| ||
| ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΕΕ Νο.2518
της 29-12-2008
| ||
ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ Γ.Γ. ΤΗΣ Κ.Ε. ΤΟΥ Κ.Κ.Ε., ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ:
«Για το ΚΚΕ τα πράγματα έχουν διέξοδο. Εμείς καλούμε τους εργαζόμενους, ιδιαίτερα εκείνους που - για διάφορους λόγους - έχουν αποστρατευτεί τα τελευταία χρόνια, ή δεν έχουν αποφασίσει να μπουν στον αγώνα, να οργανωθούν στα σωματεία, στους συλλόγους, στους τόπους δουλειάς, στη γειτονιά. Να γεμίσει η Ελλάδα από αγωνιζόμενους εργαζόμενους, γιατί μπροστά μας έρχεται μεγάλη μπόρα, εξαιτίας της κρίσης -και με πρόσχημα την κρίση- στους μισθούς και στις συντάξεις, στα ασφαλιστικά δικαιώματα, στον εργάσιμο χρόνο. Αυτή πρέπει να είναι η απάντηση σε ό,τι ζούμε σήμερα. Ένα κίνημα μαζικό, περιφρουρημένο, που δεν έχει καμία ανάγκη από τη δήθεν προστασία των σωμάτων ασφαλείας. Δεν έχει καμία ανάγκη επίσης από την προστασία από τους κουκουλοφόρους. Με την ευκαιρία, θέλω να πω το εξής: Εμείς, σε καμία περίπτωση, δεν ταυτίζουμε τη δικαιολογημένη λαϊκή οργή και αγανάκτηση, αν θέλετε τη διάθεση για εκδίκηση για την κρατική καταστολή, για το θύμα, για τα θύματα της κρατικής καταστολής, για τα θύματα των εργατικών ατυχημάτων, με τη μορφή δράσης των κουκουλοφόρων. Δεν δικαιολογούμε καμία τέτοια μορφή πάλης και ούτε ταυτίζουμε το σκληρό πυρήνα των κουκουλοφόρων με νέες μορφές κινήματος, με «ιδιότυπες μορφές κινήματος», όπως ακούμε.
Για άλλη μια φορά, θα πούμε το εξής: Ο σκληρός πυρήνας, ο ηγετικός και όχι όλο το σώμα των κουκουλοφόρων, πάει μακριά. Έχει προκύψει μέσα από τους κόλπους της κρατικής εξουσίας, και επί ΠΑΣΟΚ και επί Ν.Δ. Χρησιμεύει για να δικαιολογεί την κρατική καταστολή, για να συκοφαντεί και να δυσφημεί το κίνημα. Για να τσακίζει το λαϊκό κίνημα. Δεν ξέρω αν αυτός ο σκληρός πυρήνας σήμερα έχει γίνει κάτι σαν τους Ταλιμπάν, αν έχει ξεφύγει από τον έλεγχο ή μπορεί να έχει ξεφύγει και προ πολλού. Πάντως, δεν έχουν καμία σχέση με την οργή των νέων ανθρώπων και την αγανάκτησή τους.
Χθες, το ΚΚΕ έδωσε ένα παράδειγμα για το πώς μπορεί να υπάρχει ένας μαζικός αγώνας, πολιτικοποιημένος, αιχμηρός και περιφρουρημένος. Μας είχαν εντάξει μέσα σ’ ένα σχέδιο εμπλοκής της διαδήλωσης - που ξεπέρασε τις δεκάδες χιλιάδες και δεν το περιμέναμε - ανάμεσα στις δυνάμεις καταστολής και στους κουκουλοφόρους. Δεν τα κατάφεραν να διαλύσουν την πορεία και να ματαιώσουν αυτό που θέλαμε: Να ξεκινήσουμε από την Ομόνοια και να πάμε στο Σύνταγμα. Γι’ αυτό λοιπόν πιστεύουμε ότι πρέπει την υπόθεση να την πάρουν στα χέρια τους οι εργαζόμενοι. Και αν, στο κάτω – κάτω, έχουν εκπροσώπους και διοικήσεις οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται για αγώνες και για την περιφρούρησή τους, ας πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, με Επιτροπές Αγώνα, μέσα πάντα βεβαίως από μαζικές διαδικασίες. Καμία υποστολή στη σημαία των αγωνιστικών κινητοποιήσεων, των απεργιακών κινητοποιήσεων, με προωθημένα αντιμονοπωλιακά συνθήματα, εναντίον της πολιτικής της Ν.Δ, εναντίον της πολιτικής που γνωρίσαμε όλα αυτά τα χρόνια και επί ΠΑΣΟΚ. Καμία υποστολή όλων των μορφών πάλης, που ταιριάζουν στην οξύτητα των προβλημάτων.
