ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

 

Ανύπαρκτη η αντισεισμική θωράκιση στη χώρα

 

Ο καταστροφικός σεισμός που σημειώθηκε στη Χιλή, επαναφέρει το μεγάλο ζήτημα της αντισεισμικής θωράκισης και στη χώρα μας, τη χώρα με τη μεγαλύτερη σεισμικότητα στην Ευρώπη. Μια αντισεισμική θωράκιση, όμως, που παραμένει ανύπαρκτη, με ευθύνη των κυβερνήσεων τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ, παρά τις εξαγγελίες και υποσχέσεις τους κάθε φορά που ο Εγκέλαδος χτυπήσει κάποια περιοχή, όπως το Σεπτέμβρη του 1999, όταν ο σεισμός των 5,9 Ρίχτερ, με επίκεντρο την Πάρνηθα, άφησε πίσω του 143 νεκρούς, 400 τραυματίες, 31 κτίρια που κατέρρευσαν και πάνω από 200.000 με μικρές ή μεγάλες ζημιές.

Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, το 75% περίπου των 4.000.000 κτιρίων της χώρας μας (δηλαδή τρία στα τέσσερα κτίρια) χτίστηκαν πριν το 1985, δηλαδή είτε χωρίς αντισεισμικούς κανονισμούς, είτε με ανεπαρκείς αντισεισμικούς κανονισμούς. Σε όλα αυτά θα πρέπει να ελεγχθεί η κατάστασή τους, ενώ όπου χρειαστεί θα πρέπει να γίνει η προσεισμική ενίσχυσή τους, ώστε να αντέξουν σε ενδεχόμενο σεισμό. Συγκεκριμένα στη χώρα μας υπάρχουν τα κτίρια που χτίστηκαν έως το 1959 χωρίς κανέναν αντισεισμικό κανονισμό, αυτά που χτίστηκαν από το 1959 έως το 1984 με ανεπαρκή κανονισμό, όσα χτίστηκαν από το 1985 μέχρι το 2000 με καλύτερο κανονισμό και όσα χτίστηκαν από το 2000 και μετά τα οποία και θεωρούνται πιο ασφαλή, αφού εφαρμόστηκαν σ' αυτά οι σύγχρονοι κανονισμοί. Από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των παλιών κτιρίων, ακόμη πιο προσεκτικά θα πρέπει να ελεγχθούν όσα είναι πλινθόκτιστα, όσα εφάπτονται με άλλα και όσα διαθέτουν πιλοτή, καθώς αυτά ίσως χρειαστούν ακόμη μεγαλύτερη ενίσχυση.

Παρόλο, όμως, που τα στοιχεία αυτά είναι γνωστά, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αρνούνται επίμονα ακόμη και να εξαγγείλουν ένα πρόγραμμα προσεισμικού ελέγχου και ενίσχυσης «σφυρίζοντας αδιάφορα» μπροστά στο ενδεχόμενο να θρηνήσουμε νέα θύματα σε περίπτωση ενός μεγάλου σεισμού. Ακόμη και τα μέτρα που αναγκαστικά εξήγγειλαν μετά τους τελευταίους σεισμούς, περιορίζονται στην απλή επισκευή των κτιρίων και όχι στην ενίσχυσή τους. Δηλαδή στην επαναφορά τους στην ίδια κατάσταση στην οποία ήταν όταν έπαθαν τις ζημιές! Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αδιαφορία τους για την ενίσχυση των δημόσιων κτιρίων (σχολεία, νοσοκομεία κ.ά.). Το 2001 η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει σε ένα πρόγραμμα για τον ταχύ οπτικό προσεισμικό έλεγχο σε όλα τα δημόσια κτίρια της χώρας, το οποίο θα είχε ολοκληρωθεί μέσα σε δύο χρόνια. Σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας (ΟΑΣΠ), από τα 80.000 δημόσια κτίρια της χώρας που πρέπει να ελεγχθούν, έως σήμερα έχει γίνει ταχύς οπτικός έλεγχος σε μόλις 7.365! Από αυτά,

Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει καμία παρέμβαση ενίσχυσης σε κανένα κτίριο. Από τον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων έχει γίνει έλεγχος σε 4.671 σχολεία και πρέπει να ελεγχθούν άλλα 9.500. Διαπιστώθηκε ότι σε 539 απαιτείται άμεση επέμβαση, ωστόσο μόνον ένα μικρό ποσοστό έχει αποκατασταθεί.

 

Στον αντίποδα, για την «Πανεπιστημονική» η αντισεισμική θωράκιση της χώρας είναι ένα μεγάλο έργο υποδομής για την προστασία της ζωής του λαού. Η πρόταση πάλης που καταθέτουμε, ξεκινά από τις άμεσες διεκδικήσεις του σήμερα, αλλά είναι ενταγμένη στην γενικότερη πάλη για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, με γνώμονα και κριτήριο την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, βασισμένο στην κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, στον κεντρικό σχεδιασμό και στον εργατικό λαϊκό έλεγχο. Στα πλαίσια αυτά, παλεύουμε για τη συγκρότηση ενός Ενιαίου Φορέα Αντισεισμικής Θωράκισης με γενναία χρηματοδότηση απ' τον κρατικό προϋπολογισμό, τη συγκρότηση Ενιαίου Φορέα Κατασκευών για την υλοποίηση των έργων αντισεισμικής θωράκισης και λαϊκής στέγης.

Ειδικότερα διεκδικούμε:

 

(Τα στοιχεία του κειμένου πάρθηκαν από το «Ριζοσπάστη», 14/3 και 6/10/2010)