό κίνημα, ο ταξικός πόλος που συγκροτούν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

Κριτήριο για τη στάση όλων των πολιτικών-συνδικαλιστικών δυνάμεων αποτελεί η τοποθέτησή τους πάνω σε αυτό το θεμελιακό δίλημμα.

 

ΩΡΑ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ – ΩΡΑ ΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ

 

Το Σωματείο καλείται να εκτιμήσει τη δράση του την τελευταία διετία και με βάση τα συμπεράσματα και στα πλαίσια της γενικής πολιτικής και οικονομικής κατάστασης να χαράξει το σχέδιο δράσης του για την επόμενη. Η κρίση είναι ήδη ορατή στον τομέα των κατασκευών με τη σημαντική κάμψη της οικοδομικής δραστηριότητας, οι εργαζόμενοι βιώνουν τα προεόρτιά της μέσω πτωχεύσεων κυρίως μικρότερων εταιρειών ή εξαγορών-συγχωνεύσεων τους από τους μεγάλους ομίλους. Διαδικασίες που συνοδεύονται από μαζικές απολύσεις, μειώσεις μισθών και περαιτέρω επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων με κύριο χαρακτηριστικό την καθολική επικράτηση του Δελτίου Παροχής Υπηρεσιών (ΔΠΥ).  

Μετά από 9 σχεδόν χρόνια δράσης η αποτίμηση βγάζει ορισμένα θετικά αποτελέσματα.

Ø Η υπογραφή ΣΣΕ πρώτη φορά το 2007 με διαιτητική απόφαση και δεύτερη φορά μόλις πριν λίγες μέρες το Φεβρουάριο του 2009. Αυτήν τη ΣΣΕ για πρώτη φορά την υπέγραψαν όλες οι εργοδοτικές οργανώσεις. Γεγονός που σηματοδοτεί την αναγνώριση των δικαιωμάτων των μισθωτών που αμείβονται με ΔΠΥ.

Ø Η κατάκτηση της αντιπροσωπευτικότητας στην πράξη έναντι του εργοδοτικού ΣΤΥΕ που έσυρε επανειλλημένα, τόσο αυτός όσο και η εργοδοσία, το σωματείο σε συνεχείς δικαστικές διαμάχες προκειμένου να μην υπογράψει ΣΣΕ για όλους τους εργαζόμενους του κλάδου.

Ø Η ένταξη του σωματείου στο ΕΚΑ, παρά τις αθλιότητες της πλειοψηφίας ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-Αυτ.Παρέμβασης που προχώρησαν στον αποκλεισμό από το Συνέδριο των αντιπροσώπων που αντιστοιχούσαν στους συναδέλφους με ΔΠΥ όταν τέθηκε το ψήφισμα από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

Ø Η υιοθέτηση από το σωματείο ενός ολοκληρωμένου πλαισίου αιτημάτων στη μάχη για το ασφαλιστικό, με τη συνολική απόρριψη των αντιασφαλιστικών νόμων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και των κατευθύνσεων του Ευρωμονόδρομου για την ανταποδοτικότητα και την κεφαλαιοποίηση των αποθεματικών.

Τα παραπάνω σημαντικά βήματα δε θα μπορούσαν να επιτευχθούν χωρίς αντιπαράθεση με τη συνδικαλιστική έκφραση της γραμμής της ταξικής συνεργασίας, της γραμμής της ηγεσίας της ΓΣΕΕ στο δικό μας χώρο, δηλαδή χωρίς αντιπαράθεση με το ΣΤΥΕ. Αντίστοιχα οφείλουμε να σταθούμε με μεγάλη προσοχή στις αρνητικές πλευρές της δουλειάς του Σωματείου, σε ζητήματα που εμποδίζουν την παραπέρα ανάπτυξή του, την ανάδειξη της προοπτικής της πάλης στη σύνδεσή του με το ταξικό εργατικό κίνημα.

