| ||
| ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΕΕ Νο.2143 της 19-03-2001
| ||
Ό σο περνάει ο καιρός, τόσο ξεκαθαρίζουν οι κυβερνητικές προθέσεις για την οριστική «διευθέτηση» του ασφαλιστικού - έτσι λέγεται «εκσυγχρονιστικά» το σάρωμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εργαζομένων. Και τα πράγματα είναι, δυστυχώς, χειρότερα από ό,τι θα περίμενε και ο πιο απαισιόδοξος. Η ουσία των κυβερνητικών μέτρων δε βρίσκεται σε μια σειρά επιμέρους ρυθμίσεις που, έτσι κι αλλιώς κι αυτές χειροτερεύουν τη θέση των εργαζομένων (αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, αύξηση των εισφορών των εργαζομένων/μείωση των εργοδοτικών εισφορών, περικοπές παροχών κ.λπ.) αλλά στη ριζική αναδιάρθρωση της δομής του συστήματος της Κοινω- νικής Ασφάλισης την οποία προωθεί με στόχο την εξάλειψη των όποιων κοινωνικού χαρακτήρα υπολειμμάτων έχουν επιβιώσει από τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα.
Έτσι, η κυβέρνηση προωθεί το λεγόμενο «μοντέλο των τριών πυλώνων». Στα πλαίσια του, κάθε ασφαλισμένος θα δικαιούται μιας minimum «Εθνικής σύνταξης» την οποία θα εγγυάται το κράτος και θα είναι - με σημερινές τιμές - κάτω από τις 100.000 το μήνα. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, κάθε εργαζόμενος θα έχει τη «δυνατότητα» να αυξήσει τη σύνταξη αυτή μέσω ενός πλήρως ανταποδοτικού μηχανισμού («όσο πιο πολύ πληρώσεις, τόσο πιο πολύ θα πάρεις» ...). Και τέλος, θα υπάρχει η ιδιωτική ασφάλιση η οποία θα «εξασφαλίζει» (φυσικά «αφιλοκερδώς» ...) ένα επιπλέον ποσό σύνταξης, εννοείται για όσους έχουν να την πληρώσουν. Κι όσο για ... λεπτομέρειες όπως η υγειονομική περίθαλψη, το νομοσχέδιο του κ. Παπαδόπουλου που έρχεται να παραδώσει τον τομέα της υγείας στα μεγάλα μονοπωλιακά συμφέροντα, δείχνει το τι πρέπει να περιμένουμε. Απέναντι σ' αυτή την κατάσταση, είναι φανερό ότι δε χωρά καμία ολιγωρία. Με τις συμβιβασμένες πλειοψηφίες που ηγούνται του συνδικαλιστικού κινήματος, με τους κάθε λογής «εκπροσώπους» (αλήθεια, το ΤΕΕ ως «εκπρόσωπος» των μηχανικών, που χάθηκε;) που προωθούν με συνέπεια την πολιτική των αναδιαρθρώσεων και της ΟΝΕ, δε μπορεί να ελπίζει κανείς ότι θα αντιστραφεί η πορεία αυτή. Μόνο ο ενωμένος, ανυποχώρητος, ταξικός αγώνας των εργαζομένων μπορεί να εγγυηθεί τα ασφαλιστικά δικαιώματα και κατακτήσεις. Και οι εργαζόμενοι, μισθωτοί και μικροεπαγγελματίες, μηχανικοί έχουν σίγουρα τη δική τους ξεχωριστή θέση σε αυτό το παλλαϊκό προσκλητήριο σωτηρίας της Κοινωνικής Ασφάλισης. Σε ό,τι μας αφορά, θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε γι' αυτό!