| ||
| ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΕΕ Νο.2384 της 20-03-2006
| ||
Την Πέμπτη, 2 Φλεβάρη 2006, πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία η κινητοποίηση - συμβολική κατάληψη του κεντρικού κτιρίου του ΤΣΜΕΔΕ, την οποία διοργάνωσαν οι Επιτροπές Αγώνα για το Ασφαλιστικό που έχουν συγκροτηθεί σε μιας σειρά κλαδικούς Συλλόγους (π.χ. Μηχανολόγων-Ηλεκτρολόγων, Πολιτικών, Χημικών κλπ.) και το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών. Η συμβολική αναστολή της λειτουργίας του ΤΣΜΕΔΕ, από το πρωί και έως τις 10 πμ, η οποία ολοκληρώθηκε με μαχητική πορεία των συγκεντρωμένων συναδέλφων στο κεντρικό κτίριο του ΤΕΕ και στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, όπου και διαλύθηκε, ήταν μια πρώτη, μαζική, αγωνιστική απάντηση στην πρόκληση Κυβέρνησης-ΤΕΕ και των πρασινο-ΣΥΝοδοιπόρων τους, για κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων της μεγάλης πλειοψηφίας των μισθωτών και μικροεπαγγελματιών μηχανικών.
 |
Η δικαιολογημένη αυτή αγανάχτηση, μπορεί και πρέπει να μετατραπεί σε μαζική, μαχητική αγωνιστική- διεκδικητική δράση. Δεν πρέπει, επ'ουδενί να εγκλωβιστεί σε μια αδιέξοδη λογική "να αλλάξουμε τη θέση του ΤΕΕ", μια λογική αναμονής που μεταθέτει το κύριο βάρος των εξελίξεων από τους δρόμους του αγώνα, στους τέσσερις τοίχους του στημένου θιάσου που λέγεται Αντιπροσωπεία του ΤΕΕ, όπως δυστυχώς επιλέγουν κάποιες δυνάμεις που θέλουν να αυτοαποκαλούνται "αριστερές". Όπως η Συσπείρωση που, από τη μια έχει υπογράψει φαρδιά-πλατιά την εξουσιοδότηση στην κυβέρνηση να καταθέσει το αντιδραστικό της νομοσχέδιο, ψηφίζοντας την γνωστή απόφαση-λαιμητόμο του 2003 κι από την άλλη εξαντλεί τη "γιαλαντζί" αγωνιστικότητά της σε ανώδυνα και κατόπιν εορτής "χάπενινγκ" στην Αντιπροσωπεία του ΤΕΕ, όταν ήδη η Διοικούσα έχει αποδεχτεί το νομοσχέδιο. Θλιβερό αποκορύφωμα της άθλιας τακτικής τους, όμως, ήταν η κραυγαλέα απουσία τους από την κινητοποίηση της 2/3 και η λυσσώδης προσπάθεια των στελεχών της στην ΕΜΔΥΔΑΣ, να καταψηφιστεί η πρόταση που κατέθεσαν συνάδελφοι της "Δημοσιουπαλληλικής Ενότητας" και άλλες δυνάμεις, για συμμετοχή της ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής στην κινητοποίηση. Όταν λέγαμε ότι οι μάσκες έπεσαν, δε μπορούσαμε ούτε κι εμείς να φανταστούμε πόσο γρήγορα θα επιβεβαιωνόμασταν...
 |