 

ΩΡΑ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΠΑΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙΣ

 

Πρέπει επιτέλους να δούμε τις πραγματικές αιτίες που εμποδίζουν να διεκδικήσουμε ουσιαστικές αυξήσεις, τις αιτίες που δυσκολεύουν την πάλη για εφαρμογή έστω και της σημερινής συλλογικής σύμβασης εργασίας και για το σπάσιμο της εργοδοτικής τρομοκρατίας μέσα στους εργασιακούς χώρους. Σήμερα κάθε προσπάθεια για ανακοπή της επίθεσης, για μικρές προσωρινές νίκες, απαιτεί ξεκάθαρες απαντήσεις για το συνολικό προσανατολισμό και την προοπτική του αγώνα, απαιτεί ενιαία ταξική αντεπίθεση σε όλους τους κλάδους και χώρους.

Στη φάση που βρισκόμαστε πρέπει να τελειώνουμε με αυταπάτες και πρακτικές του παρελθόντος. Είναι ώρα να ξεμπερδεύουμε με τον καιροσκοπισμό και τις συναθροίσεις «με σημαία ευκαιρίας» ετερόκλητων ηγεσιών, σε έναν υποθετικό «τρίτο δρόμο» που οδηγεί τελικά στην ενσωμάτωση στο κυρίαρχο πολιτικό σύστημα. Η πείρα δείχνει ότι σε τελική ανάλυση ο «τρίτος δρόμος» μεταξύ ΠΑΜΕ και ΓΣΕΕ βρίσκεται μόνο στη φαντασία.

Τέτοιες αυταπάτες και πρακτικές συναντήσαμε συχνά στην πορεία του Σωματείου όπως αυτή καθορίστηκε από την πλειοψηφία του απερχόμενου ΔΣ:

·         Στις κινητοποιήσεις για το Ασφαλιστικό όπου παρά και ενάντια στην κατεύθυνση του πλαισίου στόχων πάλης, με πρόσχημα «να μην απομονωθεί το Σωματείο», φτάσαμε στη συμπόρευση με τις δυνάμεις του Ευρωμονόδρομου, με το ΤΕΕ και τη ΓΣΕΕ στις πανεργατικές απεργίες.

·         Στη στάση απέναντι στο ΤΕΕ στο ζήτημα της καταδίκης των εργοδοτών και του εργοδοτικού συνδικαλισμού όταν με συνεχείς αγωγές έσερναν το Σωματείο στα δικαστήρια. Οι δυνάμεις της πλειοψηφίας του ΔΣ ζητούσαν την υποστήριξη του προέδρου Αλαβάνου, δίνοντας του συγχωροχάρτι για τη στάση της Διοικούσας του ΤΕΕ που δεν καταδίκαζε τους μεγαλοεργοδότες.

·         Στην ετερόκλητη συμμαχία που κερδίζει τις ΓΣ του Σωματείου ενάντια στο δήθεν «διασπαστικό ΠΑΜΕ», συμμετέχουν δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Δυνάμεις που την ίδια ώρα που κάνουν «εξεγερτικά κηρύγματα», διοικούν στο ΤΕΕ. Δυνάμεις που προώθησαν το νομοθετικό αντιασφαλιστικό πλαίσιο και συνυπογράφουν όλες τις αποφάσεις χτυπήματος των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων.

·         Στις κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη που στην πλατιά, πολύμορφη, οργισμένη διαμαρτυρία της νεολαίας, οργανωμένη και αυθόρμητη, «φόρεσαν» το αίτημα «να φύγει η κυβέρνηση από τα κάτω και αριστερά», εγκλωβίζοντας τον αγώνα στο πλαίσιο της αστικής διαχείρισης και του δικομματισμού.

 

ΩΡΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ – ΩΡΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΥ

Η «Αριστερή Πρωτοβουλία» και οι συνοδοιπόροι της, αντιλαμβάνονται στην πράξη την πάλη του εργατικού κινήματος ως πάλη ενάντια σε επιμέρους νόμους, υπουργούς, «αιχμές», που μπορεί τάχα να φέρνει «νίκες». Όταν το φέρει η συγκυρία θέτει ως κύριο αίτημα την πτώση του υπουργού ή της κυβέρνησης. Αυτήν την τακτική τη γνωρίζουμε χρόνια, ήδη από τα φοιτητικά αμφιθέατρα, αλλά ποτέ δεν οδήγησε σε νίκη, αντίθετα έσπειρε αυταπάτες, απογοήτευσε, ενσωμάτωσε.   

