ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΕΕ Νο.2382 της 06-03-2006
Ενημερωτικό Δελτίο 2006	Τεύχος 2381	Τεύχος 2383

ΟΤΑΝ ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΠΕΦΤΟΥΝ... (3ο)

Στο σημερινό τρίτο και τελευταίο - ελπίζαμε - κείμενό μας για το θέμα του ΤΣΜΕΔΕ και τη στάση της "Συσπείρωσης", είχαμε σκοπό να ολοκληρώσουμε την παράθεση των βασικών πολιτικών ερωτημάτων γύρω από το πρόβλημα και να καταδείξουμε τον ενδοτισμό των θέσεων της Σ"Α"Μ. Ωστόσο, τα γεγονότα μας πρόλαβαν και επιβεβαίωσαν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, τόσο τις θέσεις που από καιρό και με συνέπεια η "Πανεπιστημονική" εξέφρασε και εκφράζει, όσο και την ΠΛΗΡΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ των επιλογών της "Συσπείρωσης". Το δυστύχημα είναι ότι - ακόμα και τώρα, όπως διαβάζουμε στην ηλεκτρονική και γραπτή σελίδα της Σ"Α"Μ στο ΕΔ του ΤΕΕ - οι άνθρωποι δεν τολμούν να κάνουν ούτε μια στοιχειώδη αυτοκριτική για τις θλιβερές επιλογές τους...

Έτσι, διαβάσαμε στα δύο τελευταία κείμενα της "Συσπείρωσης" ότι το κυβερνητικό ν/σ:

• Δε διασφαλίζει τον Κλάδο Προνοιακών Παροχών. Έχουν δίκιο. Η απόφαση του 2003, βλέπετε, "διασφάλιζε" την ίδρυση ενός ΚΠΠ με σκοπό, μεταξύ άλλων, να "δανειοδοτεί την επαγγελματική δραστηριότητα των ασφαλισμένων του ΤΣΜΕΔΕ". Τελικά, είχαμε άδικο που πιστεύαμε ότι έχουν αποδεχτεί την πρόσδεση με την τράπεζα Αττικής. Αντιθέτως, προτείνουν την μετατροπή του ίδιου του Ταμείου σε Τράπεζα! Μιλάμε για τόσο σκληρή αντίσταση στη χρηματιστική ολιγαρχία...
• Δεν εξασφαλίζει την "πλήρη ομογενοποίηση 'παλιών' και 'νέων' ασφαλισμένων". Κι αυτό σωστό. Προφανώς, το νομοσχέδιο διασφαλίζει τη ...μερική ομογενοποίηση, ενώ η απόφαση του 2003 με τους μπλε και πράσινους κόκκους, την πλήρη. Τώρα, τι σημασία έχει που η "ομογενοποίηση" θα γίνει αυξάνοντας τις εισφορές, αντί μειώνοντάς τις; Η "ισότητα" πάνω απ'όλα! Τι "αριστεροί" θα ήμασταν αλλιώς...
• Θέτει σε κίνδυνο τη "βιωσιμότητα του Κλάδου Κύριας Σύνταξης". Για να το λέτε, έτσι θα είναι. Επί τη ευκαιρία, σας προτείνουμε να καταρτίσετε έναν πίνακα των "βιώσιμων" Ταμείων της χώρας (με το ΤΣΜΕΔΕ πρώτο και καλύτερο - εμ τι; τζάμπα πληρώνουμε τόσα χρόνια;) όπου δεν είναι "σωστό και ευγενικό" να γίνουν παρεμβάσεις και έναν με τα "μη-βιώσιμα", όπου ο κ. Αλογοσκούφης έχει το ελεύθερο από τους αυστηρούς, αλλά δίκαιους, κυρίους της "Συσπείρωσης" να κάνει ό,τι νομίζει. Άσε που εμάς, μόνο ο κλάδος Κύριας Σύνταξης μας νοιάζει να είναι "βιώσιμος". Η απόφαση του 2003 μιλάει, άλλωστε, για την αρχή της ανταποδοτικότητας. Να μην έχει το ΤΣΜΕΔΕ και τους ανταποδοτικούς κλάδους του (εφάπαξ, επικουρικό κλπ.); Τιιιι;;; Αυτό είναι ο δεύτερος πυλώνας του ευρωενωσιακού μοντέλου για την ασφάλιση;;; Άντε καλέ, ανοησίες! Αυτά τα λέει η "Πανεπιστημονική", που όλο καταγγελίες και συνομωσίες βλέπει παντού! Ενώ εσάς, η "αριστεροσύνη" σας τρέχει από τα μπατζάκια...
• Αυξάνει τις εισφορές "για ισχνή βελτίωση των παροχών και με αβέβαιο μέλλον". Σωστά. Η απόφαση του 2003, αντιθέτως, χάριζε χρήματα στους συναδέλφους με τη σέσουλα. Να μην τα ξαναλέμε, τα είπαμε σε προηγούμενο τεύχος για τις ικανότητες της "Συσπείρωσης" στη "δημιουργική λογιστική"...

