ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

ΔΥΟ ΔΡΟΜΟΙ ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Τις μέρες αυτές «ξαναζεστάθηκε» το θέμα των ΠΔ του ΥΠΕΠΘ για τα δικαιώματα των ΤΕΙ. Με αφορμή το ζήτημα αυτό και τον υποτιθέμενο «πόλεμο» που κηρύσσει η ηγεσία του ΤΕΕ κατά των ΠΔ, είναι ανάγκη να θυμίσουμε λίγο τις δυο λογικές που συγκρούονται και στο ζήτημα της Τεχνικής Εκπαίδευσης και των επαγγελματικών δικαιωμάτων:

Η μια της ηγεσίας του ΤΕΕ σε όλες τις παραλλαγές της, η οποία συγκλίνει στα εξής σημεία:

· Τα ΤΕΙ πρέπει να παραμείνουν ως σχολές ανώτερης εκπαίδευσης (άρα, μέχρι 3ετούς διάρκειας) με διακριτό ρόλο από τα Πολυτεχνεία και ακαδημαϊκά και σε ό,τι αφορά τα επαγγελματικά δικαιώματα. Αν η Πολιτεία δε μπορεί να οριοθετήσει τα δικαιώματα αυτά σε σχέση με εκείνα των μηχανικών, ας κάνει τις σχολές των ΤΕΙ 5ετείς, δηλαδή Πολυτεχνικές (με παράλληλη μείωση των εισακτέων ανά σχολή, γιατί η χώρα έχει πάρα πολλούς μηχανικούς και δεν αντέχει άλλους) ή ας τις κλείσει.

· Το δίπλωμα των Πολυτεχνικών σχολών ενιαίου 5ετούς κύκλου να μην οδηγεί σε λιγότερα δικαιώματα σε σχέση με τους τίτλους master συνολικής διάκρκειας τουλάχιστον 4 ετών της αλλοδαπής.

· Όλες οι βαθμίδες της τεχνικής εκπαίδευσης (ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΚΕΣ, τεχνίτες κλπ.) πρέπει να περάσουν από ένα σύστημα πιστοποίησης επαγγελματικών προσόντων (μέσω επαγγελματικών εξετάσεων) για να αποκτήσουν πρόσβαση στο επάγγελμά τους και το ΤΕΕ προτίθεται αν παίξει το ρόλο του «φορέα πιστοποίησης», αφενός για τα ήδη μέλη του (με σκλήρυνση των εξετάσεων για την άδεια επαγγέλματος), αφετέρου να αναλάβει το έργο αυτό για όλους τους τεχνικούς.

· Δεν είναι στις προθέσεις του ΤΕΕ να θέσει το ζήτημα της μη εφαρμογής των κοινοτικών οδηγιών (36/2005) και της κατάργησης των αντιεκπαιδευτικών νόμων (νόμος-πλαίσιο, νόμος για την αξιολόγηση, νόμος για την έρευνα, τα μεταπτυχιακά κλπ.).

Είναι φανερό, ότι η «γραμμή» αυτή, επί της ουσίας, μόνο γραμμή αντιπαράθεσης με την κυβερνητική πολιτική δεν είναι. Αλλά, ας τα πάρουμε με τη σειρά:

· Η λογική του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης με κριτήριο την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων και όχι τις λαϊκές ανάγκες είναι που δημιουργεί έναν (πλασματικό εν πολλοίς) υπερπληθυσμό μηχανικών. Καταρχάς, το κεφάλαιο επιθυμεί για κάθε κλάδο να υπάρχει «εφεδρικός στρατός ανέργων» για να συμπιέζει προς τα κάτω μισθούς και δικαιώματα. Επιπλέον, η φιλολογία περί «πολλών μηχανικών» είναι ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ, αφενός γιατί νομιμοποιεί «από το παράθυρο» τη μείωση του αριθμού των μηχανικών 5ετούς φοίτησης και στην αύξηση των «μηχανικών» 3τούς και 4ετούς κύκλου, δηλαδή τη διαδικασία εφαρμογής της Μπολώνια στη χώρα, αφετέρου συγκαλύπτει τις επιλογές του παραγωγικού προσανατολισμού της χώρας, στα πλαίσια του συγκεκριμένου καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης που ακολούθησε και ακολουθεί.

· Η ηγεσία του ΤΕΕ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ την ύπαρξη των ΤΕΙ ως διακριτής βαθμίδας της εκπαίδευσης και «παζαρεύει» απλώς το να έχουν λιγότερα επαγγελματικά δικαιώματα από τους διπλωματούχους μηχανικούς. Οι δυο άλλες «λύσεις» που προτείνει (αναβάθμιση σε πολυτεχνεία ή κλείσιμο), στο βαθμό που το ΤΕΕ από θέσεις αρχών δέχεται τη διάκριση πανεπιστημιακής και τεχνολογικής εκπ/σης, απλώς λέγονται «για τα μάτια του κόσμου». Όσο θα εφαρμόζονται οι οδηγίες της ΕΕ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ Η ΜΗ ΕΞΙΣΩΣΗ των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Το ΤΕΕ, απλώς επιχειρεί να κρατήσει δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη: ΚΑΙ να εφαρμοστεί η οδηγία 36/2005 (αφού δε ζητά τη μη εφαρμογή της, ας αφήσουμε που την εφαρμόζει ΗΔΗ από σήμερα με τις εγγραφές 3ετών στο ΤΕΕ) ΚΑΙ (στα λόγια) να μην εξισωθούν τα επαγγ. δικαιώματα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Η πολιτική ουσία είναι στο πρώτο. Στο δεύτερο είναι απλώς οι ευχές για το θεαθήναι...

· Για το θέμα του Master τα έχουμε ξαναπεί. Άλλο πράγμα (έστω και αν δεν είναι το κύριο) η αναβάθμιση (και όχι απλώς εξίσωση) μοριοδοτικά και μισθολογικά, της θέσης των διπλωματούχων μηχανικών έναντι εκείνης των κατόχων master της αλλοδαπής ΚΑΙ ΑΛΛΟ Η ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΗ ΕΞΙΣΩΣΗ του διπλώματος των ελληνικών πολυτεχνείων με master, που ανοίγει διάπλατα την πόρτα στους δυο κύκλους σπουδών στη συνέχεια. Στην εισηγητική έκθεση των ΠΔ για τα ΤΕΙ, το ΣΑΤΕ ήδη «συμφωνεί» με το αίτημα του master για τα Πολυτεχνεία, συμπληρώνοντας – φυσικά – ότι κατ’αναλογίαν τα ΤΕΙ πρέπει να αντιστοιχηθούν με Bachelor και άρα να οριστούν ως το βασικό επίπεδο απονομής των επαγγ. Δικαιωμάτων.

· Εκεί που η ηγεσία του ΤΕΕ αποκαλύπτεται πλήρως, είναι στο θέμα των επαγγελματικών εξετάσεων. Γιατί, οι επαγγελματικές εξετάσεις είναι ο μηχανισμός μέσω του οποίου υλοποιείται η αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα. ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ να είσαι από τη μια ενάντια στην «ανωτατοποίηση» των ΤΕΙ και από την άλλη να αποδέχεσαι και να διεκδικείς επέκταση των επαγγελματικών εξετάσεων. Μέσω αυτών ακριβώς, θα υλοποιηθεί η εξίσωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων, γιατί η Οδηγία είναι σαφής. Όποιος περνά τις εξετάσεις αυτές θα έχει τα ίδια δικαιώματα. Το επιχείρημα «οι 5ετείς θα περνούν, ενώ οι 3ετείς όχι» είναι στάχτη στα μάτια. Όταν θα γενικευτούν οι εξετάσεις αυτές, θα λειτουργήσουν ως κρισάρα ελέγχου της εισόδου στο επάγγελμα, ανεξάρτητα από τον ακαδημαϊκό τίτλο και ως επιπλέον μηχανισμός πίεσης για τη διάσπαση των ενιαίων σπουδών, ιδιαίτερα σε συνδυασμό με την εφαρμογή των αντιεκπαιδευτικών νόμων, όπως ο νόμος-πλαίσιο που «προσαρμόζουν» τα ΑΕΙ στις «νέες συνθήκες» της επιχειρηματικότητας και της εμπορευματοποίησης της γνώσης.

