| ||
| ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΕΕ Νο.2539
της 08-06-2009
| ||
Για την ενεργειακή εξοικονόμηση στα κτίρια (μέρος Α’)
Μ.Παπαδόπουλος (Κ.Κ.Ε.): Αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες, πάνω από όλα είμαστε μηχανικοί. Να ευχαριστήσω και εγώ καταρχήν το Σύλλογο των Χημικών Μηχανικών για την πρόσκληση, να τον συγχαρώ για την πρωτοβουλία γιατί βγήκε πρώτος για να ανοίξει αυτό το θέμα και να πω ότι και εμείς βλέπουμε αυτό το θέμα σαν μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία για να εξηγήσουμε την ουσιαστική διαφωνία μας με το νέο πλαίσιο του νόμου 3661/08, υπογραμμίζω εδώ ότι πολλά κόμματα που εκφράζουν επιφυλάξεις δεν διαφοροποιήθηκαν, όμως, τελικά στην Βουλή, από το πέρασμα αυτού του νόμου και έχει σημασία αυτό. Και να εξηγήσω που έγκειται η διαφωνία, γιατί εμείς δεν βλέπουμε το πρόβλημα σε μερικά αρνητικά σημεία του νόμου αλλά συνολικά στην κατεύθυνσή του.
Για εμάς, αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες, το πρόβλημα της εξοικονόμησης της ενέργειας δεν μπορεί να εξεταστεί σαν ανεξάρτητη μεταβλητή από το συνολικό προσανατολισμό της αναπτυξιακής πολιτικής και ιδιαίτερα της πολιτικής όπως αυτής που ακολουθείται στον ενεργειακό τομέα, στις κατασκευές και στη χρήση γης. Δεν θα καθορίσουμε τη θέση μας με βάση ότι έχουμε ένα σύνηθες και από επιστημονική άποψη πολυπαραμετρικό πρόβλημα και γενικά σε σχέση με την διαχείριση των ενεργειακών πόρων και χρήσης της ενέργειας, αλλά και ειδικά όσο αναφορά τα κτίρια σε σχέση με τη χωροθέτηση και το σχεδιασμό των κτιρίων, την εφαρμογή αποδοτικών ενεργειακών τεχνολογιών και υλικών αλλά και τις απαραίτητες διαδικασίες τόσο του ελέγχου σε όλες τις φάσεις, από την μελέτη και την κατασκευή μέχρι την λειτουργία των κτιρίων όσο και της ενημέρωσης των χρηστών. Πολλά μπορούμε να πούμε πάνω σε όλα αυτά και η ημερίδα θα φωτίσει τέτοιες πλευρές, όμως για εμάς το κύριο ερώτημα είναι το πολιτικό πρόβλημα που είναι, αν θέλετε ποιο πολιτικό πλαίσιο; Ποιοι κοινωνικοί και πολιτικοί όροι μπορούν να οδηγήσουν σε ένα βέλτιστο αποτέλεσμα στο θέμα που ζητήσαμε με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες με τη μικρότερη δυνατή επιβάρυνση του λαϊκού εισοδήματος και να εξετάσουμε με αυτό το κριτήριο τι θα είναι αυτός ο νόμος.
Εμείς λοιπόν, βλέπουμε ότι το σημερινό πλαίσιο, το πλαίσιο το οποίο προωθούν από κοινού οι δυνάμεις του δικομματισμού, γιατί την οδηγία την στήριξαν από κοινού ευρωπαίοι συντηρητικοί και ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, γιατί επιδιώκει μια λύση, μέσα σε ένα συνολικά αθηναϊκό πλαίσιο. Το θέμα που αφορά την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, την εμπορευματοποίηση των τιμών ελέγχου και της λαϊκής κατοικίας, την εμπορευματοποίηση της χρήσης γης και εξηγούμε: Όσον αφορά την απελευθέρωση της ενέργειας, βασικό χαρακτηριστικό του ενεργειακού σχεδιασμού στη φάση αυτή που περνάμε είναι η διασφάλιση του μέγιστου συμφέροντος, του μέγιστου κέρδους του ιδιώτη επενδυτή. Αυτό είναι το κριτήριο, στην πράξη, του ενεργειακού σχεδιασμού. Με βάση αυτό το κριτήριο αντλούμε το θέμα της εξοικονόμησης, βλέπουμε ότι το φυσικό αέριο για παράδειγμα, που είναι ένα στρατηγικό καύσιμο, παγκόσμια αυτή τη στιγμή, στην χώρα μας μετατρέπεται σε στρατηγικό καύσιμο για την ηλεκτροπαραγωγή και όχι για την οικιακή χρήση. Με ποιο γνώμονα; Τις ανάγκες σχεδιασμού του επιτελείου των Βρυξελλών αλλά και τη γρήγορη απόσβεση της επένδυσης για τον ιδιώτη επενδυτή. Γιατί βεβαίως, ένα