| ||
| ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΕΕ Νο.2545
της 21-07-2009
| ||
ΚΟΙΝΟΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΚΕΣ
ΓΙΑ ΟΛΟΠΛΕΥΡΗ ΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ! (β’ μέρος)
3. Η πολιτική αυτή δεν είναι τυχαία. Δεν είναι απόρροια των “κακών προθέσεων” κάποιων τεχνοκρατών των Βρυξελλών, ή του Υπουργείου Παιδείας. Είναι μια πολιτική που εφαρμόζεται ενιαία από όλες τις κυβερνήσεις σε όλες τις χώρες της ΕΕ, γιατί απαντά με τον καλύτερο τρόπο στις ανάγκες των κοινοτικών μονοπωλιακών ομίλων για:
· φτηνό, ευέλικτο, μισοειδικευμένο επιστημονικό προλεταριάτο, ικανό να στελεχώσει με χαμηλό κόστος και απαιτήσεις τη μηχανή της μονοπωλιακής κερδοφορίας, στα πλαίσια της γενικότερης στρατηγικής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.
· ακόμα πιο ασφυχτικό έλεγχο πάνω στην εκπαιδευτική διαδικασία, ένταση των ταξικών φραγμών στην ανώτατη εκπαίδευση. Όλο και περισσότερο, τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών θα συνωστίζονται στη μάζα των αυριανών εργατών, ενώ τα λιγότερα – σε σχέση με παλιότερες φάσεις εξέλιξης της καπιταλιστικής παραγωγής – αλλά με ανάγκη για υψηλότερο και επιτελικότερο επίπεδο ειδίκευσης και γνώσης στελέχη, θα προέρχονται κυρίως από μεταπτυχιακούς κύκλους master και διδακτορικού, σχετικά “κλειστούς” και με αυστηρότερα ταξικά κριτήρια ιδεολογικοπολιτικής επιλογής.
Στη χώρα μας, οι παραπάνω γενικές στοχεύσεις διαπλέκονται και με τις επιδιώξεις της ντόπιας ολιγαρχίας για:
· εξασφάλιση όρων μεγιστοποίησης της κερδοφορίας των εγχώριων μονοπωλιακών ομίλων στον τομέα των κατασκευών και την επιτάχυνση της συγκέντρωσης κεφαλαίου, ενόψει της πρόκλησης (για το κεφάλαιο, φυσικά) των ΣΔΙΤ. Η δραματική αύξηση της μάζας του “τεχνικού προλεταριάτου”, θα πιέσει ακόμα περισσότερο προς τα κάτω, ακόμα και μέχρι κατάργησης στην πράξη, κάθε έννοιας συλλογικού δικαιώματος (ΣΣΕ, ωράρια κλπ.).
· τη δημιουργία ενός αποπροσανατολιστικού πολιτικού κλίματος στο χώρο των μηχανικών και των τεχνολόγων. Η όξυνση των συντεχνιακών αντιπαραθέσεων είναι βασικό “ατού” της κυβέρνησης στην επιδίωξή της να εμποδίσει την οικοδόμηση μαζικού κινήματος διεκδίκησης ριζοσπαστικών αιτημάτων, βασισμένων στις πραγματικές ανάγκες των εργαζόμενων και της νεολαίας, ικανού να επιβάλλει ουσιαστικές αλλαγές στους συσχετισμούς σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο.
4. Στο παιχνίδι αυτό, η κυβέρνηση έχει βρει πρόθυμους συμπαραστάτες στις ηγεσίες ΤΕΕ και ΕΕΤΕΜ. Είτε δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι “διαφωνούν, αλλά δε μπορούν να κάνουν κάτι” (ΤΕΕ), είτε ότι συμφωνούν και θέλουν και περισσότερα (ΕΕΤΕΜ, ιδιωτικές εταιρείες πιστοποίησης, κολλεγιάρχες κλπ.), η ουσία είναι ότι και οι δύο αποδέχονται τον πυρήνα της λογικής της Μπολόνια, την αποσύνδεση πτυχίου-επαγγέλματος, την «πιστοποίηση» και τις επαγγελματικές εξετάσεις και τσακώνονται, ως “γάιδαροι σε ξένο αχυρώνα”, για το ποιος θα αναλάβει τη διεξαγωγή των εξετάσεων αυτών! Η ηγεσία του ΤΕΕ δεν τολμά ούτε να ψελλίσει καν το αίτημα της μη εφαρμογής των κοινοτικών οδηγιών ΚΑΙ της 36/2005. Ισχυρίζεται υποκριτικά ότι οι εξετάσεις που διεκδικεί να διεξάγει στο ΤΕΕ είναι «δικλείδα» κατά της ισοπέδωσης των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Αποκρύπτει συνειδητά το ότι, οι εξετάσεις αποτελούν το «όχημα» για την αποσύνδεση πτυχίου-επαγγέλματος σήμερα, για να ακολουθήσουν και άλλες, πιο «προηγμένες» μέθοδοι, όπως οι πιστωτικές μονάδες που ήδη εφαρμόζονται στην ΕΕ κλπ. Το ΤΕΕ, για τα μάτια του κόσμου προβάλλει ως “εναλλακτική λύση” την μετατροπή των ΤΕΙ σε Πολυτεχνεία ή το κλείσιμό τους. Σπεύδει, όμως, να τονίσει ότι τέτοιες λύσεις δεν είναι βέλτιστες και δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι η παραγωγή χρειάζεται μια “ενδιάμεση” βαθμίδα τεχνικών εφαρμογής, όπως τα ΤΕΙ, φτάνει να μην είναι “ανώτατα”. Γι αυτό και στηρίζει αναφανδόν την πρόσφατη εξαγγελία για “αναγνώριση του διπλώματος του μηχανικού ως Master” η οποία, όχι μόνο δεν αξίζει δεκάρα ως “ασπίδα” των δικαιωμάτων των εργαζόμενων μηχανικών, αλλά επί της ουσίας νομιμοποιεί “από τη μπαλκονόπορτα” τη διάκριση σε κύκλους και αναβάλλει, στην καλύτερη περίπτωση, για ένα σύντομο μέλλον την πλήρη ισοπέδωση. Την ίδια στιγμή, προωθεί μέσα από τη συζήτηση για το «φορέα πιστοποίησης των τεχικών επαγγελμάτων» και το πρόγραμμα «e-μηχανικοί» τις αναγκαίες υποδομές για την υλοποίηση αυτής της κατεύθυνσης της αποσύνδεσης. Αρκεί να ειπωθεί ότι, στα πλαίσια αυτού του, εκπαιδευτικού τάχα, προγράμματος, έχουν εκπονηθεί 60(!) πιστοποιημένα μαθήματα σε επιμέρους δεξιότητες της παραγωγής, στα οποία θα δώσουν εξετάσεις (σε ιδιωτικούς φορείς πιστοποίησης) υποχρεωτικά οι περίπου 3000 δικαιούχοι του προγράμματος και, σε δεύτερο χρόνο, οι υπόλοιποι (πάνω από 10000) μηχανικοί που εκδήλωσαν ενδιαφέρον. Είναι φανερό ότι τέτοιες ενέργειες αποσκοπούν στο να διαμορφωθεί ήδη από σήμερα το κλίμα «ζύμωσης» και, τελικά, αποδοχής της κατεύθυνσης της ΕΕ.