| ||
| ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΕΕ Νο.2632
της 30-05-2011
| ||
Και τα δάση, βορά στο κεφάλαιο! (πρώτο μέρος)
Σε εξέλιξη βρίσκεται η επιχείρηση κερδοφόρα διέξοδος στα συσσωρευμένα κέρδη του κεφαλαίου. Σειρά έχει η δημόσια δασική περιουσία. Αφού για δεκαετίες η παραγωγικότητα και η παραγωγή των δασικών οικοσυστημάτων αφέθηκε στην τύχη της, επειδή οι επιχειρηματικοί όμιλοι αντλούσαν φτηνότερη πρώτη ύλη (βιομηχανικό ξύλο) από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες (Βουλγαρία κλπ.), ήρθε η σειρά των ντόπιων «προθύμων» καπιταλιστών και συνεργαζόμενων ΜΚΟ (WWF). Έτσι η πολιτική έντασης της εμπορευματοποίησης και εξυπηρέτησης της παραπέρα εισόδου του κεφαλαίου στις δημόσιες δασικές εκτάσεις και τα παραγωγικά δάση της χώρας καλά κρατεί. Σε αυτήν την κατεύθυνση επιστρατεύονται στο πλάι της κυβέρνησης και της πράσινης καπιταλιστικής οικονομίας.
Έτσι λοιπόν το WWF Ηellas στο πλαίσιο του προγράμματος «Το Μέλλον των Δασών», το οποίο υλοποιείται «με την ευγενική υποστήριξη των Ιδρυμάτων Ι.Σ. Λάτση, Α.Γ. Λεβέντη και Μποδοσάκη, καθώς και υποστηρικτών της οργάνωσης», σύμφωνα με την ιστοσελίδα του WWF, σε συνεργασία με το Υπ. Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ) διοργάνωσαν πρόσφατα (16/5) ημερίδα με θέμα: «Ελληνική Δασοπονία: ένα μεγάλο πλεονέκτημα για την Ελληνική Οικονομία». Αξιοθαύμαστη η ευρηματικότητά τους! Ο «φτωχός συγγενής» των παραγωγικών δραστηριοτήτων στην ελληνική ύπαιθρο, η επί δεκαετίες συνειδητά παραμελημένη δασοπονία, αναγορεύεται σε πλεονέκτημα για την ελληνική οικονομία! Στη συνάντηση έγιναν εισηγήσεις με ένα βασικό χαρακτηριστικό. Τη γενική καταγγελία για τις σημαντικές ελλείψεις σε προσωπικό όλων των κατηγοριών, για τη σταθερά μειούμενη διάθεση πόρων στον τομέα των δασών, για την ανεπαρκή προστασία των δασικών οικοσυστημάτων από τις πυρκαγιές και όχι μόνο, για τη μη ικανοποιητική αξιοποίηση των αγαθών που παρέχουν τα ελληνικά δάση, για την ανυπαρξία δασικού κτηματολογίου, για τις αδυναμίες του θεσμικού πλαισίου κλπ.
Βασικός εισηγητής ήταν εκπρόσωπος της ξυλοβιομηχανίας «Alfawood - SHELMAN», ο οποίος, μπροστά στο πρόβλημα της αδυναμίας της Δασικής Υπηρεσίας να λειτουργήσει όπως θα έπρεπε (ως αποτέλεσμα της ασκούμενης πολιτικής που διαχρονικά την υποβαθμίζει), ζήτησε να ανατεθεί στους ιδιώτες να αναλάβουν να κάνουν τις απαραίτητες μελέτες με αντάλλαγμα την απόληψη των ξυλωδών προϊόντων των ελληνικών δασών! Αφού διαπίστωσε (και σωστά) ο εισηγητής ότι στην Ελλάδα «... η υφιστάμενη κατάσταση διαχείρισης δασών, όπως έχει διαμορφωθεί από το υπάρχον νομικό πλαίσιο και από τις πρακτικές που εφαρμόζονται, καθώς και από τις αρνητικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, είναι μη αποδεκτή σε περιβαλλοντικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο», προχωρά σε προτάσεις του τύπου Σύμπραξης Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), όπου «την διεκπεραίωση και εφαρμογή των διαχειριστικών μελετών των δασών θα πρέπει να αναλάβουν οι ιδιώτες» και ότι «οι απολαβές του ιδιώτη θα είναι η αξιοποίηση του ξύλου»!
Σκόπιμα «ξεχνάει» η «Alfawood - SHELMAN» και οι συνεταίροι της, ότι:
Το ξύλο που παράγεται και από τα ελληνικά δάση θα μπορούσε να αξιοποιείται στο μέγιστο βαθμό, σύμφωνα με τους επιστημονικούς κανόνες και όχι με τους νόμους της αγοράς, η λειτουργία των οποίων άλλοτε αφήνει το ξύλο να σαπίζει στο δάσος κι άλλοτε όπως τώρα να αποτελεί διέξοδο στην κερδοφορία των ομίλων. Η ξυλεία αυτή, όταν οι ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα επέβαλαν, αξιοποιούνταν πολύ πιο συστηματικά, χωρίς υποβάθμιση των δασών. Μια σειρά από αίτια όμως, που όλα έχουν να κάνουν με την εξυπηρέτηση των μεγαλοβιομηχάνων και με την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, συνέβαλαν στη σημερινή κατάσταση. Οι ίδιοι «ιδιώτες» που κόπτονται για την παραγωγή των ελληνικών δασών, ήταν οι πρώτοι που μετά το '90 αναζήτησαν τις πρώτες ύλες τους στα δάση των γειτονικών πρώην σοσιαλιστικών χωρών μετά τις ανατροπές.
(πηγή: Ριζοσπάστης 5/6/2011)