ΔΥΟ ΔΡΟΜΟΙ ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ (A)

 Τις μέρες αυτές «ξαναζεστάθηκε» το θέμα των ΠΔ του ΥΠΕΠΘ για τα δικαιώματα των ΤΕΙ. Με αφορμή το ζήτημα αυτό και τον υποτιθέμενο «πόλεμο» που κηρύσσει η ηγεσία του ΤΕΕ κατά των ΠΔ, είναι ανάγκη να θυμίσουμε λίγο τις δυο λογικές που συγκρούονται και στο ζήτημα της Τεχνικής Εκπαίδευσης και των επαγγελματικών δικαιωμάτων:

 Η μια της ηγεσίας του ΤΕΕ σε όλες τις παραλλαγές της, η οποία συγκλίνει στα εξής σημεία:

·         Τα ΤΕΙ πρέπει να παραμείνουν ως σχολές ανώτερης εκπαίδευσης (άρα, μέχρι 3ετούς διάρκειας) με διακριτό ρόλο από τα Πολυτεχνεία και ακαδημαϊκά και σε ό,τι αφορά τα επαγγελματικά δικαιώματα. Αν η Πολιτεία δε μπορεί να οριοθετήσει τα δικαιώματα αυτά σε σχέση με εκείνα των μηχανικών, ας κάνει τις σχολές των ΤΕΙ 5ετείς, δηλαδή Πολυτεχνικές (με παράλληλη μείωση των εισακτέων ανά σχολή, γιατί η χώρα έχει πάρα πολλούς μηχανικούς και δεν αντέχει άλλους) ή ας τις κλείσει.

·         Το δίπλωμα των Πολυτεχνικών σχολών ενιαίου 5ετούς κύκλου να μην οδηγεί σε λιγότερα δικαιώματα σε σχέση με τους τίτλους master συνολικής διάκρκειας τουλάχιστον 4 ετών της αλλοδαπής.

·         Όλες οι βαθμίδες της τεχνικής εκπαίδευσης (ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΚΕΣ, τεχνίτες κλπ.) πρέπει να περάσουν από ένα σύστημα πιστοποίησης επαγγελματικών προσόντων (μέσω επαγγελματικών εξετάσεων) για να αποκτήσουν πρόσβαση στο επάγγελμά τους και το ΤΕΕ προτίθεται αν παίξει το ρόλο του «φορέα πιστοποίησης», αφενός για τα ήδη μέλη του (με σκλήρυνση των εξετάσεων για την άδεια επαγγέλματος), αφετέρου να αναλάβει το έργο αυτό για όλους τους τεχνικούς.

·         Δεν είναι στις προθέσεις του ΤΕΕ να θέσει το ζήτημα της μη εφαρμογής των κοινοτικών οδηγιών (36/2005) και της κατάργησης των αντιεκπαιδευτικών νόμων (νόμος-πλαίσιο, νόμος για την αξιολόγηση, νόμος για την έρευνα, τα μεταπτυχιακά κλπ.).

 Είναι φανερό, ότι η «γραμμή» αυτή, επί της ουσίας, μόνο γραμμή αντιπαράθεσης με την κυβερνητική πολιτική δεν είναι. Αλλά, ας τα πάρουμε με τη σειρά:

 ·         Η λογική του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης με κριτήριο την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων και όχι τις λαϊκές ανάγκες είναι που δημιουργεί έναν (πλασματικό εν πολλοίς) υπερπληθυσμό μηχανικών. Καταρχάς, το κεφάλαιο επιθυμεί για κάθε κλάδο να υπάρχει «εφεδρικός στρατός ανέργων» για να συμπιέζει προς τα κάτω μισθούς και δικαιώματα. Επιπλέον, η φιλολογία περί «πολλών μηχανικών» είναι ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ, αφενός γιατί νομιμοποιεί «από το παράθυρο» τη μείωση του αριθμού των μηχανικών 5ετούς φοίτησης και στην αύξηση των «μηχανικών» 3τούς και 4ετούς κύκλου, δηλαδή τη διαδικασία εφαρμογής της Μπολώνια στη χώρα, αφετέρου συγκαλύπτει τις επιλογές του παραγωγικού προσανατολισμού της χώρας, στα πλαίσια του συγκεκριμένου καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης που ακολούθησε και ακολουθεί.