Απέναντι στην πολιτική της ΕΕ και της άρχουσας τάξης όπως αυτή προωθείται, τόσο από τις εκάστοτε κυβερνητικές επιλογές, όσο και από τη στάση των ηγεσιών ΤΕΕ-ΕΕΤΕΜ-Επιστημονικών Συλλόγων, η θέση που υποστηρίζει με σταθερότητα και συνέπεια η «Πανεπιστημονική» είναι ότι μόνο η συνολική αμφισβήτηση της πολιτικής αυτής και η επιθετική διεκδίκηση ενός ριζοσπαστικού πλαισίου στόχων πάλης σε ρήξη μαζί της, μπορεί να αποτελέσει στόχο προοπτικής για το κίνημα, τόσο στα ΑΕΙ, όσο και στα ΤΕΙ, τόσο στους διπλωματούχους, όσο και στους πτυχιούχους συναδέλφους, αλλά και στους αποφοίτους των ΙΕΚ, ΚΕΣ κλπ. Παράλληλα, ένα τέτοιο πλαίσιο στόχων πάλης δε μπορεί να αποσπά το σημερινό πλαίσιο της άσκησης του επαγγέλματος και των επαγγελματικών δικαιωμάτων από την πορεία των εργασιακών-ασφαλιστικών δικαιωμάτων, ούτε να υπερασπίζεται τη λογική της «τεχνικής ευθύνης», δηλαδή της μετακύλισης της κρατικής και εργοδοτικής ευθύνης στις πλάτες του μεμονωμένου μηχανικού. Η λογική αυτή, εκτός των άλλων, συντηρεί και αναπαράγει τις συντεχνιακές αντιπαραθέσεις και αυταπάτες που αξιοποιούνται από την κυβερνητική πολιτική και τους μηχανισμούς της (π.χ. ηγεσίες ΤΕΕ, Επιστημονικών Συλλόγων, ΕΕΤΕΜ κλπ.) για να διασπούν το κίνημα των εργαζόμενων μηχανικών και τεχνικών.

Ένα τέτοιο ριζοσπαστικό πλαίσιο περιλαμβάνει στόχους για:

· Αντίσταση, απειθαρχία, ανυπακοή στις επιταγές της ΕΕ. Καμμιά εφαρμογή της Οδηγίας 36/2005 και της Οδηγίας Μπολκενστάιν, κατάργηση του ΠΔ 38/10 και όλων των νόμων και ΠΔ (Ν. 3844/10, ΠΔ 165/00, ΠΔ 385/02 κλπ.) που ενσωματώνουν τις κοινοτικές οδηγίες στην εθνική νομοθεσία. Κατάργηση του νόμου-πλαίσιου για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ και όλων των αντιεκπαιδευτικών νόμων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Άμεση απόσυρση των σχεδίων ΠΔ για τα ΤΕΙ.

· Ένα, ενιαίο ακαδημαϊκό δίπλωμα για κάθε βασική ειδικότητα μηχανικού, 5ετούς διάρκειας, χωρίς διακρίσεις “πανεπιστημιακής” και “τεχνολογικής” κατεύθυνσης. Όχι στο καθεστώς του κατακερματισμού των ειδικοτήτων των μηχανικών, μέσα από τη διαιώνιση της ύπαρξης των «δευτερευουσών» ειδικοτήτων. Για τις λεγόμενες «νέες ειδικότητες»: οι αντίστοιχες σχολές, στο βαθμό που δεν καλύπτουν (ή καλύπτουν εν μέρει, ή αποτελούν συρραφή) υπαρκτό επιστημονικό αντικείμενο, να μετατραπούν σε σχολές βασικών ειδικοτήτων μηχανικών με αλλαγές στα προγράμματα σπουδών και τις ονομασίες τους.