Καλούμε, από αυτή τη θέση, την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να σταματήσει να χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων. Δεν λέμε ότι ταυτίζεται με αυτούς. Ωστόσο πιστεύουμε ότι τους χαϊδεύει τ’ αφτιά, βλέποντας μπροστά του την κάλπη, ψήφους, καρέκλες, μαξιλάρια, δεν ξέρω τι. Να σταματήσει. Υπάρχει σήμερα ένα νεανικό κίνημα, πολύμορφο, πολύβουο, που μπορεί να εκφραστεί μ’ ένα τρόπο τέτοιο που να συγκεντρώσει την συμπάθεια και την ενεργητική συμπαράσταση όλων των εργαζομένων».
Κρατικός Προϋπολογισμός 2009
Μπροστά στη διεθνή οικονομική κρίση: ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
Ο προϋπολογισμός του 2009 προωθεί σταθερά τις αντιλαϊκές επιλογές της πολιτικής του ευρωμονόδρομου, την ώρα που γίνονται όλο και πιο ορατές οι αρνητικές συνέπειες της διεθνούς οικονομικής κρίσης για τα λαϊκά στρώματα και ειδικότερα για τους εργαζόμενους μηχανικούς.
Η διεθνής κρίση δεν αφορά μόνο τον χρηματοπιστωτικό τομέα. Είναι κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, κρίση υπερπαραγωγής της καπιταλιστικής οικονομίας. Η εκδήλωσή της αποδεικνύει για άλλη μια φορά την ιστορική αδυναμία των διαχειριστικών προτάσεων της αστικής πολιτικής να ματαιώσουν το ξέσπασμα των κρίσεων. Ο καπιταλισμός ούτε εξανθρωπίζεται, ούτε εξυγιαίνεται, είτε κρατικοποιηθούν οι χρεοκοπημένες τράπεζες (ή/και παραγωγικές επιχειρήσεις), είτε πτωχεύσουν ή/και εξαγορασθούν από άλλες. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις τα βάρη πέφτουν στους εργαζόμενους, άμεσα ή ετεροχρονισμένα.
Ο ρυθμός ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού επιβραδύνεται συνεχώς. Η πορεία εκδήλωσης της κρίσης στην Ελλάδα, συνδέεται με την αντίστοιχη πορεία στα Βαλκάνια και στη ΝΑ Ευρώπη. Η κυβέρνηση με το κρατικό «πακέτο» ενίσχυσης των ομίλων του χρηματοπιστωτικού τομέα και με την κατάθεση του προϋπολογισμού επιβεβαιώνει την πρόθεσή της να συνεχίσει την αντιλαϊκή επίθεση, χωρίς ημερομηνία λήξης. Τονίζει την αναγκαιότητα εφαρμογής των επιλογών της ΕΕ, την ώρα που η Ευρωζώνη δοκιμάζεται από την κρίση. Συνεχίζει την φοροεπιδρομή στους μισθωτούς και τους αυταπασχολούμενους, τη στιγμή που προχωρά στη νέα φορολογική ελάφρυνση του μεγάλου κεφαλαίου. Ενισχύει πλουσιοπάροχα τους μονοπωλιακούς ομίλους, μέσω των ΣΔΙΤ, των συμβάσεων παραχώρησης, τον αναπτυξιακό νόμο. Υποτάσσει το ΠΔΕ στις προτεραιότητες των ομίλων κι όχι των λαϊκών αναγκών. Προχωρά τις ιδιωτικοποιήσεις σε τομείς στρατηγικής σημασίας.
Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ αθωώνουν την ΕΕ και επιχειρούν να αποδώσουν τις ευθύνες αποκλειστικά στην κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ συμφωνεί στην κατεύθυνση των αναδιαρθρώσεων και την κρατική στήριξη των μονοπωλιακών ομίλων, εκφράζοντας δευτερεύουσες διαφωνίες στους όρους διανομής των κρατικών «πακέτων». Ο ΣΥΡΙΖΑ αποπροσανατολίζει συνειδητά τους εργαζόμενους με την αναζήτηση φιλολαϊκής διεξόδου στο πλαίσιο της ΟΝΕ και της ΕΕ. Το ΤΕΕ, χωρίς να προηγηθεί συνεδρίαση της Αντιπροσωπείας, απευθύνεται στη Βουλή και διαπιστώνει προκλητικά τη ...«χαμηλή φορολογία εισοδήματος φυσικών προσώπων» στον προϋπολογισμό του 2009.
Οι εργαζόμενοι μηχανικοί, έχουν συμφέρον να ενώσουν τους αγώνες τους με τους άλλους εργαζόμενους, γιατί την περίοδο αυτή βιώνουν τη δραματική όξυνση των προβλημάτων τους, [...] πρέπει να εκφράσουν την κατηγορηματική άρνησή τους να συμμετέχουν στο «προσκλητήριο ομοψυχίας» που τους απευθύνει η άρχουσα τάξη, καλώντας τους να φορτωθούν για μια ακόμα φορά τα βάρη της κρίσης. Πρέπει και μπορούν να συμβάλλουν στη λαϊκή αντεπίθεση για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής του ευρωμονόδρομου.