Στην εκλογικοαπολογιστική συνέλευση του ΣΠΜΕ στις 10/4,
μετά από δίωρη διαδικασία (ομιλίες - τοποθετήσεις), και ενώ αποκτούσε
ερείσματα σε πολλούς η ανάγκη καταψήφισης του απολογισμού και αλλαγής
πορείας, τέθηκε ένσταση απαρτίας και η συνέλευση διακόπηκε.
Για άλλη μια φορά γινόμαστε μάρτυρες μεθοδεύσεων που, είτε με την
συνεχή αντικαταστατική λειτουργία και τις παράνομες παρατάσεις θητείας
του ΔΣ, είτε με την επιλεκτική επίκλησή του όταν και όποτε βολεύει,
προωθείται η συνεχής αναβολή των εκλογών. Οι εργαζόμενοι πολιτικοί
μηχανικοί όμως, οι συνάδελφοι του μόχθου και της βιοπάλης, μπορούν και
πρέπει να έχουν τον τελευταίο λόγο.
Παραθέτουμε την κεντρική ομιλία της Πανεπιστημονικής που έγινε
στην Εκλογ/κή συνέλευση της 10/4.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΛΙΤΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ: ΑΠΟ ΠΟΙΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ;
Συνάδελφοι,
Απο ποιά σκοπιά άραγε πρέπει να κρίνουμε αυτήν την παράνομα παραταθείσα τρίχρονη (αντί δίχρονη) θητεία
του απερχόμενου ΔΣ του ΣΠΜΕ;
Από τη σκοπιά της λειτουργικότητας στο επίπεδο συγκρότησης και μοιράσματος των θέσεων στο προεδρείο, μαζί
με πάγιους κυβερνητικούς διορισμούς στον κρατικό μηχανισμό;
Από τη σκοπιά της αγαστής συνεργασίας στο επίπεδο άοκνων επισκέψεων και αποστολής συγχαρητήριων
επιστολών σε υπουργούς και γραμματείς τους; Mε τις επανηλλειμένες ευχές για το έργο τους που είναι φυσικά
ίδιο είτε στην πρασινογάλανη είτε στην γαλαζοπράσινη εκδοχή του; Πολλές οι σελίδες του απολογισμού με
τέτοια δράση.
Μήπως από τη σκοπιά της ακτινοβολίας των στελεχών του συλλόγου
όπως του συναδέλφου Βασίλη Οικονομόπουλου με την σπουδαία ανάδειξή του
στην κορυφαία θέση του αντιπροέδρου της ΕCCE;
Με το παραπάνω πρίσμα υπήρξε πράγματι δράση. Μόνο που εμείς
πιστεύουμε οτι θα πρεπε να κριθεί η δράση του συλλόγου απο άλλη σκοπιά.
Απο τη σκοπιά των συμφερόντων της μεγάλης και διογκούμενης μερίδας των
συναδέλφων του μόχθου και της βιοπάλης. Εκείνων που είτε σαν μισθωτοί,
κρυφοί ή φανεροί, του ιδιωτικού τομέα, είτε σαν δημόσιοι υπάλληλοι ενός
δήμοσιου τομέα που παραδίδεται στο μεγάλο κεφάλαιο, είτε σαν αυτοαπασχολούμενοι
μικροί ελεύθεροι αλλά. επί της ουσίας ανελεύθεροι επαγγελματίες, βλέπουν το
σύλλογο μακριά από τα πραγματικά τους προβλήματα.
Συνάδελφοι,
Το προηγούμενο τρίχρονο διάστημα η κυβερνητική πολιτική δράση δεν πήγε διακοπές. Ηταν παρούσα και
προώθησε τις αντιδραστικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις (αυτές που εύηχα τις λένε μεταρρυθμίσεις) όπως:
- Προώθησε εργολαβικά τις δεσμεύσεις απέναντι στη στρατηγική της Λισαβόνας
για να την πλήρη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, με σκοπό την ένταση της
εκμετάλευσης για τη μεγιστοποίηση των κερδών. (κατάργηση 8ωρου και συλλογικών
συμβάσεων, ελαστικές σχέσεις, απλήρωτες υπερωρίες, τοπικά σύμφωνα απασχόλησης,
ανασφάλιστη εργασία κλπ.). Αυτά τα μέτρα που προωθούνται εντατικά πλήτουν άραγε
μόνο άλλους εργαζόμενους και όχι τους πολιτικούς μηχανικούς; Γιατί δεν στάθηκε
ο σύλλογος στο πλευρό των συναδέλφων που πλήττονται αλλά λειτουργεί σαν φορέας
συναίνεσης;
- Προώθησε και προωθεί πιστά και μεθοδικά την κατάργηση κάθε ίχνους κοινωνικής ασφάλισης, για την
εξασφάλιση ακόμα μεγαλύτερης συμπίεσης στο λεγόμενο μη μισθολογικό κόστος εργασίας. Για την
συμπλήρωση τελικά τους εργασιακού και με τον ασφαλιστικό μεσαίωνα. Μήπως άραγε οι μηχανικοί και το
ΤΣΜΕΔΕ έμειναν έξω από το παιχνίδι αυτό; Είναι άραγε άσχετα και τυχαία η όλο και μεγαλύτερη πρόσδεση
