| ||
| ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΕΕ Νο.2426 της
05-02-2007
| ||
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ:
ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ...
Το ότι οι μισθωτοί μηχανικοί και τεχνικοί, γενικότερα, βρίσκονται στη δίνη μια ολοένα και εντεινόμενης αντιλαϊκής επίθεσης που απειλεί να σαρώσει στο διάβα της δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών, αυτό είναι κάτι που δύσκολα πλέον αμφισβητείται από τον οποιοδήποτε καλοπροαίρετο συνάδελφο. Το αντιασφαλιστικό έκτρωμα που ψηφίστηκε, το σχέδιο ΠΔ του ΣΑΤΕ για τα ΤΕΙ και η γενικότερη κοινοτική πολιτική για την “απελευθέρωση” των “κλειστών” επαγγελμάτων, η αναθεώρηση των άρθρων 16, 24, 103 κλπ., η προώθηση της αναδιάρθρωσης στους τομείς των κατασκευών, της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών προχωρούν με γοργούς ρυθμούς, πλάι στην ακρίβεια, την ανεργία, την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, όλα αυτά συνθέτουν μια εικόνα καθημερινής επιδείνωσης τους όρων ζωής και εργασίας για χιλιάδες μισθωτούς τεχνικούς στη χώρα μας.
Η επίθεση αυτή δεν είναι ούτε αποσπασματική, ούτε τυχαία. Δεν είναι προϊόν “υπερβάλλοντος ζήλου” του ενός ή του άλλου υπουργού, της μιας ή της άλλης κυβέρνησης. Είναι όψεις της ενιαίας στρατηγικής του μονοπωλιακού κεφαλαίου σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως αυτή έχει κωδικοποιηθεί σε ντοκουμέντα-σταθμούς, όπως η Λευκή Βίβλος, η Σύνοδος της Λισσαβόνας, η Συνθήκη της Μπολόνια κλπ., που αποσκοπεί να απαντήσει σε αντικειμενικές ανάγκες του μονοπωλιακού κεφαλαίου της ΕΕ, για την αύξηση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητάς του και την επιτυχή διεξαγωγή της διαπάλης με τους διεθνείς ανταγωνιστές του για τη μερίδα του λέοντος του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι σ’ολόκληρο τον κόσμο. Οι κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ, χριστιανοδημοκρατικές, σοσιαλδημοκρατικές ή συνδυασμοί τους, υλοποιούν με θρησκευτική ευλάβεια το σύνολο των αναδιαρθρώσεων αυτών. Αυτή είναι και η εικόνα στη χώρα μας: ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, από θέσεις κυβέρνησης και αντιπολίτευσης σήμερα και στο παρελθόν, δίνουν καθημερινά τον καλύτερό τους εαυτό για την προώθηση των αναδιαρθρώσεων, με τις λιγότερες δυνατές αντιστάσεις. Από αυτή την άποψη, δεν υπάρχει κανένας “νόμος της Μαριέττας”, όπως δεν υπήρχε και κανένας “νόμος Αρσένη”, αλλά η εντεινόμενη επίθεση των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των λαών.
Απέναντι στην ενιαία πολιτική του κεφαλαίου, ενιαία πρέπει να είναι η απάντηση της εργατικής τάξης και όλων όσων πλήττονται από την επίθεση αυτή. Καμιά συντεχνιακή αυταπάτη δε μπορεί να δώσει διέξοδο, παρά μόνο να οδηγήσει μια ώρα αρχύτερα τα δικαιώματά μας στη λαιμητόμο. Η αντίληψη ότι το πρόβλημα είναι “κλαδικό” και, άρα, πρέπει να αντιμετωπιστεί με απευθείας διαπραγμάτευση με την κυβέρνηση κι όχι με συνολικό αγώνα όλων των εργαζομένων για την ανατροπή της πολιτικής αυτής, είναι επικίνδυνη και βαθιά λανθασμένη. Είτε στην συναινετική του εκδοχή (να στηρίξουμε την κυβερνητική πολιτική με αντάλλαγμα τη “σωτηρία του κλάδου”), είτε στην “αγωνιστική” (ο κλάδος μόνος του θα επιτύχει την κυβερνητική υποχώρηση), ο συντεχνιασμός είναι ο σίγουρος δρόμος προς την καταστροφή. Σπέρνουν συντεχνιακές αυταπάτες, επομένως, έστω και με “αγωνιστικό” προσωπείο, όσοι επιμένουν να “προσωποποιούν” τις αιχμές της αντιλαϊκής πολιτικής στο πρόσωπο του α ή του β υπουργού, του ενός ή του άλλου νόμου, όπως κάνουν οι δυνάμεις της ΑΑΚ και του “Αντίλογου” (και οι αντίστοιχες δυνάμεις τους στο φοιτητικό κίνημα), συρόμενες πίσω από τη Συσπείρωση, το ΣΥΡΙΖΑ και, τελικά, το ΠΑΣΟΚ σε ένα θολό αντικυβερνητισμό, που εγκλωβίζει τις αγωνιστικές διεργασίες στους εργαζόμενους και στη νεολαία στα πλαίσια των αντιπολιτευτικών αναγκών του τελευταίου, μακριά και ενάντια στα πραγματικά τους συμφέροντα.
Η ύπαρξη και ενδυνάμωση ενός ταξικού πόλου για την οργάνωση της πάλης, της αντίστασης και της αντεπίθεσης του εργατικού και λαϊκού κινήματος με αναφορά στο σύνολο των εργαζομένων, όλων των κλάδων, αναδεικνύεται σε αποφασιστικό όρο για την αντιστροφή της κατάστασης υπέρ των εργαζομένων. Ενός πόλου που θα συνενώνει τις επιμέρους διεκδικήσεις σε ένα ενιαίο, ταξικό διεκδικητικό πλαίσιο με αφετηρία τις σύγχρονες διευρυνόμενες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας και θα φωτίζει τις πολιτικές προϋποθέσεις για την ικανοποίησή του, προϋποθέσεις ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής, διεκδίκησης και κατάκτησης της λαϊκής εξουσίας, οικοδόμησης μιας λαϊκής οικονομίας από, με και για τους άμεσους παραγωγούς του κοινωνικού πλούτου. Και τέτοιος πόλος υπάρχει! Η θετική πείρα από τη δράση του ΠΑΜΕ (όπως και της ΠΑΣΥ στο αγροτικό κίνημα), είναι η καλύτερη παρακαταθήκη για το εγχείρημα αυτό.
Συνεπώς, η συσπείρωση των μισθωτών τεχνικών στις γραμμές του υπαρκτού, μαχητικού ταξικού πόλου του ΠΑΜΕ είναι μονόδρομος. Δεν υπάρχει τρίτος δρόμος ανάμεσα στον εργοδοτικό και τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, τη λογική της ταξικής συνεργασίας και του κοινωνικού εταιρισμού του ΤΕΕ, της ΓΣΕΕ και του ΣΤΥΕ, από τη μια και της ταξικής πάλης με αφετηρία τις ανάγκες μας, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, από την άλλη. Κάθε ολιγωρία, κάθε άρνηση συμπόρευσης και συστράτευσης με τον ταξικό πόλο του ΠΑΜΕ σημαίνει στην πράξη προδοσία των συμφερόντων της εργατικής τάξης, συμπόρευση με την ηγεσία της ΓΣΕΕ. Όσοι, όπως μια σειρά δυνάμεις της ΑΑΚ κλπ. στο Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, “οραματίζονται” τέτοιους τρίτους δρόμους που μονάχα στα κεφάλια τους υπάρχουν, αναλαμβάνουν τεράστιες ευθύνες απέναντι στον κόσμο της μισθωτής εργασίας στον κλάδο και γενικά. Οι επερχόμενες αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέας διοίκησης στο Σωματείο, είναι ευκαιρία να εκφραστεί ξεκάθαρα και στον κλάδο των μισθωτών τεχνικών, η δυναμική της συσπείρωσης στον ριζοσπαστικό, ταξικό πόλο του ΠΑΜΕ που δίνει την μάχη για το σήμερα και το αύριο του εργατικού κινήματος. Ο κάθε συνειδητός μισθωτός τεχνικός, που νιώθει από την ίδια του την πείρα τα αδιέξοδα της αντιλαϊκής πολιτικής, έχει κάθε λόγο να βαδίσει μαζί μας στον ίδιο δρόμο!