| ||
| ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΕΕ Νο.2399 της 10-07-2006
| ||
Στη συνεδρίαση αυτή και προκειμένου να αποφευχθεί το διαφαινόμενο θάψιμο του ζητήματος της Παιδείας από τη ΔΕ και το Προεδρείο της Αντιπ/είας καταθέσαμε έγκαιρα, αξιοποιώντας τη διαδικασία των ψηφισμάτων, την ομόφωνη απόφαση του ΔΣ του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών η οποία έθετε τα ζητήματα της ουσίας της πολιτικής της ΕΕ, τόσο στο εκπαιδευτικό πρόβλημα, όσο και στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, αναδεικνύοντας το κοινό έδαφος για την ανάπτυξη του ενιαίου, παλλαϊκού αγώνα για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής που υπαγορεύουν τα μονοπώλια και η ΕΕ και εφαρμόζουν πιστά κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ και λοιποί ΣΥΝοδοιπόροι.
Ακολούθησαν στιγμές απείρου κάλλους. Στην αρχή δεχθήκαμε "μαθήματα" συνδικαλισμού από τον πρόεδρο Αλαβάνο που μας είπε πως δε μπορεί να συζητηθεί ως ψήφισμα για την Παιδεία ένα τόσο γενικό κείμενο. Δεχθήκαμε - προκειμένου να αποκαλυφθεί ο ελιγμός - να αποσύρουμε τις παραγράφους για τα εργασιακά και θέσαμε για ψηφοφορία το μέρος του κειμένου που αναφερόταν αποκλειστικά στην Παιδεία. Και τότε, ως δια μαγείας και κατά παράβαση του Κανονισμού της Αντιπροσωπείας, εμφανίστηκαν τρία "ψηφίσματα", ένα από τη Συσπείρωση και ένα από την Ενότητα Μηχανικών (ΣΥΝ) που και τα δύο ζητούσαν απλώς να μην κατατεθεί ο νόμος με μια-δυο αντικυβερνητικές κορώνες, καθώς και ένα της ΔΚΜ, που ουσιαστικά δικαίωνε την κυβέρνηση. Το στημένο του πράγματος δεν άργησε να φανεί. Η ΠΑΣΚ δήλωσε ότι στηρίζει το ψήφισμα ...της Συσπείρωσης, η Ενότητα Μηχανικών το ίδιο, αποσύροντας το δικό της με απίθανα "επιχειρήματα": συμφωνεί μεν με την καταδίκη της Μπολόνια αλλά, περιέργως, ούτε το κείμενο του Σωματείου ψηφίζει, ούτε στο κείμενό της (αλλά και σε εκείνο της Συσπείρωσης) λέγεται κουβέντα για το θέμα. Η Συσπείρωση (παρά το ότι δεχθήκαμε στο ψήφισμά μας ένα κομμάτι από την πρότασή της για την αποχή από κάθε διάλογο με την κυβέρνηση) δικαιολόγησε το κείμενο-σούπα που κατέθεσε ως minimum πλαίσιο γιατί είναι ανάγκη να βγει ...ομόφωνο ψήφισμα! Στην ψηφοφορία, το ψήφισμα που προτείναμε ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΤΗΚΕ από ΣΥΝ, ΠΑΣΚ, ΔΚΜ, ΔΑΠ, ΔΕΜ, ΑΣΜΕ κλπ., ενώ η Συσπείρωση ψήφισε ΛΕΥΚΟ(!). Το ψήφισμα-σούπα της Συσπείρωσης ψηφίστηκε από ΠΑΣΚ, ΣΥΝ με λευκό της Πανεπιστημονικής και δε συγκέντρωσε απόλυτη πλειοψηφία, ενώ το ψήφισμα της ΔΚΜ ψηφίστηκε μόνο από την ίδια και τη ΔΑΠ.
Νομίζουμε ότι τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους για τις επιλογές
του καθενός. Και αν οι επιλογές της παράταξης του ΣΥΝ είναι και
κατανοητές και αναμενόμενες, δεδομένης της γενικότερης συμπόρευσής
του με το ΠΑΣΟΚ, αλλά και με τη ΝΔ ειδικά στο ΤΕΕ, τι να πει κανείς
για την παράταξη της Συσπείρωσης...
Έδωσε μάχη να καταψηφιστεί το κείμενο του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών
που, στο κάτω-κάτω έχουν υπογράψει και δυνάμεις που συμπορεύονται μαζί
της στο φοιτητικό κίνημα στα πλαίσια της ΕΑΑΚ και περιέχει θέσεις
που συμπεριλαμβάνονται στη συντριπτική πλειοψηφία των αποφάσεων των ΓΣ
των φοιτητικών Συλλόγων τις οποίες, κατά τα άλλα, η Συσπείρωση υπερασπίζεται.
Μόνο γέλια προκαλεί το θλιβερό "επιχείρημά" της περί ομοφωνίας.
Πρώτα-πρώτα, δεν καταλαβαίνουμε γιατί ήταν αναγκαίο να βγει "πάση θυσία"
ψήφισμα και μάλιστα ομόφωνο. Με δυνάμεις όπως η ΠΑΣΚ και ο ΣΥΝ (που
υπέγραψε το νομοσχέδιο-λαιμητόμο για το ΤΣΜΕΔΕ, για να μην ξεχνιόμαστε),
τι κοινό πλαίσιο να βγει, αν όχι ένα πλαίσιο αθώωσης της πολιτικής
της ΕΕ; Και μάλιστα, σε μια στιγμή που το κρίσιμο ζήτημα για το
φοιτητικό κίνημα είναι ακριβώς το βάθεμα της πολιτικοποίησής του,
τέτοια κείμενα δήθεν "αλληλεγγύης" χωρίς προωθητικό πολιτικό περιεχόμενο,
δεν είναι τίποτε άλλο από πισώπλατες μαχαιριές που διευκολύνουν την
κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ να χειριστούν την "κρίση" ώστε να μην ξεφύγει
από τα όρια αν(τ)οχής του συστήματος. Η εμμονή για κείμενο που να "χωράει"
ο ΣΥΝ και το ΠΑΣΟΚ, ένα κείμενο δηλαδή θολού αντικυβερνητισμού και
γενικόλογης "κοινωνικής" ρητορείας, χωρίς αναφορά στους ενόχους, την
πολιτική της ΕΕ, τη συνθήκη της Μπολόνια, τους νόμους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που
προετοίμασαν το κυβερνητικό προσχέδιο, δείχνουν ότι στο κρίσιμο ερώτημα
με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει, η Συσπείρωση, δυστυχώς και για
μια ακόμη φορά, απαντά ότι επιλέγει το ρόλο του νεροκουβαλητή της
εναλλακτικής διαχειριστικής λύσης του αστικού πολιτικού μπλοκ (λέγε με
ΠΑΣΟΚ), συμπλέοντας ταυτόχρονα με τους κατεξοχήν ΣΥΝοδοιπόρους του, σε
μια πολιτική κατεύθυνση που παίρνει διαζύγιο από τις πραγματικές ανάγκες
του λαού και της νεολαίας και απλώς παζαρεύει τις απώλειες της ήττας,
αντί να προσπαθεί να βαθύνει την πολιτικοποίηση του κινήματος, να συμβάλει
στην κλιμάκωση και την πολιτική του ωρίμανση σε αντιμονοπωλιακή -
αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση.
Είναι ώρα ευθύνης για όλους! Η κυβέρνηση, με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ κι αφού απέτυχε να ανακόψει τη μαζικοποίηση του φοιτητικού και πανεπιστημιακού κινήματος, προχωρά στην απάτη του "διαλόγου" με σκοπό να εκτονώσει τις διαθέσεις και να αποπροσανατολίσει το κίνημα, πριν προλάβει αυτό να πάρει βαθύτερα πολιτικά χαρακτηριστικά και γίνει πολιτικά επικίνδυνο. Λυδία Λίθος για κάθε δύναμη είναι η στάση της στο κρίσιμο δίλημμα: είτε το κίνημα θα πάει μπροστά, πολιτικοποιώντας τον αγώνα, βαθαίνοντας τη συμμαχία του με το ταξικό εργατικό κίνημα και το ριζοσπαστικό του πόλο συσπείρωσης, το ΠΑΜΕ, κλιμακώνοντας την αντιπαράθεση, πετυχαίνοντας και σταθεροποιώντας βαθύτερες μετατοπίσεις στους πολιτικούς συσχετισμούς, είτε θα εκτονωθεί και, τελικά, θα αξιοποιηθεί στα πλαίσια της δικομματικής αντιπαράθεσης, για λογαριασμό του εναλλακτικού πόλου αστικής διαχείρισης, του ΠΑΣΟΚ.
Η επιλογή της Πανεπιστημονικής είναι, μαζί με τη ριζοσπαστική πτέρυγα του φοιτητικού κινήματος, να συνεχίσει αταλάντευτα στην πρώτη κατεύθυνση. Καλούμε όλες τις δυνάμεις, ιδιαίτερα εκείνες που συμμετέχουν και συνυπέγραψαν την ομόφωνη απόφαση του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, να συναισθανθούν το βάρος της ευθύνης που τους αναλογεί και να βαδίζουν κι αυτές στην ίδια κατεύθυνση, απομονώνοντας τις φωνές της ενσωμάτωσης και του συμβιβασμού που, στο όνομα της δήθεν "ομοφωνίας", σπρώχνουν το κίνημα πίσω, στις δικομματικές μυλόπετρες.