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ αντιλαμβάνονται την πάλη ενάντια στις αναδιαρθρώσεις ως αγώνα για τη συνολική ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Θέτουν ως κεντρικό ζήτημα την αποκάλυψη του πραγματικού αντίπαλου των μονοπωλιακών ομίλων και του συνόλου του αστικού πολιτικού συστήματος, των κομμάτων του Ευρωμονόδρομου. Δεν κρύβουν ότι απαιτείται ανατροπή στο επίπεδο της εξουσίας για να ανοίξει ο δρόμος για την ικανοποίηση του συνόλου των λαϊκών αναγκών και όχι εναλλαγή κυβερνήσεων που εφαρμόζουν την ίδια πολιτική.

Αν θέτουν ως προϋπόθεση για την κοινή πάλη το συνολικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ το κάνουν όχι γιατί έχουν «μανία διατήρησης της πολιτικής τους καθαρότητας», αλλά γιατί αντικειμενικά αυτό το πλαίσιο δεν είναι ένα απλό άθροισμα αιτημάτων που μπορεί κατά περιόδους να αυξομειώνεται, αλλά αποτελεί την κατεύθυνση της διεκδίκησης της εργατικής τάξης είναι αντικειμενικά διαμορφωμένο με βάση τις ανάγκες της. Δεν αφήνει περιθώρια για ελιγμούς στον αντίπαλο, καθώς σήμερα και η παραμικρή «κατάκτηση» την επόμενη στιγμή μπορεί να αφαιρεθεί με μια άλλη ρύθμιση. Αποτελεί όρο για την ανάταση του εργατικού κινήματος η ήττα, η συντριβή, η περιθωριοποίηση του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού, της συνδικαλιστικής αριστοκρατίας της ΓΣΕΕ.   

Το ΠΑΜΕ δεν υποτιμά κανένα πρόβλημα και καμία μάχη στους εργασιακούς χώρους, όπως δείχνουν και οι πρόσφατες δυναμικές παρεμβάσεις του στη ΦΑΓΕ, στη LANET, στα JUMBO, ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και τις απολύσεις. Όμως, δίνει τη μάχη όχι με όρους επιχείρησης, μεμονωμένου κλάδου ή ειδικότητας, αλλά με όρους ταξικής ενότητας ενάντια στην πλουτοκρατία και το πολιτικό της προσωπικό, με ενιαίους στόχους και μορφές πάλης που προβάλλουν την αντιμονοπωλιακή – αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση.

Καμιά συναίνεση με την άρχουσα τάξη για κοινή διαχείριση της κρίσης!

v  Πλήρη-σταθερή εργασία για όλους. Κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Απαγόρευση των απολύσεων. Ουσιαστική προστασία των ανέργων. Επίδομα ανεργίας 1.120€ μέχρι να βρει ο άνεργος δουλειά. Υπολογισμός του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου χρόνου. Επιδότηση  των νέων ανέργων, χωρίς καμιά προϋπόθεση. Πάγωμα όλων των δανείων για τους ανέργους. v  1400 € κατώτερο μισθό, ΣΣΕ με 1840 € για το μηχανικό, 1700 € για τους γεωλόγους και άλλες τεχνικές ειδικότητες, 1480 € για τους σχεδιαστές κλπ. Επέκταση σε πανελλαδικό επίπεδο, της κάλυψης των μισθωτών τεχνικών με ΔΠΥ. 7ωρο-5νθήμερο-35ωρο. Όχι στη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας. Επέκταση της υπαλληλικής αποζημίωσης (Ν. 2112) για όλους.