του ταμείου μας στο τραπεζικό κεφάλαιο με την τράπεζα Αττικής, μαζί και το ρίξιμο των αποθεματικών στο
χρηματιστήριο με το να γίνονται συνεχώς όλο και πιο δυσβάσταχτες οι εισφορές και να συρρικνώνονται οι
παροχές; Οι συνάδελφοι του μόχθου και της βιοπάλης υποψιάζονται ότι υπάρχει κάποια συσχέτιση. Οτι
προωθείται δηλαδή η ανταποδοτικότητα που στην ουσία είναι ιδιωτική ασφάλιση και όχι ασφάλιση με
κοινωνικό περιεχόμενο. Ιδιαίτερα μάλιστα σήμερα που έχει δοθεί από την κυβέρνηση ένα νομοσχέδιο ειδικά
για το ΤΣΜΕΔΕ που εγγυάται μαζί με την επισφράγιση των παραπάνω την εκτίναξη των εισφορών ακόμα και
στο 8πλάσιο αυτών που ήταν το 1991. Αραγε αυτά τα ζητήματα δεν θα πρεπε σοβαρά να απασχολούν το
Σύλλογό μας; Μήπως νομίζουν ότι επειδή συμβαίνει να συναινούν οι πλειοψηφούσες παρατάξεις του
ευρωμονόδρομου το ίδιο γίνεται και με τους απλούς συναδέλφους; Ποιοί φοβούνται την πλατιά ενημέρωση,
την ουσιαστική αντιπαράθεση απόψεων στο ζήτημα αυτό; Εμείς σαν Πανεπιστημονική διαλαλούμε ότι είναι
ώρα μάχης για τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, για να μην περάσει το νομοσχέδιο-έκτρωμα για το
ΤΣΜΕΔΕ. Ο μόνος δρόμος η μόνη διέξοδος είναι στους δρόμους του αγώνα. Το βάπτισμα του πυρός έχει
γίνει με την πετυχημένη δυναμική κινητοποίηση και συμβολική κατάληψη του ΤΣΜΕΔΕ στις 2/3.
- Τομέας Παιδείας - Πτυχίων - Επαγγελματικών δικαιωμάτων. Προωθούνται πιστά οι αλλαγές στην
παιδεία σύμφωνα με τις επιταγές της Μπολώνια. Δηλαδή για αντικατάσταση της ουσιαστικής γενικής παιδείας
από την λεγόμενη αποσπασματική κατάρτιση. Για την διαμόρφωση της νέας στρατιάς των χωρίς μπούσουλα,
υποβαθμισμένων, και δια βίου καταρτιζόμενων πτυχιούχων εργαζομένων. Στη κατεύθυνση αυτή τα πτυχία
των πολυτεχνικών σχολών μας θα υποβαθμίζονται συνεχώς, ενώ τα επαγγελματικά δικαιώματα τείνουν να
γίνουν ανεξάρτητα απο τη συγκροτημένη επιστημονική γνώση. Θα κατακτώνται μέσα από αλλοπρόσαλλο
άθροισμα προγραμμάτων κατάρτισης, πιστοποίησης πρακτικής εξάσκησης κλπ. Ετσι θα γίνονται οι
εργαζόμενοι μηχανικοί ακόμα πιο εκμεταλεύσιμοι από τις πολυεθνικές και τα κατασκευαστικά τράστ. Πόσοι
άραγε συνάδελφοι γνωρίζουν ότι ήδη η Δ.Ε.του ΤΕΕ έχει αποφασίσει (ομόφωνα πλην ημών που δεν
συμμετέχουμε) την εγγραφή στο επιμελητήριο των αποφοίτων 3ετων κολλεγίων πάσης φύσεως; Μήπως
είμαστε δογματικοί που ζητάμε την ενημέρωση, την συζήτηση μέσα από συνελεύσεις και τελικά την
ανάπτυξη δράσης για τα ζητήματα αυτά;
- Μελέτες - Εργα: Αλλαξε ο νόμος για τις μελέτες. Καινούργιος νόμος και για τα Δημόσια έργα. Με τον
σύλλογο ουσιαστικά και με συνοπτικές διαδικασίες να συναινεί. Τι βιώνει όμως ο συνάδελφος του μόχθου και
της βιοπάλης; Είναι ψέμα ότι αν πριν οι μικροί μελετητές έβλεπαν ανάθεση μελέτης με τα κιάλια τώρα την
βλέπουν μόνο με το τηλεσκόπιο; Είναι ψέμα ότι με το νέο νόμο καταργήθηκε ουσιαστικά ο κώδικας
ελαχίστων αμοιβών και γίνεται η πλήρης εμπορευματοποίηση της πνευματικής εργασίας, σε μοναδικό όφελος
των κεφαλαιοκρατών του κλάδου; Για μας το ζήτημα με τα έργα δεν είναι αν θα υπάρχει ή όχι μαθηματικός
τύπος τη στιγμή που βλέπουμε να ενισχύεται θεσμικά το μεγάλο κεφάλαιο και να εκτοπίζονται οι
αυτοαπάσχολούμενοι μικροεργολάβοι. Προέχει δηλαδή αυτό που λέμε στα συνθήματα αντίσταση και πάλη
και αντικειμενικά αυτό συγκρούεται με τη στάση των παρατάξεων του ευρωμονόδρομου που είναι συναίνεση
και συνεργασία με την κυβερνητική πολιτική.
(η δημοσίευση θα συνεχιστεί σε επόμενο τεύχος)
