| ||
| ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΕΕ Νο.2625
της 11-04-2011
| ||
Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τις μελέτες και τα έργα του δημοσίου (α’)
Η πολιτική της κυβέρνησης στον κλάδο των κατασκευών έχει ως στόχο την επιτάχυνση της διαδικασίας συγκέντρωσης της παραγωγής έργων και μελετών στα χέρια μια μικρής χούφτας μονοπωλίων σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Το Μνημόνιο, η τρόικα και η κρίση που εμφανίζονται ως αιτίες, είναι απλά η πρόφαση. Το τελευταίο νομοσχέδιο κινείται στην ιδία γραμμή «απελευθέρωσης» και επιτάχυνσης της συγκέντρωσης στο κλάδο των κατασκευών που ακολουθείται την τελευταία 20ετία. Είναι απότοκο των κατευθύνσεων της ΕΕ για ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων, που βασίζεται πάνω στο «ξεκαθάρισμα» της αγοράς από τους αυτοαπασχολούμενους, στην προλεταριοποίηση τους. Ουσιαστικά, το τελευταίο νομοσχέδιο είναι η «φυσική» συνέχεια του συστήματος ανάθεσης έργων του 2005 και είναι άρρηκτα δεμένο με την «απελευθέρωση» του επαγγέλματος του Μηχανικού, με τη διαδικασία της Μπολόνια, με την αποσύνδεση πτυχίου-επαγγέλματος και τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στις εργασιακές σχέσεις.
Βαθαίνει την ίδια πολιτική, που θυσιάζει τα πάντα για την ανταγωνιστικότητα των ομίλων
Βασικός στόχος του νομοσχεδίου είναι η επιτάχυνση της τάσης συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης στον κλάδο μελετών δημοσίων έργων, όπου η κυριαρχία των μονοπωλίων εμφανίζεται να καθυστερεί. Η κατάργηση της μέγιστης έκπτωσης, η καθιέρωση της μειοδοσίας ως αποκλειστικής μεθόδου κατοχύρωσης μελετών μικρής αξίας, η διεύρυνση των συμφωνιών-πλαίσιο που δίνουν τη δυνατότητα στις μεγάλες μελετητικές εταιρίες να συμμετέχουν σε διαγωνισμούς έργων μικρότερης αξίας, θα οδηγήσουν χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους μελετητές σε οικονομική αδυναμία να ανταγωνιστούν τις μεγάλες μελετητικές εταιρίες, θα τους εκτοπίσουν απ’ την αγορά. Η θέσπιση κριτηρίων αξιολόγησης που σχετίζονται με τις οργανωτικές δυνατότητες και τη «συνοχή της μελετητικής ομάδας», οδηγούν στην ανάγκη ταχείας συγκέντρωσης των αυτοαπασχολούμενων μηχανικών σε «συμπαγείς ομάδες μελετητών», δηλαδή οδηγούν στην προλεταριοποίησή τους. Την ίδια στόχευση έχει και η αύξηση του αριθμού των μελετητικών κατηγοριών που, δεμένη με την προώθηση της πολιτικής της Μπολόνια για την αποσύνδεση πτυχίου-επαγγέλματος και τη θέσπιση της «κάρτας προσόντων», οδηγεί στην ανάγκη συμπράξεων πολλών διαφορετικών μελετητών, οδηγεί σε αναγκαστική υπαγωγή των μελετητών σε μελετητικές επιχειρήσεις. Οι επικαλούμενοι στόχοι της «καλύτερης ταξινόμησης» των μελετών και «της αντιμετώπισης προβλημάτων ετερόκλητων αντικειμένων» είναι τελείως αποπροσανατολιστικοί.