πολύ μεγάλο υδροηλεκτρικό έργο ή ένας μεγάλος υδροηλεκτρικός σταθμός αποσβένεται σε πολύ περισσότερα χρόνια σε σχέση με τον σταθμό φυσικού αερίου. Τι σημαίνει όμως αυτή η επιλογή στην πράξη για την χώρα; Σημαίνει σπατάλη αντί για εξοικονόμηση της ενέργειας, γιατί διοχετεύεται το φυσικό αέριο στην κατεύθυνση εκείνη στην οποία έχει μεγάλες απώλειες, λόγω μετατροπής του σε ηλεκτρική ενέργεια, αντί να διοχετευτεί στην κατεύθυνση της εξοικονόμησης ενέργειας που είναι η οικιακή χρήση που δεν έχουμε απώλειες λόγω μετατροπών. Σημαίνει αύξηση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, γιατί προωθούμε ένα εισαγόμενο καύσιμο, αν δείτε και τις εγχώριες πηγές και υπενθυμίζω την μελέτη του Μετσόβιου Πολυτεχνείου ότι είναι ανεκμετάλλευτο το 1/3 του οικονομικά εκμεταλλεύσιμου υδροδυναμικού της χώρας. Για να μην αναφερθούμε στο πασίγνωστο ότι η Ελλάδα είναι η δεύτερη λιγνιτοπαραγωγός χώρα. Σημαίνει επίσης επιβάρυνση της λαϊκής κατανάλωσης, γιατί έχουμε ένα αυξημένο κόστος ηλεκτροπαραγωγής. Το αυξημένο κόστος ηλεκτροπαραγωγής στο πλαίσιο της απελευθέρωσης δεν αφορά μόνο το φυσικό αέριο, είναι και σε χώρες με πλήρη απελευθέρωση όπως η Δανία και η Σουηδία, η Βρετανία, όπου βλέπουμε μια θεαματική αύξηση της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας προς όφελος των μεγαλομετόχων των μονοπωλιακών ομίλων.
Και βέβαια ακούμε σαν άλλοτε την προστασία του περιβάλλοντος όταν δεν υπάρχει πλαίσιο αντιμετώπισης, ιδιαίτερα στη χώρα μας, της επικινδυνότητας του φυσικού αερίου από εκρήξεις και πυρκαγιές και όταν δεν συζητάμε σκόπιμα το επίπεδο διαφυγής του φυσικού αερίου που μεταδίδεται στην ατμόσφαιρα. Δεύτερη πλευρά που αποδεικνύει το ίδιο ακριβώς ζήτημα. Στο πλαίσιο της εμπορευματοποίησης της γης, των δημόσιων έργων και της λαϊκής κατοικίας, στο πλαίσιο που η λαϊκή στέγη αντιμετωπίζεται σαν εμπόρευμα, μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα; Όταν έχουμε την ασφάλιση του καπιταλιστικού κέρδους σαν βασικό κριτήριο σε όλες τις φάσεις της παραγωγής του έργου, από την μελέτη του μέχρι τον έλεγχό του. Όταν αυτό δεσπόζει σαν κριτήριο για το τι πρέπει να γίνει τότε θα έχουμε ψευδεπίγραφα διλήμματα, σαν αυτά που ακούσαμε προηγουμένως, αν πρέπει δηλαδή να έχουμε κοινή λαϊκή κατοικία χωρίς ασφάλεια, ποιότητα, ενεργειακή απόδοση και προστασία του περιβάλλοντος, ή να πρέπει να έχουμε το αντίστροφο για να μείνει στο απυρόβλητο το κέρδος. Να διαλέξουμε δηλαδή ποια λαϊκή ανάγκη να θυσιάσουμε, της ενεργειακής απόδοσης και της ασφάλειας του περιβάλλοντος, ή της τιμής για να μείνει στο απυρόβλητο το κέρδος των μονοπωλιακών ομίλων και των τραπεζών. Αυτό είναι και το υπόβαθρο, γιατί το ότι έχουμε σήμερα ένα ψευδεπίγραφο κρατικό έλεγχο, αυτός είναι ο έλεγχος για τη σημερινή κατάσταση των πολεοδομικών γραφείων και όχι μια γενική ανοργανωσιά, αυτός είναι ο ένοχος για την διαιώνιση της αυθόρμητης, άναρχης δόμησης, της αυθαίρετης δόμησης που αρνείται το χωροταξικό πλαίσιο του ΥΠΕΧΩΔΕ και έτσι φθάνουμε σε τέτοιες ημερίδες να κάνουμε πολύ ωραίες και εξαιρετικές συζητήσεις για το κατάλληλο σχήμα, ή την κατάλληλη τοποθέτηση των κτιρίων, ή τους ελεύθερους χώρους, άλλα όλα αυτά είναι πάντα η εξαίρεση και ποτέ ο κανόνας.
_____________________________________
Δημοσιεύουμε σήμερα το πρώτο μέρος της τοποθέτησης του εκπροσώπου του ΚΚΕ στην ημερίδα με θέμα την ενεργειακή εξοικονόμηση στα κτίρια, που διοργάνωσε ο ΠΣΧΜ, τον Ιούνιο του 2008. Η δημοσίευση γίνεται από τα πρακτικά της ημερίδας και θα συνεχιστεί σε επόμενα τεύχη.