| ||
| ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΕΕ Νο.2626
της 18-04-2011
| ||
Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τις μελέτες και τα έργα του δημοσίου (β’)
Οι τεράστιες ευθύνες του ΤΕΕ
Η ηγεσία του ΤΕΕ έχει γιγαντιαία ευθύνη για την προώθηση αυτής της πολιτικής. Προωθεί ενεργητικά τη πολιτική της Μπολόνια, τη πολιτική αποσύνδεσης πτυχίου-επαγγέλματος και τώρα χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τη διάσπαση των κατηγοριών των μελετών που είναι συνέπεια αυτής της πολιτικής. Η κατάργηση των ελάχιστων αμοιβών στις μελέτες δημοσίων έργων είναι άμεσα συνδεδεμένη με την κατάργηση των κατώτατων αμοιβών συνολικά και με την απελευθέρωση του επαγγέλματος του μηχανικού, διαδικασία στην οποία το ΤΕΕ διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο, με την κυβέρνηση να προτείνει στην ουσία το σύστημα που εφαρμόζει ήδη το ΤΕΕ με νομιμοποίηση της ελεύθερης διαπραγμάτευσης που ως σήμερα γινόταν «άτυπα». Για αυτές τις «καλές υπηρεσίες» της, άλλωστε, η ηγεσία του ΤΕΕ «ανταμοίβεται» στο νομοσχέδιο με μια σειρά τροπολογίες, που δίνουν τη δυνατότητα στον πρόεδρο να προσλαμβάνει 25(!) συμβούλους για ολόκληρη τη θητεία του, που διατηρούν το καθεστώς των ομάδων εργασίας με συμβάσεις έργου για την παραγωγή, δήθεν, «επιστημονικού έργου» και στην πράξη για τη διατήρηση του συστήματος πολιτικής και εργασιακής ομηρίας μεγάλου μέρους εργαζομένων στο ΤΕΕ.
Ο δρόμος της λαϊκής αντεπίθεσης
Η παραπέρα προώθηση αυτής της πολιτικής είναι βέβαιο ότι θα χειροτερεύσει ακόμα περισσότερο την κατάσταση, τόσο για τους εργαζόμενους του κλάδου, όσο και τα λαϊκά στρώματα γενικότερα. Και γι’ αυτό είμαστε αντίθετοι και θα παλέψουμε να μην προχωρήσουν οι νέες αντιδραστικές ρυθμίσεις που προετοιμάζονται, στα έργα, τις μελέτες, τις αμοιβές, τα επαγγελματικά δικαιώματα. Δεν θα παραιτηθούμε από το αυτονόητο δικαίωμα – ανάγκη του αυτοαπασχολούμενου να ζει αξιοπρεπώς από τη δουλειά του. Η ικανοποίηση αυτής της απαίτησης δεν είναι μόνο θέμα των αμοιβών αλλά συνδέεται άμεσα και με την πάλη ενάντια στη φοροεπιδρομή, με την πάλη ενάντια στην κατεδάφιση του ασφαλιστικού κ.ά.
Ωστόσο, είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι τα «ερείπια» του προστατευτισμού που έχουν απομείνει μπορούν να ανακόψουν τη δράση των νόμων της καπιταλιστικής οικονομίας. Στα πλαίσια του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, η πορεία συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης της παραγωγής και του κεφαλαίου, η μονοπώληση και του κλάδου των κατασκευών είναι αντικειμενική διαδικασία. Ο αυτοαπασχολούμενος και ο μικρός επαγγελματίας που βιώνει αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα και την κατάρρευση των αυταπατών περί «ελεύθερου επιχειρηματία» που, τάχα, «συμβάλλει στην ανάπτυξη της χώρας» παράλληλα με την ατομική του πρόοδο και ευημερία, πρέπει να σκεφθεί με βάση τις θεμελιακές του ανάγκες ως εργαζόμενου και να επιλέξει ανάμεσα σε δύο δρόμους: από τη μία, να συνεχίσει στο έδαφος αυτού του δρόμου που τον οδήγησε ως εδώ, περιμένοντας μιαν ουτοπική ατομική οδό σωτηρίας ή, ακόμα λιγότερο, κυνηγώντας την απίθανη προοπτική να γίνει κι αυτός μια μέρα «ΕΛΛΑΚΤΩΡ», «J&P» κ.λπ. Από την άλλη, να επιλέξει το δρόμο της Λαϊκής Οικονομίας και του Κεντρικού Σχεδιασμού που του εγγυάται την ικανοποίηση των αναγκών του αλλά και τη διασφάλιση όρων για την αξιοποίηση των επιστημονικών του γνώσεων για την κοινωνική πρόοδο και ευημερία. Η πρώτη επιλογή τον καταδικάζει στο παρόν της «ελεύθερης» συρρίκνωσης και εξαφάνισης από τα μονοπώλια. Η δεύτερη, του ανοίγει διάπλατα το δρόμο της ατομικής και συλλογικής ευημερίας.
Η μοναδική διέξοδος προοπτικής βρίσκεται στη ένταξη του αγώνα ενάντια στην πολιτική της ΕΕ για την «ανταγωνιστικότητα» των μονοπωλίων, στην πάλη για τη συνολική ανατροπή της πολιτικής του ευρωμονόδρομου και τη διεκδίκηση ενός άλλου ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης, με κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και λειτουργία τους με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, και βέβαια με την αποδέσμευση της χώρας από τις δεσμεύσεις της ΕΕ, του ΔΝΤ και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΝΑΤΟ κ.λπ.). Στο πλαίσιο αυτού του συστήματος, η παραγωγή έργων θα συγκεντρωθεί σε έναν ενιαίο κρατικό φορέα που θα κατέχει τα μέσα παραγωγής, θα κατανέμει σχεδιασμένα την κρατική χρηματοδότηση και το εργατικό δυναμικό και θα καλύπτει το σύνολο των φάσεων των δημοσίων έργων, εξασφαλίζοντας την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και διασφαλίζοντας τα δικαιώματα των εργαζόμενων. Σε αυτή την πορεία και με αυτόν τον προσανατολισμό, καλούμε τους εργαζόμενους μηχανικούς να αγωνιστούν, μαζί με την ΠΑΣΕΒΕ, το ΠΑΜΕ και την «Πανεπιστημονική», για τη λαϊκή αντεπίθεση και την ελπιδοφόρα προοπτική.
Απόσυρση του νομοσχεδίου για τις μελέτες και τα έργα του δημοσίου.
Ανατροπή της πολιτικής της ΕΕ για την «Απελευθέρωση» των επαγγελμάτων σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου!