ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΕΕ Νο.2320 της 22-11-2004


ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΕΕ Νο.2320 της 22-11-2004
Ενημερωτικό Δελτίο 2004	Τεύχος 2319	Τεύχος 2321

ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ

Είναι πλέον γεγονός ότι ο κατασκευαστικός κλάδος μετά από μια μεγάλη περίοδο «παχιών αγελάδων» περνά σε φάση ύφεσης, κάτι που θα συμπαρασύρει σε ύφεση συνολικά την οικονομική δραστηριότητα της χώρας μας, καθώς οι κατασκευές συμμετέχουν περίπου στο 10% του ΑΕΠ. Αυτή η εξέλιξη ήταν αναμενόμενη από πολλές πλευρές. Από τη μία ολοκληρώθηκαν ή ολοκληρώνονται τα Ολυμπιακά έργα τα έργα που εντάχθηκαν στο Γ΄ΚΠΣ. Από την άλλη η οικοδομική δραστηριότητα εμφανίζει κλασικά σημάδια κρίσης υπερπαραγωγής.

Η ανάπτυξη για την οποία η προηγούμενη κυβέρνηση περηφανευόταν αποδείχνεται ότι ήταν μια ανάπτυξη που την πλήρωσαν τα λαϊκά στρώματα, και που την καρπώθηκε το μεγάλο κεφάλαιο. Έκανε τον κύκλο της παρέχοντας στους εργαζόμενους υπερεκμετάλλευση, ένα μεροκάματο που ίσα-ίσα καλύπτει τις απαιτήσεις της διαβίωσης με ανταλλάγματα ατελείωτες ώρες εργασίας, ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων, περικοπή εργασιακών δικαιωμάτων στην κοινωνική ασφάλιση, στην υγεία- πρόνοια. Από την άλλη το μεγάλο κεφάλαιο αποκόμισε πακτωλούς κερδών και πάνω απ' όλα αποκόμισε νέα, μόμιμα οφέλη από τις αναδιαρθρώσεις στις εργασιακές σχέσεις. Τώρα που οι δείκτες της ανάπτυξης δίνουν τη θέση τους στους δείκτες της ύφεσης για τους εργαζόμενους έρχεται η ανεργία, το ακόμα μεγαλύτερο σμπαράλιασμα των εργασιακών σχέσεων και για το κεφάλαιο τα ακόμα περισσότερα προνόμια. Τώρα που όλα δείχνουν ότι βαδίζουμε σε τροχιά ύφεσης, θα ακολουθήσει νέο κύμα συγχωνεύσεων και συγκέντρωσης της παραγωγής, νέο κύμα καταστροφής μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων.

Για τους μεγαλοκαρχαρίες ο δρόμος για την ανακοπή της ύφεσης είναι ο εξής:

Ζητάνε νέα απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και του ασφαλιστικού, απελευθέρωση των απολύσεων και «ευελιξία» της αγοράς εργασίας.
Ζητάνε ζεστό χρήμα, φορολογικές ελαφρύνσεις με τη μεταφορά εννοείται των βαρών στις πλάτες (και τις τσέπες) των εργαζομένων.
Ζητάνε κρατικές εγγυήσεις και κάλυψη προκειμένου να εξάγουν κεφάλαιο στις χώρες της Βαλκανικής, της Ανατολικής Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής.
Ζητάνε να προχωρήσει παραπέρα η ιδιωτικοποίηση των δημοσίων έργων με την προώθηση της ληστρικής μεθόδου των συμβάσεων παραχώρησης και φυσικά ζητάνε το κράτος να βρει χρήματα για να τους χρηματοδοτήσει.

Σε αυτή τη σταυροφορία, το ΤΕΕ συμμετέχει ενεργά και στηρίζει δείχνοντας ότι οι κυρίαρχες δυνάμεις του είναι συνειδητά στραμμένες στο πλευρό του μεγάλου κεφαλαίου. Παρουσιάζοντας τις ανάγκες του σαν ανάγκες γενικά της παραγωγικής ανάπτυξης.

