| ||
| ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΕΕ Νο.2385 της 27-03-2006
| ||
Ο Σύλλογός μας βρίσκεται πλέον σε προεκλογική τροχιά. Όμως ο νέος συνάδελφος που δυσκολεύεται να πληρώσει τις εισφορές του ΤΣΜΕΔΕ, ο εργαζόμενος μισθωτός και ο «ελεύθερος επαγγελματίας» που βιώνει την επιδείνωση στους όρους της δουλειάς του και της ζωής του, περισσότερο αναρωτιέται «γιατί να ψηφίσει στις επερχόμενες εκλογές», παρά ποια παράταξη να επιλέξει.
Τι μπορεί άραγε να προσδοκά από ένα Σύλλογο που όχι απλά υποτάσσεται αλλά συχνά προωθεί την κυβερνητική επίθεση στα δικαιώματα του; Μήπως υπερβάλλουμε; Ας θυμηθούμε λοιπόν ενδεικτικά:
(α) Τη στήριξη που παρέχουν οι παρατάξεις της πλειοψηφίας του ΔΣ (ΔΚΜ, ΠΑΣΚ, ΔΑΠ, δήθεν Ανεξάρτητοι) στο κυβερνητικό σχέδιο νόμου για το ΤΣΜΕΔΕ, το οποίο αυξάνει υπέρογκα τις εισφορές μας, μειώνει συνολικά την κρατική χρηματοδότηση και την εργοδοτική εισφορά, συρρικνώνει τις κατακτήσεις μας. Οι συγκεκριμένες παρατάξεις τορπίλισαν στην πράξη τις προτάσεις αγωνιστικής διεκδίκησης και συντονισμού των κλαδικών Συλλόγων που κατέθεσε η Πανεπιστημονική και στον ΠΣΔΜ-Η και στο ΤΕΕ ενάντια στην ευρωενωσιακή πολιτική επιβολής του κεφαλαιοποιητικού, ανταποδοτικού ασφαλιστικού συστήματος.
(β) Την ουσιαστική αποδοχή των κυβερνητικών νομοσχεδίων για την αναδιάρθρωση του κατασκευαστικού τομέα (δημόσια έργα, μελέτες κλπ) που ενισχύουν πολύμορφα τους μονοπωλιακούς ομίλους στις κατασκευές και το τραπεζικό κεφάλαιο, σε βάρος των λαϊκών αναγκών και των δικαιωμάτων των εργαζόμενων μηχανικών.
(γ) Την υποστήριξη απ΄ τις ίδιες δυνάμεις του ευρωενωσιακού πλαισίου της «απελευθέρωσης» στρατηγικών τομέων της οικονομίας όπως η ενέργεια και οι τηλεπικοινωνίες, με σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στις εργασιακές σχέσεις, στην επιβάρυνση της λαϊκής κατανάλωσης, στον ενεργειακό σχεδιασμό της χώρας.
(δ) Την αγωνιστική απραξία στα κρίσιμα ζητήματα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, της μετακύλισης στις πλάτες του διπλ.μηχανικού της εργοδοτικής ευθύνης (τεχνικός ασφάλειας, μελετητής εγκαταστάσεων φυσικού αέρίου κλπ).
(ε) Την αποδοχή στη πράξη της σταδιακής εφαρμογής των κοινοτικών κατευθύνσεων της Μπολόνια που αποσυνδέουν τα πτυχία μας απ΄ τα αντίστοιχα επαγγελματικά δικαιώματα και οδηγούν στη μαζικοποίηση ενός ευέλικτου επιστημονικού προλεταριάτου, με μειωμένα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα.
Μήπως όπως για την υπάρχουσα κατάσταση της αδράνειας και της υποταγής ευθύνεται το απαρχαιωμένο Καταστατικό του Συλλόγου, που η στάση της Πανεπιστημονικής εμποδίζει την αλλαγή του; Δεν υπάρχει ούτε ένα παράδειγμα αγωνιστικής πρωτοβουλίας του ΔΣ του ΠΣΔΜ-Η που δεν υλοποιήθηκε λόγω της υπάρχουσας καταστατικής δομής του Συλλόγου. Κανείς επίσης δεν μπορεί να αντιληφθεί γιατί η κατάργηση της Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου (δηλαδή της άμεσης δημοκρατίας των μελών του) και η μετατροπή του ΠΣΔΜ-Η σε ένα μικρό αντίγραφο του ΤΕΕ (όπου οι αποφάσεις παίρνονται από τους παγιωμένους συντηρητικούς συσχετισμούς της Αντιπροσωπείας), θα βοηθούσε τάχα στην αγωνιστική αφύπνιση του Συλλόγου.
Οι συνάδελφοι δεν έχουν ανάγκη από ένα Σύλλογο που η δράση του θα στηρίζει την κυβερνητική πολιτική και η δραστηριότητα του θα εξαντλείται σε ανώδυνες ημερίδες ακαδημαϊκής συζήτησης, σε επιστολές προς τους υπουργούς και σε προτάσεις τροπολογιών για τα «επαγγελματικά δικαιώματα», χωρίς καμιά παρέμβαση στις επικρατούσες εργασιακές σχέσεις και στο συνολικό ταξικό προσανατολισμό της ανάπτυξης που βιώνουμε.
Κριτήριο για την αξιολόγηση κάθε παράταξης και κάθε μαζικού φορέα πρέπει να είναι η στάση του απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική που εφαρμόζεται σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. και θυσιάζει τα δικαιώματα των εργαζομένων στο βωμό της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων. Απέναντι σε αυτή τη γενικευμένη επίθεση που πλήττει το σύνολο της εργατικής τάξης και των αυταπασχολούμενων, αποτελεί μεγάλη αυταπάτη η προσπάθεια σωτηρίας ενός μεμονωμένου κλάδου, με την προβολή αμυντικών, συντεχνιακών αιτημάτων.
Χρειαζόμαστε λοιπόν, ένα Σύλλογο με ξεκάθαρο, αγωνιστικό, διεκδικητικό προσανατολισμό, στο πλευρό του ταξικού πόλου του εργατικού κινήματος, ενάντια στις ευρωενωσιακές επιλογές που προωθούν η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ. Ένα Σύλλογο που θα απαιτεί να τεθεί η επιστημονική γνώση στην υπηρεσία των διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών και όχι του καπιταλιστικού κέρδους.
Για να ξεφύγει λοιπόν ο ΠΣΔΜ-Η απ΄ τον αστερισμό του κυβερνητικού συνδικαλισμού και της αδιέξοδης συντεχνιακής περιχαράκωσης αγωνίζεται με συνέπεια και σταθερότητα η Πανεπιστημονική. Εμείς δεν περιοριζόμαστε σε ανέξοδες, φραστικές διακηρύξεις. Με πολλούς από εσάς συναντηθήκαμε ήδη αγωνιστικά στις επιτροπές αγώνα που συγκροτήσαμε για το ασφαλιστικό και στις συμβολικές καταλήψεις των κτιρίων του ΤΣΜΕΔΕ, στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια στην Αθήνα στις 2 Μάρτη 2006.
Συνάδελφοι, είναι στο χέρι σας να αλλάξει επιτέλους ο συσχετισμός δυνάμεων στο ΔΣ του ΠΣΔΜ-Η, να αποτελέσουν αυτές οι εκλογές σταθμό αντεπίθεσης των εργαζόμενων μηχανικών του Συλλόγου, στον αντίποδα των κατευθύνσεων των μονοπωλιακών ομίλων.