· Μεταπτυχιακά ενός κύκλου, που οδηγούν σε διδακτορικό. Κατάργηση των μεταπτυχιακών ειδίκευσης στα Πολυτεχνεία, που υποβαθμίζουν το βασικό δίπλωμα. Ενσωμάτωση στο βασικό μισθό του μηχανικού σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, των επιδομάτων μεταπτυχιακών σπουδών, που προβλέπονται από τις ΣΣΕ.

· Το ακαδημαϊκό δίπλωμα, μοναδική προϋπόθεση για την άσκηση του επαγγέλματος. Κατάργηση κάθε μορφής εξετάσεων για την πιστοποίηση ή/και απόκτηση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος, είτε στο ΤΕΕ, είτε στην ΕΕΤΕΜ, είτε οπουδήποτε αλλού. Το επάγγελμα μπορούν να ασκούν ΜΟΝΟ οι διπλωματούχοι, απόφοιτοι ελληνικών ΑΕΙ ή ισότιμων ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΩΝ ΑΕΙ της αλλοδαπής.

· Αναδιαμόρφωση της επαγγελματικής εκπαίδευσης, στην κατεύθυνση της ίδρυσης δημόσιων, μεταλυκειακών επαγγελματικών σχολών για την κάλυψη των αναγκών της παραγωγής σε ενδιάμεσα στελέχη, με ταυτόχρονη κατάργηση κάθε ιδιωτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας στην εκπαίδευση.

· Αντίσταση στη μετατόπιση – μέσα από τα επαγγελματικά δικαιώματα – της “τεχνικής ευθύνης” από τη δημόσια αρχή και την εργοδοσία, στις πλάτες του επιστήμονα-μελετητή, επιβλέποντα κλπ. Ενιαίοι κρατικοί φορείς στους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας (κατασκευές, ενέργεια, μεταφορές, τηλ/νίες κλπ.) με  ευθύνη, μεταξύ άλλων, τον κεντρικό σχεδιασμό, τη μελέτη, την εκτέλεση/επίβλεψη κλπ. των τεχνικών έργων. Επαρκής στελέχωσή τους με μόνιμο επιστημονικό προσωπικό, ίδρυση Κρατικών Σωμάτων Τεχνικών Ασφάλειας (με κατάργηση των ιδιωτικών ΕΞΥΠΠ), Ενεργειακών Επιθεωρητών, Επιβλεπόντων Μηχανικών κλπ. στα πλαίσια των φορέων αυτών, σύνταξη και επικαιροποίηση των κανονισμών και των προδιαγραφών των έργων με κριτήριο τη συνδυασμένη ικανοποίηση του συνόλου των λαϊκών αναγκών και όχι την καπιταλιστική κερδοφορία.

· Πλήρη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους, με 7ωρο-5θήμερο-35ωρο, κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, κατώτερο μισθό 2100 € για τους μηχανικούς στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, σύνταξη μετά από 30 χρόνια δουλειάς ή στα 60 για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες, ύψος σύνταξης στο 80% του τελευταίου κλιμακίου της ΣΣΕ, δραστική μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων στην κατεύθυνση της απαλλαγής τους από αυτές με επιβάρυνση της εργοδοσίας και του κράτους και με όλα τα άλλα αιτήματα-διεκδικήσεις για τα εργασιακά-ασφαλιστικά δικαιώματα, όπως έχουν διαμορφωθεί από το ταξικό εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ.