| ||
| ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΕΕ Νο.2413 της 30-10-2006
| ||
Επειδή, όμως, τα γεγονότα είναι πεισματάρικα πράγματα και δε χαρίζονται
σε όσους δεν τους βολεύει η πραγματικότητα, λέμε να ξεκινήσουμε τη νέα
σχολική μας θητεία με ορισμένα ερωτήματα στους "φωτισμένους δασκάλους" της
Συσπείρωσης - και ελπίζουμε αυτή τη φορά να πάρουμε απαντήσεις επί της ουσίας,
κι όχι άλλα λόγια ν’αγαπιόμαστε...
Έχουμε και λέμε, λοιπόν:
Ερώτημα πρώτο. Οι καθοδηγητές της Συσπείρωσης σαλπίζουν ενάντια στις "συνδιαχειριστικές λογικές" και ξεσπαθώνουν ενάντια στον Πρόεδρο του ΤΕΕ και την παράταξή του για τις - πελώριες ομολογουμένως - ευθύνες τους στο Ασφαλιστικό. Στην Παιδεία, τις εργασιακές σχέσεις, το νομοθετικό πλαίσιο για την αναδιάρθρωση του κατασκευαστικού τομέα κλπ., η συγκεκριμένη παράταξη δεν έχει τις ίδιες ευθύνες, δεν ευθυγραμμίστηκε με την κυβερνητική πολιτική; Φαίνεται πως η απάντηση για τη Συσπείρωση είναι όχι, αλλιώς πώς να εξηγήσουμε τη σύμπλευσή της για το θέμα του νόμου-πλαίσου, τη θετική γνώμη της για την εκλογή του υποψήφιου του ΣΥΝ για προέδρου του ΤΕΕ το 2003 και τη γενικότερη συμφωνία της (ομολογημένη από την ίδια την παράταξη της Συσπείρωσης, μέσα από τις επίσημες ανακοινώσεις της, π.χ. τ. 2292 του ΕΔ) με την παράταξη του ΣΥΝ για την ανάδειξη οργάνων στο ΤΕΕ; Αλλά και στο ασφαλιστικό, πότε θυμηθήκατε συνάδελφοι τις ευθύνες του ΣΥΝ; Μήπως άραγε, την απόφαση του 2003, μαζί με την παράταξη αυτή δεν την ψηφίσατε κι εσείς; Μήπως τον Οκτώβρη του 2005 δεν ψηφίσατε από κοινού με την ΠΑΣΚ και τη ΔΑΠ στην Αντιπροσωπεία, ή μήπως ισχυρίζεστε ότι ΠΑΣΚ και ΔΑΠ "τρελλάθηκαν" και ψήφισαν ενάντια στην κυβερνητική πολιτική; Και, τέλος πάντων, πόσο αξιόπιστες ακούγονται οι όψιμες αυτές κριτικές, έναν μήνα πριν τις εκλογές του ΤΕΕ, όταν όλο το προηγούμενο διάστημα, βασικά στελέχη της Συσπείρωσης συμμετέχουν ανοικτά στον ΣΥΡΙΖΑ; Καλή η κριτική στον ΣΥΝ, δε λέμε, αλλά για τις δικές σας "αμαρτίες" θα ακούσουμε ποτέ από τα χείλη σας μισή κουβέντα αυτοκριτικής επιτέλους;
Ερώτημα δεύτερο. Από τους κυρίους της Συσπείρωσης, μαθαίνουμε ότι η διαχωριστική γραμμή στο χώρο των μηχανικών οριοθετείται ανάμεσα σε όσους επιμένουν στην ανάγκη ανάπτυξης μαζικού κινήματος και σε όσους την αρνούνται, επικαλούμενοι - δήθεν - το ...σοσιαλισμό, τον κομμουνισμό και διάφορα άλλα. Παρακαλούμε, όμως, για μια εξήγηση πως γίνεται, από τη μια να επικαλείσαι το μαζικό κίνημα και από την άλλη: να μη συμμετέχεις και να καθυβρίζεις τον συνδικαλιστικό φορέα των μισθωτών τεχνικών, το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, να καταψηφίζεις στον ΠΣΔΜ-Η το πλαίσιό του για το ασφαλιστικό, να αρνείσαι στην ΕΜΔΥΔΑΣ τις προτάσεις για συμμετοχή σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις που αυτό προκήρυξε, να μη στηρίζεις ούτε δια της συμβολικής παρουσίας των εκλεγμένων σου(!) τις δύο καταλήψεις στο ΤΣΜΕΔΕ σε Αθήνα και Θεσ/κη, να μη ζυμώνεις πουθενά την κινητοποίηση της 26/10 που έχει προκηρυχθεί για το ασφαλιστικό κλπ. κλπ.; Περιττό να πούμε ότι σε όλα τα παραπάνω οι δυνάμεις της Πανεπιστημονικής όχι απλά συμμετείχαν, αλλά πρωτοστάτησαν με όλες τους τις δυνάμεις - αλλά, παρ’όλα αυτά οι καθοδηγητές της Συσπείρωσης αισθάνονται εαυτούς υπερασπιστές του μαζικού κινήματος. Προφανώς, έχουν μπερδέψει τις έννοιες. Το μαζικό κίνημα διεξάγεται στους δρόμους και στις απεργίες και όχι στα ξενοδοχεία και στις γιαλαντζί τηλεοπτικές "παραστάσεις", όπως βαφτίστηκαν οι διαλύσεις της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ οι οποίες, μιας και το αναφέρατε, "αν δε διευκόλυναν ανοικτά, πάντως καθόλου δεν ενόχλησαν την επιβολή των κυβερνητικών πολιτικών"...
Ερώτημα τρίτο. Οι συνάδελφοι μιλάνε για απαλλαγή από διαχειριστικές αυταπάτες. Δηλαδή, κύριοι, το πλαίσιο διεκδικήσεων της Πανεπιστημονικής που δεν εξαντλείται στην καταδίκη ενός νόμου, λες και όλα ήταν μέλι-γάλα πριν από αυτόν, αλλά ξεκινά και επιχειρεί να εκφράσει τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζόμενων μηχανικών σε αντιπαράθεση με την πολιτική της ΕΕ που τις πλήττει και τις συμπιέζει είναι διαχειριστικό, ενώ η απόφαση του 2003 είναι ...μνημείο αντικαπιταλιστικής ιδεολογικής αδιαλλαξίας; Ποιους δουλεύετε επιτέλους; Και δεν είναι λογική ανοιχτής και ξεδιάντροπης ταξικής συνεργασίας η ΕΠΙΣΗΜΗ θέση (τ. 2382) ότι "η πολιτική επιδίωξη της Συσπείρωσης ήταν και είναι να αγωνίζεται ενάντια στη διάσπαση και τον αλληλοσπαραγμό, ανάμεσα στις διάφορες κατηγορίες ασφαλισμένων μηχανικών στο ΤΣΜΕΔΕ", λες και οι κατηγορίες αυτές, δηλαδή οι μεγαλοκαπιταλιστές και τα ανώτατα κρατικά και ιδιωτικά στελέχη από τη μια και οι εργαζόμενοι, μισθωτοί και μικροεπαγγελματίες από την άλλη, μπορούν να έχουν κοινά συμφέροντα και να ...υπερβούν τον αλληλοσπαραγμό που (ωιμέ τι κρίμα!) τους έχει επιβάλλει η ίδια η ταξική πάλη;
Ερώτημα τέταρτο. Πότε επιτέλους, συνάδελφοι της Συσπείρωσης (λαλίστατοι, κατά τα λοιπά, σε θέματα αντι-ηγεμονιστικών πρακτικών) θα βγάλετε ορισμένα συμπεράσματα από τους κραδασμούς που η πολιτική ουράς στο ΣΥΡΙΖΑ που ακολουθείτε, προκαλεί στο ίδιο το εσωτερικό σας; Και καλά η Πανεπιστημονική και ο πολιτικός απομονωτισμός της κλπ. κλπ. Αλλά, δύο διασπάσεις σε τρία χρόνια με κριτική για δεξιά στροφή, παραγοντισμό και τακτική ουράς στο ΣΥΝ, είναι κι αυτό τυχαίο γεγονός και έκφραση "μικροπολιτικών επιδιώξεων και αυτοκατανάλωσης" και μόνο; Αυτή είναι η αντι-ηγεμονιστική σας πολιτική κουλτούρα και το βάθος της πολιτικής σας ανάλυσης; Έλεος...
Πολύ θα θέλαμε, αλλά δυστυχώς δεν περιμένουμε ουσιαστικές και ειλικρινείς απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα. Η ηγεσία της Συσπείρωσης, απέδειξε όλο το διάστημα που πέρασε ότι ο ρόλος της ουράς στις κυρίαρχες δυνάμεις στο ΤΕΕ και στους Συλλόγους, όχι μόνο δεν ήταν αποτέλεσμα "λαθών", αλλά συνειδητή πολιτική επιλογή. Έρχεται η ώρα να εισπράξει ό,τι έσπειρε. Οι εργαζόμενοι μηχανικοί έχουν μνήμη, κρίση και - κυρίως και ευτυχώς - ταξικό ένστικτο. Η ενίσχυση της Πανεπιστημονικής, το δυνάμωμα του Συντονιστικού για το Ασφαλιστικό, η μαζικοποίηση του Σωματείου Μισθωτών και η εμβάθυνση της συμπόρευσής του με το ταξικό εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ θα είναι η έμπρακτή τους απάντηση στις "μεγαλόκαρδες", αλλά άνευ αποδέκτη "εκπαιδευτικές προσφορές" της ηγεσίας της Συσπείρωσης Αριστερών Μηχανικών...
Το πρώτο και βασικότερο είναι ότι η κυρίαρχη πολιτική αναζητά νέες "λύσεις" για να μπορέσει να διοχετεύσει τη διογκούμενη δυσαρέσκεια μιας πλειοψηφικής μερίδας εργαζόμενων μηχανικών, καθώς μια σειρά "παραδοσιακές" τέτοιες, φαίνεται να "καίγονται". Το πιο χαρακτηριστικό γεγονός, από αυτή την άποψη, είναι η περιβόητη και πολυδιαφημισμένη "Σύμπραξη για το ΤΕΕ" που συγκρότησαν από κοινού τα ψηφοδέλτια του ΣΥΝ (ΑΣΜΕ, Ενότητα, Παρέμβαση Μηχανικών Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας) και η ΔΕΜ. Πέρα από τις αναπόφευκτες (;) μεγαλοστομίες που συνοδεύουν συνήθως τέτοιες κινήσεις, η ουσία βρίσκεται, ως συνήθως, στα "ψιλά" των ανακοινώσεων. Έτσι, στο τ. 2411 του ΕΔ διαβάσαμε σε κοινή ανακοίνωση των συνιστωσών της νέας παράταξης, ότι πιστεύουν "στο ρόλο του ΤΕΕ ως αυτόνομου και αυτοδιοίκητου φορέα στα πλαίσια του δημοκρατικού μας πολιτεύματος". Τι αφελείς που ήμασταν, λοιπόν! Το ΤΕΕ δεν είναι, όπως νομίζαμε, ο θεσμικός σύμβουλος του κράτους των μονοπωλίων, θεσμός επιφορτισμένος με το "καθήκον" της επιστημονικοφανούς τεκμηρίωσης της πολιτικής της ΕΕ, του ΣΕΒ και των γαλαζοπράσινων κυβερνήσεων και υπεράσπισης-θωράκισης των συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων, αλλά "απλώς" ένας "φορέας" ο οποίος, μάλιστα, μπορεί να είναι και αυτόνομος και αυτοδιοίκητος!!! Τι εννοούν οι συνάδελφοι, ομολογούμε πως δεν καταλαβαίνουμε. Αν εννοούν την τυπική αυτοδιοίκηση, αυτή την έχει το ΤΕΕ, κατά το μάλλον ή ήττον, ήδη από το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο, εκτός αν τίθεται θέμα μετατροπής του ΤΕΕ σε ΝΠ Ιδιωτικού Δικαίου, αλλά όλα να τα περιμένει κανείς... Αν πάλι εννοούν την ουσιαστική αυτονομία, η υποκρισία τους δεν έχει όρια. Με το δεδομένο θεσμικό ρόλο, με τη δεδομένη κοινωνική σύνθεση που συμπεριλαμβάνει από κοινού προλετάριους και καπιταλιστές μηχανικούς και, επιπλέον, με το δεδομένο πολιτικοσυνδικαλιστικό συσχετισμό, είναι απύθμενη ψευτιά η επίκληση της αυτονομίας και της αυτοδιοίκησης, εκτός κι αν γίνεται απλά και μόνο για να συγκαλύψει την πλήρη σύμπλευση εκείνων που την επικαλούνται με τον πυρήνα της κυβερνητικής και ευρωενωσιακής πολιτικής. Και δε θέλει πολύ ρώτημα για να πειστεί κανείς ότι αυτό συμβαίνει, αν αναλογιστεί τη στάση του ΣΥΝ και της ΔΕΜ στο ασφαλιστικό, στα θέματα των εργασιακών σχέσεων, των αναδιαρθρώσεων στις μελέτες, στις αναθέσεις, στο ΜΗΚΙΕ, στα ζητήματα της Παιδείας κλπ. Για τα ζητήματα αυτά θα επανέλθουμε με αναλυτικότερες τοποθετήσεις στα επόμενα τεύχη. Αξίζει, όμως, να επισημάνουμε ότι δηλώσεις όπως η επίκληση στη δυναμικής της "ανάπτυξης", της "επιστήμης", η επιδίωξη για "αναζωογόνηση ενός συνδικαλιστικού κινήματος μηχανικών από τους εργασιακούς και κλαδικούς συλλόγους, με τη συμμετοχή του ΤΕΕ" κλπ. που συμπεριλαμβάνονται στην παραπάνω κοινή ανακοίνωση, μόνο ως κήρυγμα ταξικής συνεργασίας μπορούν να εκληφθούν, πράγμα που είναι πολύ αφελές και ταυτόχρονα πολύ επικίνδυνο.
Αλλά και στο χώρο των παρατάξεων του δικομματισμού ο "πληθωρισμός" συνδυασμών, οι συναλλαγές για τις υποψηφιότητες, οι εντελώς έξω από αρχές και πολιτικό περιεχόμενο αντιπαραθέσεις του στυλ "είναι πολλά τα λεφτά Άρη", δίνουν και παίρνουν. ΔΚΜ και ΔΑΠ, ΠΑΣΚ και ΔΗΠΑΜ, ομογάλακτες αδελφές της Αγίας και Μεγάλης Οικογένειας της κυρίαρχης πολιτικής, της ΕΕ, των βιομηχάνων και των μεγαλοκατασκευαστών, της κυβέρνησης και της δήθεν αντιπολίτευσης, δίνουν τη μάχη για το ποιοί θα αποδειχθούν οι πιο "ικανοί" στο σπορ της προώθησης των αντιλαϊκών επιλογών. Όσο πιο πολύ υψώνονται οι τόνοι, τόσο βαθύτερη η συμφωνία. Στα δικαστήρια κόντεψαν να φτάσουν ΔΚΜ και ΔΑΠ για τον τίτλο του συνδυασμού της δεύτερης, αλλά και οι δύο σκοτώνονται να βάλουν στις σελίδες τους τις ανακοινώσεις οργάνων της ΝΔ ότι τις "αναγνωρίζουν", λες και είναι δυο εμπορικές φίρμες που σπρώχνονται ποια θα εξασφαλίσει την αντιπροσωπεία του μητρικού οίκου... Από την άλλη, οι διαγραφές από το ΠΑΣΟΚ, όσων συγκρότησαν τη ΔΗΠΑΜ δεν εμπόδισαν και τους μεν και τους δε να ψηφίζουν ΟΜΟΦΩΝΑ στη Διοικούσα Επιτροπή για το ΤΣΜΕΔΕ, για τα ΤΕΙ, τα νομοσχέδια για τις κατασκευές κλπ. Το παιχνίδι τους είναι στημένο και "βρωμάει" από μακριά. Κανείς εργαζόμενος μηχανικός δεν πρέπει να ξεγελαστεί από τις δήθεν "αντιθέσεις", από την ψευτοαντιπολίτευση που όψιμα προσπαθεί για εκλογικούς λόγους να ασκήσει η ΠΑΣΚ, τις καταγγελίες της ΔΑΠ για διαφθορά και κακοδιαχείριση, που απλά συγκαλύπτουν τη δική τους συμμετοχή και στα δυο και, κυρίως, στην εφαρμογή της κυρίαρχης πολιτικής.
Είναι η ώρα για μια αποφασιστική στροφή. Ώρα αντεπίθεσης για τους εργαζόμενους μηχανικούς. Ώρα Πανεπιστημονικής!
|
ΑΓΡΟΝΟΜΩΝ-ΤΟΠΟΓΡΑΦΩΝ ΓΚΙΑΛΗΣ Στυλιανός ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ Βάιος ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ Ιωάννης ΛΑΥΡΕΝΤΙΑΔΟΥ Μάρη ΜΙΧΑΗΛ Γεώργιος ΠΑΡΛΑΒΑΝΤΖΑ Σταυρούλα ΡΕΜΟΥΝΔΟΣ Γεώργιος |
|
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ Αφροδίτη ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ Γεώργιος ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ Νικόλαος ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Ιωάννης ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ Μιχαήλ ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΗΣ Γεώργιος ΣΚΛΙΑΣ Κωνσταντίνος ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ Γεώργιος |
|
ΜΕΤΑΛΛΕΙΟΛΟΓΩΝ-ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΩΝ ΑΛΑΤΑΚΗΣ Αναστάσιος ΜΑΝΑΡΑΣ Στυλιανός ΤΣΙΡΟΖΙΔΗΣ Απόστολος |
|
ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΩΝ ΑΣΠΡΑΓΓΑΘΟΣ Νικόλαος ΔΑΝΔΑΚΗΣ Ιωάννης ΚΥΡΙΑΚΟΥ Ευάγγελος ΞΕΝΟΥ Κωνσταντίνα ΠΑΠΑΡΗΓΑΣ Δημήτριος ΤΑΧΑ Αικατερίνη ΤΣΟΒΙΛΗΣ Θωμάς ΧΑΡΗ Φωτεινή (Φωφώ) |
|
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΔΙΛΙΝΤΑΣ Γεώργιος ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ Κων/νος ΚΑΛΟΚΑΣΗΣ Νικόλαος ΚΟΥΤΟΥΛΟΥΛΗΣ Δημήτριος ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Κων/νος ΣΠΗΛΙΟΣ Παναγιώτης ΣΤΟΛΤΙΔΗΣ Λεωνίδας ΤZΑΒΑΡΑΣ Φώτιος |
|
ΝΑΥΠΗΓΩΝ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΙΔΗΣ Λουκάς |
|
ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ ΓΟΥΝΑΡΗΣ Απόστολος ΚΑΛΟΥΔΗΣ Μιχαήλ ΚΑΤΣΑΝΟΣ Χρήστος ΚΟΥΜΠΑΚΗΣ Βασίλειος ΜΑΡΓΑΡΩΝΗΣ Γεώργιος ΝΙΚΟΛΟΥΤΣΑΚΟΣ Δημήτριος ΝΤΟΥΡΟΣ Ιωάννης ΣΦΟΥΝΗΣ Νέστωρ |
|
ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΒΑΔΑΛΟΥΚΑΣ Γεώργιος ΓΚΕΝΑ Ευτυχία ΖΙΩΓΑΣ Χαράλαμπος ΙΜΠΡΙΑΛΟΣ Ματθαίος ΜΑΡΚΕΤΗΣ Κωνσταντίνος ΠΑΡΑΛΙΚΑ Μαρία ΤΕΛΕΙΩΝΗΣ Χρήστος ΦΛΩΡΟΣ Ξενοφώντας |
|
ΧΗΜΙΚΩΝ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ Παρασκευή (Εύη) ΜΙΣΙΡΛΗΣ Ιωάννης ΠΑΛΥΒΟΣ Ιωάννης ΠΑΤΕΡΜΑΡΑΚΗΣ Γεώργιος ΠΕΡΙΣΤΕΡΑΣ Λουκάς ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ Ευμορφίλη(Λίτσα) ΤΖΙΑΝΤΖΗ Μαρίνα ΤΣΑΜΠΡΑΣ Λυμπέριος |