Η Πανεπιστημονική θεωρεί ότι ο κατασκευαστικός κλάδος στην Ελλάδα που αντικειμενικά σηματοδοτείται από τα δημόσια έργα πρέπει να είναι λαϊκή περιουσία. Σε αυτά τα πλαίσια χρειάζεται να αναπτυχθεί ο δημόσιος κατασκευαστικός τομέας με ενιαίο σχεδιασμό σε όλες τις φάσεις των έργων (μελέτης, κατασκευής, διαχείρισης και λειτουργίας με γνώμονα την εξυπηρέτηση του συνόλου των λαϊκών αναγκών) με λαϊκό έλεγχο και δίνοντας προτεραιότητα στην κάλυψη οξυμένων λαϊκών αναγκών:

Για την αντιπλημμυρική προστασία.
Για την αντισεισμική θωράκιση.
Για την κάλυψη των αναγκών της λαϊκής στέγης.
Για την κάλυψη των αναγκών της φοιτητικής στέγης.
Για την κάλυψη των αναγκών σε υποδομές.

Σε αυτή τη θέση μπορούν να συστρατευτούν οι δυνάμεις των μηχανικών και ιδιαίτερα το μισθοσυντήρητο κομμάτι τους, εργατικά συνδικάτα, φορείς του λαϊκού κινήματος, της τοπικής αυτοδιοίκησης.

ΠΡΟΜΥΝΗΜΑ ΝΕΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

Δεν πέρασε ούτε μια μέρα από την επανεκλογή του νέου πλανητάρχη και οι ΗΠΑ αναγνώρισαν την ΠΓΔΜ με το συνταγματικό της όνομα. Η συγκεκριμένη κίνηση πυροδότησε πλήθος αντιδράσεων. Η κυβέρνηση θέτοντας πάνω απ' όλα τη «συμμαχία» αντέδρασε κρατώντας χαμηλούς τόνους, ακολουθώντας με τη σειρά της τον δρόμο της υποτέλειας και των «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» που οι προκάτοχοί τους του ΠΑΣΟΚ χάραξαν. Στην ίδια ρότα και η αξιωματική αντιπολίτευση βάζει πάνω απ' όλα τις καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ. Αυτά επισήμως, γιατί κάτω από το τραπέζι και τα δυο κόμματα ενθαρρύνουν εκδηλώσεις του εθνικισμού όπως ακριβώς έκαναν και το 1992, όταν διαλύοντας η ΕΕ την Γιουγκοσλαβία, ακολούθησαν το δόγμα «το όνομα είναι η ψυχή μας» (και επειδή δεν ξεχνάμε, στα εθνικιστικά συλλαλητήρια συμμετείχε και ο ΣΥΝ).

Θεωρούμε ότι από το 1992 έπρεπε η Ελλάδα να απεγκλωβιστεί από την ονοματολογία. Να αναγνωρίσει στην ΠΓΔΜ το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τον επιθετικό προσδιορισμό Μακεδονία. Να εργαστεί ώστε να μη βρίσκουν χώρο να αναπτύσσονται εθνικισμοί και αλυτρωτισμοί τόσο στη χώρα μας όσο και στην ΠΓΔΜ. Να πάρει όλα τα μέτρα ώστε να μη δώσει χώρο στις ΗΠΑ να αξιοποιούν εθνικιστικά μίση για να προωθούν την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» προκειμένου να μετατρέψουν τα Βαλκάνια σε προτεκτοράτα τους. Ζητάμε μήπως πολλά από μια χώρα που 50 χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις ακολουθούν το δόγμα του «ανήκομε εις τη Δύσιν»; Από μια χώρα που οι κυβερνήσεις της έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην υλοποίηση των ΝΑΤΟϊκών επεμβάσεων στα Βαλκάνια σε όλα αυτά τα χρόνια;

Η συγκεκριμένη κίνηση των ΗΠΑ δημιουργεί ανησυχίες, όχι επειδή κλείνει την υπόθεση του ονόματος της γειτονικής μας χώρας σε βάρος των επιδιώξεων της επίσημης εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας. Δημιουργεί ανησυχίες γιατί φαίνεται να είναι κομμάτι ενός νέου κύκλου επεμβάσεων στην περιοχή. Τα ματοβαμμένα Βαλκάνια που εδώ και 15 χρόνια είναι θέατρο επιχειρήσεων της νέας τάξης πραγμάτων, με εθνικιστικές-εμφύλιες συγκρούσεις και ΝΑΤΟϊκές επεμβάσεις, είναι πιθανό να μπαίνουν σε νέο κύκλο διαγκωνισμών. Αυτό το γεγονός πρέπει να μας αφυπνίσει και να συστρατευτούμε με ένα δυναμικό αντιιμπεριαλιστικό-αντιπολεμικό κίνημα. Για να κλείσουμε το δρόμο στο ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την ΕΕ και στις επιδιώξεις τους.