| ||
| ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΕΕ Νο.2300 της 21-6-2004
| ||
Η πρόσφατη τοποθέτηση του συμβουλίου των Υπουργών Ανταγωνισμού της Ε.Ε. για την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων, που οδηγεί στην αναγνώριση των πτυχίων των ΚΕΣ θα έχει πολλαπλά καταστροφικά αποτελέσματα. Το γεγονός ότι η συγκεκριμένη οδηγία ήταν πρόταση δύο ευρωβουλευτών του κυβερνητικού κόμματος, οι οποίοι μάλιστα είναι σε εκλόγιμες θέσεις στη λίστα της Ν.Δ. στις προσεχείς ευρωεκλογές, αφήνει έκθετη την κυβέρνηση και καθιστά τις τοποθετήσεις της υπουργού, απλούς ελιγμούς.
Με σταθερό ρυθμό τα τελευταία 15 χρόνια και με απαρχή την περιβόητη οδηγία 89/48 που φέρει την υπογραφή της κ. Β. Παπανδρέου, τότε επίτροπο της ΕΟΚ, επιβάλλεται από το διευθυντήριο των Βρυξελλών η ιδιωτικοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης, σαν στοιχείο της γενικότερης προσαρμογής της στις απαιτήσεις των επιχειρήσεων. Η επιβολή της δυνατότητας να ιδρύουν οι ιδιώτες-επιχειρηματίες ΑΕΙ, συνδυάζεται με μια πορεία εμπορευματοποίησης των δημοσίων ΑΕΙ με κοινό τόπο και στη μία αλλά και στην άλλη περίπτωση, την εξυπηρέτηση των σύγχρονων απαιτήσεων της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Έτσι, την ίδια στιγμή που ανοίγονται διάπλατα οι ορίζοντες σε ιδιώτες να ιδρύουν ιδιωτικά ΑΕΙ, τα δημόσια ολοένα και πιο πολύ οδηγούνται στην αγκαλιά της «αγοράς» και λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους της. Η έρευνα που διεξάγουν είναι κατά βάση κατά παραγγελία επιχειρήσεων έρευνα-φασόν. Τα νέα επιστημονικά αντικείμενα που προγραμματίζονται προκύπτουν από τις βραχυπρόθεσμες ανάγκες κερδοφορίας των επιχειρήσεων (π.χ. τα τμήματα που δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια). Διαφοροποιούν τα ΑΕΙ τα προγράμματα σπουδών τους παρέχοντας και μη πανεπιστημιακούς κύκλους σπουδών στους «πελάτες» τους. Η μαζικοποίηση των ΜΔΕ (Μεταπτυχιακών Διπλωμάτων Ειδίκευσης) έχει οδηγήσει στην ύπαρξη πλέον τεταρτοβάθμιας εκπαίδευσης, αμφισβητήσιμου επιπέδου, υποβαθμίζοντας το πανεπιστημιακό πτυχίο.
Η πορεία, συνεπώς, της αλλαγής του τοπίου στην Ανώτατη εκπαίδευση θεωρούμε πως έχει ενιαία
χαρακτηριστικά και επιδιώξεις:
Α. Τον έλεγχο του προσανατολισμού της παρεχόμενης γνώσης και τη χειραγώγησή της
Β. Τον έλεγχο του προσανατολισμού της έρευνας που διεξάγεται στα ΑΕΙ και την ιδιοποίηση των
αποτελεσμάτων της
Γ. Την εξασφάλιση της μαζικής παραγωγής, απαραίτητης σήμερα για το κεφάλαιο, μισομορφωμένων-
μισοειδικευμένων επιστημόνων, μιας μαγιάς δηλαδή φτηνού και ευέλικτου επιστημονικού δυναμικού, με
μειωμένες εργασιακές απαιτήσεις και με μειωμένο αίσθημα της κοινωνικής του ευθύνης.
Αυτός ο δρόμος περνάει μέσα από τις κοινοτικές οδηγίες για την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων, τη διαδικασία της ενοποίησης των συστημάτων εκπαίδευσης (Μπολόνια) και υποτάσσεται τελικά στους στόχους που η Ε.Ε. έθεσε στο συμβούλιο κορυφής στη Λισσαβόνα (ακόμα ένα παράδειγμα για το περιεχόμενο της ανταγωνιστικότητας όπως αυτή ορίζεται στην Ε.Ε.).
Οι συνέπειες αυτής της πορείας είναι πολλαπλές:
Για τη λαϊκή οικογένεια και τη νεολαία: Θα δυσκολεύει όλο και πιο πολύ η ουσιαστική πρόσβαση στην
ανώτατη εκπαίδευση. Οι απόφοιτοι, με πτυχία απλά ενδεικτικά, θα είναι δια βίου όμηροι της εργασιακής
περιπλάνησης, κυνηγώντας πιστοποιητικά και τίτλους. Η ένταξή τους στην παραγωγή θα γίνεται με διαρκώς
χειρότερους όρους.
Για την κοινωνία: Η πτώση του επιστημονικού επιπέδου των αποφοίτων των ΑΕΙ θα έχει επιπτώσεις όχι
μοναχά στην ελλιπή εφαρμογή της επιστήμης, αλλά ακόμα και στην αντικοινωνική εφαρμογή της.
Για την εξέλιξη της επιστήμης: Όταν αυτή μετριέται με όρους χρηματιστηριακούς, τότε η εξέλιξή της
αναγκαστικά θα επιβραδύνεται. Η επιστήμη θα ασφυκτιά στα πλαίσια που της επιβάλλουν οι σπόνσορες.
Συνεπώς, η πλειοψηφία της κοινωνίας έχει κάθε συμφέρον με το να αντιταχτεί σε αυτήν την προοπτική. Δεν είναι απλά υπόθεση εξασφάλισης των επαγγελματικών δικαιωμάτων κάποιας μερίδας του πληθυσμού. Η κυβέρνηση δεν πρέπει να υλοποιήσει τη συγκεκριμένη κοινοτική οδηγία και άμεσα πρέπει να καταργήσει το Π.Δ. που ενσωματώνει την 89/48 στην ελληνική νομοθεσία.
Σε αυτήν την κατεύθυνση θα αναλάβουμε πρωτοβουλίες για το συντονισμό των επιστημονικών φορέων με τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, με τα εργατικά σωματεία, με τον κόσμο του πολιτισμού.