v  Κατάργηση του N.3518/2006 για το ΤΣΜΕΔΕ, του πρόσφατου N. 3655/2008 και όλων των αντιασφαλιστικών νόμων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ. Αντιπαλεύουμε τη λογική της ανταποδοτικότητας και του κεφαλαιοποιητικού συστήματος στην Κοινωνική Ασφάλιση. Αποκλειστικά Δημόσια, Καθολική και Υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση. Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, υψηλού επιπέδου Υγεία και Πρόνοια. Διαχωρισμό της Υγείας και Πρόνοιας από την Κοινωνική Ασφάλιση. Άμεση απόδοση των οφειλών κράτους και εργοδοσίας και των απωλειών των Ταμείων από το 1950 ως σήμερα. Άμεση δρομολόγηση της διαδικασίας αποδέσμευσης του ΤΣΜΕΔΕ από την Τράπεζα Αττικής και το Χρηματιστήριο, αποδέσμευση των αποθεματικών των ταμείων από κάθε είδους «τζόγο». Σύνταξη μετά από 30 χρόνια δουλειάς (άνδρες 60, γυναίκες 55). Κατώτερη σύνταξη 1.120 €. Σύνταξη 5 χρόνια νωρίτερα για τα ΒΑΕ. Μετατόπιση του κυρίου βάρους των εισφορών στην εργοδοσία και το κράτος, στην κατεύθυνση της πλήρους απαλλαγής του εργαζόμενου από εισφορές. Άμεση και γενναία μείωση των εισφορών, έκπτωση 50% για τους νέους κάτω 5ετίας. Πλήρης κάλυψη των στρατευμένων και των μεταπτυχιακών φοιτητών και ερευνητών από την Πολιτεία. Άμεση αναγνώριση των εργοδοτικών υποχρεώσεων και των δικαιωμάτων για τους εργαζόμενους με εξαρτημένη σχέση εργασίας που αμείβονται με ΔΠΥ.

v  Κατάργηση του νέου φορολογικού νόμου. Αύξηση του ατομικού (χωρίς παιδί) αφορολόγητου ορίου στα 20.000 € για όλους τους φορολογούμενους, αφορολόγητο όριο 30.000 € για την τετραμελή λαϊκή οικογένεια. Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, στα καύσιμα θέρμανσης και κίνησης για τα αγροτικά νοικοκυριά και τη λαϊκή κατανάλωση. Αύξηση της φορολογίας των κερδών και των περιουσιακών στοιχείων του μεγάλου κεφαλαίου στο σύνολό τους. Κατάργηση των εξοπλιστικών δαπανών για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, καμιά κρατική ενίσχυση στους μονοπωλιακούς ομίλους.

v  Δημόσια και δωρεάν ενιαία ανώτατη εκπαίδευση με ένα πτυχίο 5ετούς διάρκειας ανά ειδικότητα μηχανικού, στον αντίποδα των αντιδραστικών κατευθύνσεων της Διακήρυξης της Μπολόνια, η οποία θα υπηρετεί το στόχο της λαϊκής ευημερίας και όχι τα συμφέροντα του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Αναμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών με βάση αυτή την κατεύθυνση. Αντίσταση, απειθαρχία, ανυπακοή στις επιταγές της ΕΕ για την παιδεία και τα επαγγελματικά δικαιώματα. Καμιά εφαρμογή της Οδηγίας 36/2005, κατάργηση όλων των νόμων και ΠΔ που ενσωματώνουν τις κοινοτικές οδηγίες στην εθνική νομοθεσία. Κατάργηση κάθε μορφής εξετάσεων για την απόκτηση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος, το ακαδημαϊκό δίπλωμα μοναδική προϋπόθεση για την άσκηση του επαγγέλματος. Αντίσταση στη μετατόπιση της “τεχνικής ευθύνης” από το κράτος και την εργοδοσία, στις πλάτες του επιστήμονα-μελετητή, επιβλέποντα, τεχνικού ασφάλειας κλπ.

v  Ουσιαστική εφαρμογή των μέτρων υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων με προσανατολισμό στην εργοδοτική ευθύνη. Κατάργηση των ιδιωτικών ΕΞ.Υ.Π.Π. και δημιουργία κρατικού σώματος Τεχνικών Ασφάλειας και Ιατρών Εργασίας, ενταγμένου στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Κατοχύρωση εργοδοτικής εισφοράς για την ασφαλιστική κάλυψη του επαγγελματικού κινδύνου. Καμιά συρρίκνωση, αντίθετα διεύρυνση του θεσμού των ΒΑΕ σύμφωνα με τα σύγχρονα δεδομένα επαγγελματικού κινδύνου.

