| ||
| ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΕΕ Νο.2148 της 30-4-2001
| ||
Είναι γνωστό ότι το ΥΠΠΟ, την τελευταία τουλάχιστον εικοσαετία, όσο περίπου κρατά και η ανεκδιήγητη ιστορία του Μουσείου της Ακρόπολης, δεν ευτύχησε να έχει στην ηγεσία του έναν υπουργό που να διακρίνεται για στοιχειώδη διορατικότητα.
Γι' αυτό ο εκάστοτε υπουργός πλαισιωμένος από τους ίδιους πάντα υπηρεσιακούς παράγοντες αντί να ανατρέψει (μαζί με τους υποστηρικτές της) την πολλαπλά αποδειγμένη αδιέξοδη επιλογή της χωροθέτησης του Νέου Μουσείου Ακρόπολης, μέσα στο ακατάλληλο οικόπεδο Μακρυγιάννη, συνεχίζει σαν να μην άλλαξε υπουργός όλ' αυτά τα χρόνια, την ίδια καταδικασμένη προσπάθεια. (Μικρό οικόπεδο που κατελήφθη κατά περίπου το ένα τρίτο από το METRO, σε επιδεινούμενα κορεσμένο κυκλοφοριακό κόμβο). Η πρόσφατη ανάδειξή του σε σημαντικό αρχαιολογικό χώρο ήταν μια ευκαιρία εύλογης αλλαγής πλεύσης. Όμως βρισκόμαστε ήδη στην εποχή όπου οι λέξεις δεν έχουν πια την έννοια που ξέραμε. Έτσι ευαισθησία και «η ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς στα πλαίσια της πολιτιστικής Ολυμπιάδας» συμπίπτει με την προώθηση της διαδικασίας νέου διαγωνισμού, (του τέταρτου).
Με το επιβαρυντικό στοιχείο ότι, το Υπουργείο Πολιτισμού, προσπαθεί σήμερα να χτίσει Μουσείο, μέσα στον αρχαιολογικό χώρο, σαν τον πρώτο τυχόντα ανενημέρωτο ή μη νεοέλληνα και χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η αρχαιολογική έρευνα: (Η έρευνα έχει σταματήσει στον 4ο μ.Χ. αιώνα, ενώ εκθέματα του παρακείμενου σταθμού του METRO, μαρτυρούν ζωή στο χώρο από τον 17ο αιώνα π.Χ.).
Και ενώ το 1996 έκαναν Νόμο όρων δόμησης του χώρου με περιορισμό του ύψους του κτιρίου του Μουσείου, ώστε να μην υπερβαίνει το κτίριο Weller, (πρώην Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη), με νέα τροπολογία που κατέθεσαν στη Βουλή πρόσφατα ζητούν, «να μην υπερβαίνει περισσότερο από
Κάτι λείπει λόγω ιού 5ωνισμό – φάρσα)
Ιταλούς, πέρασαν από τη Βουλή σε άσχετο νόμο τροπολογία με την οποία για το Νέο το Μουσείο Ακρόπολης (Ν.Μ.Α.):
Εμείς μαζί με όλο τον σκεπτόμενο τεχνικό κόσμο, για άλλη μια φορά θα επαναλάβουμε:
σταματήστε!
Ακόμα κι αν το ΝΜΑ το φθάσετε στο ύψος της Ακρόπολης για να
«χωρέσει» στο «οικόπεδο», το έγκλημά σας να χτίζετε πάνω στον
αρχαιολογικό χώρο, θα σς καταδιώκει μαζί με το κυκλοφοριακό
κομφούζιο για το οποίο επίσης κανείς σας δεν θα λογοδοτήσει –
δυστυχώς.
Στο πρώτο επίπεδο, κατά μήκος του δυτικού τοίχου, εκτίθενται ευρήματα προερχόμενα από την ανασκαφή που διεξήγαγε η Α' ΕΠΚΑ υπό τη διεύθυνση του τότε προϊσταμένου της κ. Π. Καλλιγά στο χώρο που καταλαμβάνει σήμερα ο σταθμός. Η ανασκαφή (εικ. 9.10) έφερε στο φως τμήμα της αρχαίας πόλης των Αθηνών και παρείχε σημαντικές πληροφορίες για την ιστορική διαδρομή της.
Η ανθρώπινη παρουσία στο χώρο που ερευνήθηκε, διαπιστώνεται από τα τέλη της 3ης χιλιετίας π.Χ., κατά την ύστερη Πρωτοελλαδική περίοδο. Από τους Μεσοελλαδικούς έως και τους Πρωτογεωμετρικούς χρόνους (17ος – 9ος αι. π.Χ.) η περιοχή χρησιμοποιήθηκε για τον ενταφιασμό των νεκρών των κοντινών οικισμών.
Από τον 8ο αι. π.Χ. την ταφική χρήση διαδέχτηκε η οικιστική, ιδιαίτερα μετά την ανέγερση του Θεμιστόκλειου τείχους (479 π.Χ.) και την ένταξη του χώρου στην οχυρωμένη περιοχή της αρχαίας πόλης.
Τα αρχιτεκτονικά όμως κατάλοιπα των γεωμετρικών, αρχαϊκών και κλασικών χρόνων (λείψανα δρόμων, οικιών και εργαστηρίων), διατηρήθηκαν εντελώς αποσπασματικά, διάσπαρτα σε όλη την έκταση της ανασκαφής.
Η εκ νέου χάραξη και κατασκευή χωμάτινων δρόμων στο β΄ μισό του 4ου αι. π.Χ., διαμόρφωσε οριστικά τον πολεοδομικό ιστό της περιοχής. Στην ανασκαφή εντοπίστηκαν έξι διασταυρούμενες αρχαίες οδοί, στις πλευρές των οποίων αναπτύχθηκαν οικίες, καταστήματα και εργαστήρια.
Στη συμβολή των δρόμων Ι και ΙΙ, βρέθηκε η θεμελίωση πώρινου ναΐσκου, πιθανότατα αφιερωμένου σε θεότητα – προστάτρια των δρόμων, στον Ερμή, την Εκάτη ή τον Απόλλωνα Αγυιέα. Οι κατοικίες ήταν απλές, με μικρές εσωτερικές αυλές, όπου διανοίγονταν πηγάδια για την άντληση πόσιμου νερού και υπόγειες δεξαμενές, μέσα στις οποίες συγκεντρωνόταν το νερό της βροχής για τη λάτρα του σπιτιού και την καθαριότητα των χώρων υγιεινής. Συχνά ένα σπίτι διέθετε περισσότερες από μία δεξαμενές, οι οποίες επικοινωνούσαν μεταξύ τους με υπόγειες σήραγγες λαξευμένες στον βράχο. Στην ανασκαφή βρέθηκαν 4 τέτοιες δεξαμενές και πάνω από 50 πηγάδια διαφόρων εποχών. Τα πηγάδια μετά τη διακοπή της λειτουργίας τους χρησίμευαν ως χώροι απόρριψης των άχρηστων, πλέον, αντικειμένων και έτσι η ανασκαφή τους έδωσε πλούσια ευρήματα (αμφορείς και άλλα αγγεία, οικιακά σκεύη, λυχνάρια, θραύσματα γλυπτών και αρχιτεκτονικών μελών, παιχνίδια κ.ά.).