·         Η ηγεσία του ΤΕΕ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ την ύπαρξη των ΤΕΙ ως διακριτής βαθμίδας της εκπαίδευσης και «παζαρεύει» απλώς το να έχουν λιγότερα επαγγελματικά δικαιώματα από τους διπλωματούχους μηχανικούς. Οι δυο άλλες «λύσεις» που προτείνει (αναβάθμιση σε πολυτεχνεία ή κλείσιμο), στο βαθμό που το ΤΕΕ από θέσεις αρχών δέχεται τη διάκριση πανεπιστημιακής και τεχνολογικής εκπ/σης, απλώς λέγονται «για τα μάτια του κόσμου». Όσο θα εφαρμόζονται οι οδηγίες της ΕΕ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ Η ΜΗ ΕΞΙΣΩΣΗ των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Το ΤΕΕ, απλώς επιχειρεί να κρατήσει δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη: ΚΑΙ να εφαρμοστεί η οδηγία 36/2005 (αφού δε ζητά τη μη εφαρμογή της, ας αφήσουμε που την εφαρμόζει ΗΔΗ από σήμερα με τις εγγραφές 3ετών στο ΤΕΕ) ΚΑΙ (στα λόγια) να μην εξισωθούν τα επαγγ. δικαιώματα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Η πολιτική ουσία είναι στο πρώτο. Στο δεύτερο είναι απλώς οι ευχές για το θεαθήναι...

·         Για το θέμα του Master τα έχουμε ξαναπεί. Άλλο πράγμα (έστω και αν δεν είναι το κύριο) η αναβάθμιση (και όχι απλώς εξίσωση) μοριοδοτικά και μισθολογικά, της θέσης των διπλωματούχων μηχανικών έναντι εκείνης των κατόχων master της αλλοδαπής ΚΑΙ ΑΛΛΟ Η ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΗ ΕΞΙΣΩΣΗ του διπλώματος των ελληνικών πολυτεχνείων με master, που ανοίγει διάπλατα την πόρτα στους δυο κύκλους σπουδών στη συνέχεια. Στην εισηγητική έκθεση των ΠΔ για τα ΤΕΙ, το ΣΑΤΕ ήδη «συμφωνεί» με το αίτημα του master για τα Πολυτεχνεία, συμπληρώνοντας – φυσικά – ότι κατ’αναλογίαν τα ΤΕΙ πρέπει να αντιστοιχηθούν με Bachelor και άρα να οριστούν ως το βασικό επίπεδο απονομής των επαγγ. Δικαιωμάτων.

·         Εκεί που η ηγεσία του ΤΕΕ αποκαλύπτεται πλήρως, είναι στο θέμα των επαγγελματικών εξετάσεων. Γιατί, οι επαγγελματικές εξετάσεις είναι ο μηχανισμός μέσω του οποίου υλοποιείται η αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα. ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ να είσαι από τη μια ενάντια στην «ανωτατοποίηση» των ΤΕΙ και από την άλλη να αποδέχεσαι και να διεκδικείς επέκταση των επαγγελματικών εξετάσεων. Μέσω αυτών ακριβώς, θα υλοποιηθεί η εξίσωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων, γιατί η Οδηγία είναι σαφής. Όποιος περνά τις εξετάσεις αυτές θα έχει τα ίδια δικαιώματα. Το επιχείρημα «οι 5ετείς θα περνούν, ενώ οι 3ετείς όχι» είναι στάχτη στα μάτια. Όταν θα γενικευτούν οι εξετάσεις αυτές, θα λειτουργήσουν ως κρισάρα ελέγχου της εισόδου στο επάγγελμα, ανεξάρτητα από τον ακαδημαϊκό τίτλο και ως επιπλέον μηχανισμός πίεσης για τη διάσπαση των ενιαίων σπουδών, ιδιαίτερα σε συνδυασμό με την εφαρμογή των αντιεκπαιδευτικών νόμων, όπως ο νόμος-πλαίσιο που «προσαρμόζουν» τα ΑΕΙ στις «νέες συνθήκες» της επιχειρηματικότητας και της εμπορευματοποίησης της γνώσης.

 Στον αντίποδα, η θέση της «Πανεπιστημονικής» ήταν καθαρή και σαφής, σε πλήρη ταύτιση με τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζόμενων μηχανικών. Θα την παρουσιάσουμε στο δεύτερο και τελευταίο μέρος της δημοσίευσης, σε επόμενο τεύχος (ωστόσο, ο αναγνώστης μπορεί να τη βρει αναρτημένη ήδη στην ιστοσελίδα μας www.dpk.tee.gr ).