v  Μείωση των επιτοκίων για στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια. Κατάργηση του ανατοκισμού. Διακοπή κάθε πλειστηριασμού και κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων των εργαζομένων για χρέη στεγαστικών δανείων για την κύρια κατοικία. Κρατικό πρόγραμμα οικοδόμησης ασφαλών, σύγχρονων και φθηνών λαϊκών κατοικιών. Άτοκα στεγαστικά δάνεια για νέα ζευγάρια για απόκτηση κύριας κατοικίας. Επιχορήγηση ενοικίου. Κρατικοί – Δωρεάν, βρεφονηπιακοί – παιδικοί σταθμοί, δημόσια κέντρα δημιουργικής απασχόλησης των παιδιών και νηπίων, παιδικές κατασκηνώσεις.  Άμεσες – μαζικές προσλήψεις στους τομείς της Υγείας, της Πρόνοιας, της Παιδείας. Ανάπτυξη κοινωνικών, πολιτιστικών υπηρεσιών και υποδομών (αντισεισμική θωράκιση, αντιπλημμυρική προστασία, προστασία του περιβάλλοντος κ.α.) για τις λαϊκές ανάγκες, με κρατικές επενδύσεις. Ριζική αύξηση των άμεσων κατασκευαστικών προγραμμάτων του ΟΕΚ και αναβάθμιση της ΔΕΠΟΣ. Διασφάλιση ευνοϊκών όρων δανειοδότησης για όσους εργαζόμενους δε μπορεί να καλύψει άμεσα το συγκεκριμένο κατασκευαστικό πρόγραμμα.

v  Ενιαίοι, αποκλειστικά κρατικοί φορείς ενέργειας, μεταφορών και τηλεπικοινωνιών, που θα αποτελούν λαϊκή περιουσία και θα υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες, στον αντίποδα της ευρωενωσιακής πολιτικής της «απελευθέρωσης» στρατηγικών τομέων της οικονομίας. Ενιαίος κρατικός φορέας κατασκευών για όλες τις φάσεις παραγωγής των έργων, που θα κατοχυρώνει το δημόσιο έργο και τη λαϊκή κατοικία σαν κοινωνικά αγαθά και όχι σαν εμπορεύματα και θα αξιοποιεί σχεδιασμένα το σύνολο του παραγωγικού δυναμικού. Θα κατανέμει σχεδιασμένα τους υλικούς και ανθρώπινους πόρους για την ολοκλήρωση των αναγκαίων υποδομών με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, π.χ. υλοποίηση προγραμμάτων λαϊκής στέγης, για τη δημιουργία ασφαλών, σύγχρονων και φθηνών κατοικιών, προγραμμάτων αντιπλημμυρικών έργων και έργων αντισεισμικής θωράκισης κλπ.

v  Απόσυρση-Κατάργηση των Χωροταξικών Σχεδίων (Γενικού και Ειδικών) που υποτάσσουν τη χρήση γης στην κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων και επιταχύνουν την ιδιωτική πολεοδόμηση στις εκτός σχεδίου περιοχές.

v  Νομιμοποίηση των μεταναστών, ισοτιμία δικαιωμάτων. ΟΧΙ στην ποινικοποίηση των αγώνων.

 

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 2 ΑΠΡΙΛΗ 2009

 

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

 

Συνάδελφοι

Οι επερχόμενες αρχαιρεσίες (28-30/3/2009) για την ανάδειξη νέας διοίκησης στο Σωματείο, είναι ευκαιρία να εκφραστεί ξεκάθαρα και στους μισθωτούς τεχνικούς, η δυναμική της συσπείρωσης στο ριζοσπαστικό, ταξικό πόλο του ΠΑΜΕ. Ο καθένας και η καθεμιά που νιώθει από την ίδια του/της την πείρα τα αδιέξοδα της αντιλαϊκής πολιτικής, έχει κάθε λόγο να βαδίσει μαζί μας!