Οι διατάξεις του νομοσχεδίου για την κατασκευή υπηρετούν ακριβώς τις ίδιες ανάγκες. Τις ανάγκες των τεχνικών μονοπωλίων του κλάδου να εκτοπίσουν βίαια από την αγορά αυτοαπασχολούμενους και τις πολύ μικρές τεχνικές επιχειρήσεις. Η πρόβλεψη για συμφωνίες πλαίσια επεκτείνεται και σε έργα μικρότερης κλίμακας, αποδεικνύοντας ότι η παραχώρηση των έργων στην «Εγνατία Α.Ε.» δεν ήταν μια θλιβερή «παραφωνία» αλλά η «φυσική» συνέπεια της πολιτικής της ΕΕ που στοχεύει στην επιτάχυνση της συγκέντρωσης όλης της παραγωγής των δημοσίων έργων. Η «ανεξάρτητη αρχή» παρακολούθησης της ωρίμανσης των έργων συνιστά ένα ακόμα βήμα στην κατεύθυνση αυτή. Είναι ένας μηχανισμός όπου, στην ουσία, οι ίδιοι οι όμιλοι θα αποφασίζουν και θα ιεραρχούν ποια έργα θα προωθηθούν και πως. Ταυτόχρονα, οι νέες μέθοδοι υποβολής προσφορών, όπως η μέθοδος ‘με εγγυημένο προϋπολογισμό’ που απαιτεί πολύ μεγαλύτερη οικονομική επιφάνεια από τον ανάδοχο του έργου, οι νέες πρόσθετες απαιτούμενες εγγυήσεις, αλλά και η βαθύτερη διασύνδεση του τραπεζικού κεφαλαίου με τα δημόσια έργα με την επαναφορά της εκχώρησης του «εργολαβικού ανταλλάγματος», θα οδηγήσουν στον οικονομικό εκτοπισμό όλων των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών επιχειρήσεων, στην ολοκληρωτική κυριαρχία μιας μικρής χούφτας μονοπωλιακών ομίλων στην κατασκευή των δημόσιων έργων.
Ποιος κερδίζει από τη μονοπώληση της αγοράς;
· Η συγκέντρωση της παραγωγής μελετών και έργων στα χέρια μονοπωλίων του κλάδου των κατασκευών και έχει ως αποτέλεσμα την τεράστια αύξηση του κόστους τους για το λαό με την όποια «εξοικονόμηση» να καταλήγει στις «τσέπες» των μονοπωλίων. Τα έργα ιεραρχούνται και κατασκευάζονται εκεί και στο βαθμό που αυτό μεγιστοποιεί την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων και όχι με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες.
· Προϋποθέτει την προλεταριοποίηση μιας μεγάλης μάζας μηχανικών που θα εργάζονται πλέον ως μισθωτοί με άθλιους όρους εργασίας, οδηγώντας έτσι τις απολαβές των εργαζόμενων μηχανικών, μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων σε ακόμα χαμηλότερα επίπεδα, οδηγεί σε ελαστικές εργασιακές σχέσεις και σε «οιονεί μισθωτούς».
Οι εργαζόμενοι μηχανικοί βγαίνουν χαμένοι από την προώθηση της πολιτικής της απελευθέρωσης. Εξαναγκάζονται να πωλούν την εργατική τους δύναμη με ολοένα και χειρότερους όρους, ενώ η συγκέντρωση της παραγωγής έχει ως προαπαιτούμενο την καταστροφή χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων μηχανικών. Εξίσου χαμένα βγαίνουν τα λαϊκά στρώματα που πληρώνουν τη γιγάντωση του κόστους των τεχνικών έργων, αλλά και την ευθυγράμμιση των προτεραιοτήτων των τεχνικών έργων με τις ανάγκες των κατασκευαστικών ομίλων. Η κυβέρνηση υποκρίνεται ότι ενδιαφέρεται για την προστασία του λαϊκού εισοδήματος, ενώ την ίδια στιγμή ενισχύει τα καρτέλ των δομικών υλικών, του σιδήρου και του τσιμέντου, τους μονοπωλιακούς ομίλους στις κατασκευές, στις τράπεζες, σε κάθε τομέα της οικονομίας.
(Η δημοσίευση θα συνεχιστεί στο επόμενο τεύχος)