ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΕΕ Νο.2440 της 21-05-2007
Ενημερωτικό Δελτίο 2007	Τεύχος 2439	Τεύχος 2441

Το σήριαλ της εκλογής οργάνων του ΤΕΕ συνεχίζεται...

Κοντεύει μήνας σχεδόν από την εκλογή του νέου Προέδρου στο ΤΕΕ και, εν όψει της ολοκλήρωσης της εκλογής του νέου Προεδρείου της ΔΕ, τα αλισβερίσια δίνουν και παίρνουν. “Προτάσεις” και υποσχέσεις δεξιά κι αριστερά, ότι “όλα θα γίνουν” φτάνει να εκλεγούν οι “δικοί μας”. Τώρα βέβαια, θα μας πει κανείς, ποιος είναι “δικός μας” και ποιος είναι “των άλλων”, τρέχα γύρευε – και θα’χει και δίκιο ο άνθρωπος. Πάρτε για παράδειγμα την ίδια την εκλογή του προέδρου του ΤΕΕ, με τους περίφημους 96 ψήφους. Επισήμως, ο Γ. Αλαβάνος υποστηρίχθηκε από την ΠΑΣΚ, τη Συμπαράταξη, την ΕΛΕΜ και την ΑΚΜΗΗΝ, το άθροισμα των οποίων υστερεί κατά πολύ των ψήφων που τελικά συγκέντρωσε. Αναρωτιέται, λοιπόν, κανείς ποιοι είναι οι υπόλοιποι αντιπρόσωποι μέχρι το “μαγικό αριθμό” 96 οι οποίοι τον ψήφισαν και γιατί δεν αναλαμβάνουν ΕΠΩΝΥΜΑ την ευθύνη της πολιτικής τους επιλογής; Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον – αν και δυστυχώς δεν είμαστε πολύ αισιόδοξοι ότι θα συμβεί τελικά – το να μαθαίναμε τους λόγους για τους οποίους αρκετοί εκλεγμένοι με τη ΔΚΜ ή/και τη ΔΑΠ υπερψήφισαν τελικώς τον αντίπαλο της “δικής τους” υποψηφιότητας. Αλλά και να μην πάρουμε απάντηση, μικρό το κακό. Έτσι κι αλλιώς, όλοι τους “δικοί τους” είναι. Μαζί στο ΤΣΜΕΔΕ, μαζί στην προώθηση της Μπολόνια, μαζί στο χτύπημα και τη συρρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων, στις αναδιαρθρώσεις στις κατασκευές, σε όλο το μέτωπο της αντιλαϊκής πολιτικής. Ε, με τέτοιο “υπόβαθρο” και τα “κατάλληλα” ανταλλάγματα (άλλωστε και οι “ηττημένοι” κάτι αντίστοιχο προσπάθησαν, μόνο που “δεν τους βγήκε”...), δύσκολο είναι να ...σκεφτεί κανείς “καλύτερα”;;;

Βέβαια, για όλους αυτούς τα πράγματα αυτά είναι κατανοητά. Για κάποιους άλλους, όμως, που επιμένουν να μιλούν κι αυτοί στο όνομα των εργαζόμενων μηχανικών, πώς να ερμηνεύσουμε την ...εκκωφαντική σιωπή τους; Έχουν κάτι να πουν ή ...κατάπιαν τη γλώσσα τους; Κατανοούμε, φυσικά, πως είναι δύσκολες οι εξηγήσεις, όταν η πραγματικότητα είναι αδυσώπητη: τελικά, θα μας πουν οι συνάδελφοι της Συσπείρωσης (και του Αριστερού Αντίλογου), ΤΙ ΨΗΦΙΣΑΝ στη 2^η ψηφοφορία για πρόεδρο του ΤΕΕ ή όχι; Και, τελοσπάντων, το αλαλούμ που είδαμε με τους 2 να απέχουν και τους άλλους να ψηφίζουν ΣΙΓΟΥΡΑ κάποιον – γιατί για κακή τους τύχη, τα λευκά τους “πρόδωσαν” αυτή φορά και δεν κατάφεραν να είναι διακριτικοί – από τους δύο, δεν αισθάνονται την ανάγκη να το ερμηνεύσουν πολιτικά; Δε μιλάμε καν για αξιόπιστη απάντηση, αλλά έστω για μια κουβέντα. Κατά τα άλλα, περίσσεψαν οι υποκριτικές εκκλήσεις για “κοινή εμφάνιση της ριζοσπαστικής Αριστεράς” (ΣΑΜ) ή, ακόμα και “όλων των αριστερών παρατάξεων” (Αρ. Αντίλογος) και οι μύδροι της κριτικής προς την Πανεπιστημονική που είναι “ηγεμονιστική”, “σεχταριστική” κλπ. ή και προς άλλες δυνάμεις που δε θέλησαν να αναλάβουν μερίδιο ευθύνης για τη συνδιαλλαγή με τις κυρίαρχες δυνάμεις στο ΤΕΕ. Αλλά, φαίνεται, η τσίπα δεν περισσεύει...

Ώρα μάχης και κρίσιμων αποφάσεων

Δε θα κουραστούμε (και) από το βήμα αυτό να τονίζουμε τη σημασία του να δοθεί – και να δοθεί νικηφόρα – η μάχη της ενίσχυσης και της ισχυροποίησης του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών. Τη σημασία την έχουμε πολλές φορές αναλύσει και δεν έχει νόημα να επανέλθουμε. Ήδη, η προσπάθεια αυτή έχει δρέψει μια σειρά καρπούς. Οι πιο πρόσφατοι ήταν, αφενός η ΣΣΕ όπως διαμορφώθηκε στον ΟΜΕΔ, που για πρώτη φορά ρητά συμπεριλάμβανε και τους μισθωτούς τεχνικούς με ΔΠΥ και, αφετέρου, η καταρχήν εισδοχή του ΣΜΤ στο ΕΚΑ. Και σε αυτούς τους δυο σημαντικούς σταθμούς έγινε φανερή η λυσσασμένη, εχθρική στάση τόσο της εργοδοσίας, όσο και των υπαλλήλων της στο εργατικό κίνημα. Από τη μια, τα ασφαλιστικά μέτρα του ΣΤΕΑΤ κατά της εφαρμογής της ΣΣΕ με τα ίδια επιχειρήματα με τα οποία ο ΣΤΥΕ προσπαθεί χρόνια τώρα να μπλοκάρει την υπογραφή της – δηλαδή το “επιχείρημα” ότι ο μισθωτός με ΔΠΥ είναι... εργοδότης, ελευθεροεπαγγελματίας κλπ. Κι από την άλλη, το “μισό” βήμα της εισδοχής στο ΕΚΑ, αλλά όχι με δικαίωμα αντιπροσώπευσης στο Συνέδριό του(!), φυσικά με απόφαση της συμβιβασμένης πλειοψηφίας (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-Αυτ. Παρέμβασης). Είναι ολοφάνερο πια, ότι η ύπαρξη και δράση του ΣΜΤ ΕΝΟΧΛΕΙ. Χαλάει τη “σούπα” στο χώρο του ΤΕΕ και των Συλλόγων, οι οποίοι επιχειρούν να εμφανίζονται ως “εκπρόσωποι” των μηχανικών και των τεχνικών γενικότερα, τσουβαλιάζοντας τα αντιτιθέμενα ταξικά συμφέροντα εργαζόμενων και εργοδοτών σε ένα κοκτέιλ ταξικής συνεργασίας και υποταγής στην πολιτική της ΕΕ και των μονοπωλίων. Και θα μπορούσε να “ενοχλήσει” πολύ περισσότερο, αν ο συσχετισμός στη Διοίκησή του δεν ήταν αυτός που είναι και δεν κυριαρχούσαν στην γραμμή πλεύσης του, σε σημαντικό βαθμό οι αντι-ΠΑΜΕ εμμονές και οι αδιέξοδες και επικίνδυνες λογικές των “ίσων αποστάσεων” που, στην πράξη, μεταφράζονται σε de facto “αβαντάρισμα” του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού των ΓΣΕΕ-ΣΤΥΕ.