Με αυτές τις θέσεις, δεν είναι να απορεί κανείς, ούτε για το ότι η "Συσπείρωση" ψήφισε το 2003 την απόφαση αυτή, ούτε η λύσσα με την οποία την υπερασπίζεται σήμερα, θλιβερά μόνη, αφού όλα τα συνεταιράκια της, την "πούλησαν" για ένα πιο μικρό μεν, αλλά "στο χέρι" ξεροκόμματο. Για να σοβαρευτούμε, όμως, δυστυχώς για σας κύριοι της "Συσπείρωσης", τα ψέματα τελείωσαν. Οι κυρίαρχες δυνάμεις στο ΤΕΕ (συνολικά κι όχι μόνο στη Διοικούσα) αφού χρησιμοποίησαν την απόφαση του 2003 για το σκοπό που την ψήφισαν, δηλαδή ως πολιορκητικό κριό της λογικής τους για την ασφάλιση και μάλιστα με τον αριστερό "μαϊντανό" που τους προσφέρατε, ήρθε η ώρα να φτιάξουν τον πραγματικό νόμο, που ΦΥΣΙΚΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΚΟΜΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ. Και βέβαια, η "Συσπείρωση" έχει κάθε δίκιο να αισθάνεται ως απατημένη σύζυγος, αλλά την "τιμή" της δε φρόντισε να τη διαφυλάξει εκεί και τότε που έπρεπε... Όταν καλλιεργούσε τις αυταπάτες ότι μπορεί το ΤΕΕ "να βάλει σ' ένα δρόμο την επίλυση των προβλημάτων της ασφάλισης των μηχανικών" (ΕΔ, τ. 2378) μέσα από μια "σωστή" απόφαση, λες και το ασφαλιστικό είναι ειδικό πρόβλημα των μηχανικών και όχι ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ που αφορά το σύνολο των εργαζομένων. Όταν εγκαλούσε κάθε άλλη φωνή, όπως την "Πανεπιστημονική" - αλλά και φωνές στο ίδιο το εσωτερικό της - για στείρα καταγγελιολογία, "κομματικές παρωπίδες" και τόσα άλλα...

Το πιο θλιβερό, όμως, είναι η προσπάθεια "κουκουλώματος" του θέματος με αγωνιστικές "κορώνες". Αδικα προσπαθεί η ηγεσία της Σ"Α"Μ να λύσει τα εσωτερικά της προβλήματα με άσφαιρη "επαναστατική γυμναστική" εκεί όπου δεν "παίζεται" τίποτε. Για τους μισθωτούς και μικροεπαγγελματίες συναδέλφους, η απόφαση του ΤΕΕ ΥΠΕΡ του νομοσχεδίου ήταν και είναι ΕΙΛΗΜΜΕΝΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ, ανεξάρτητα από το αν θα ήταν ένα καθαρό ΝΑΙ, όπως ήθελε η ΔΚΜ και ο "Κιτσίκης", ή ένα θολό και κουτοπόνηρο ψευτοΟΧΙ με πολλά "παραθυράκια", όπως ήθελαν η ΠΑΣΚ και η ΔΑΠ για να διαπραγματευτούν καλύτερο μερίδιο στη μοιρασιά. Όλοι τους παίζουν στο ίδιο παιχνίδι και το απέδειξαν "συνθέτοντας δημιουργικά" τις διαφωνίες τους στην γνωστή, ΟΜΟΦΩΝΗ απόφαση της Διοικούσας. Με την απόφαση αυτή, πολιτικά, η συζήτηση στο ΤΕΕ ΕΛΗΞΕ. Η Αντιπροσωπεία που δήθεν "διέλυσαν" τα ...αυθορμήτως προσελθόντα στελέχη της ΣΑΜ μόνο διακοσμητικό ρόλο είχε να παίξει. Και μόνο αποπροσανατολισμός είναι να καλλιεργείται κλίμα ότι η συζήτηση με επίκεντρο το ΤΕΕ έχει το οποιοδήποτε νόημα - εκτός από το να αξιοποιηθεί η συνεδρίαση για την αποκάλυψη της στάσης ΟΛΩΝ των δυνάμεων και ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΚΕΙΝΩΝ που τον Οκτώβρη του 2005 είχαν δήθεν "απορρίψει" το ν/σ για να έλθουν τώρα να αποδεχτούν το ίδιο κι απαράλλακτο κείμενο. Όσο για τις ύβρεις και τα κουτοπόνηρα σχολιάκια του στυλ "η Πανεπιστημονική που θέλει να ψηφιστεί το νομοσχέδιο για να έχει να λέει", ή που "πιστεύει ότι όλα θα λυθούν στον κομμουνισμό", είναι, απλώς προφάσεις εν αμαρτίαις...
Η θέση μας ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ήταν ότι η διέξοδος δε βρίσκεται στις προτάσεις νόμου, ούτε στις επιτροπές αλλά στον ΕΝΩΜΕΝΟ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ με ξεκάθαρο προσανατολισμό. Χωρίς αυταπάτες ότι μπορεί να βρεθεί "κλαδική λύση", ειδικά για το ΤΣΜΕΔΕ, όσο η πολιτική της ΕΕ και των γαλαζοπράσινων κυβερνήσεων εφαρμόζεται απαρέγκλιτα σε όλη τη γραμμή του μετώπου...

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ γίνεται καθαρό ότι δυο δρόμοι υπάρχουν: ο ένας είναι ο δρόμος της υποταγής και της ενσωμάτωσης και ο άλλος, ο δρόμος της συνολικής εναντίωσης στην κυρίαρχη πολιτική, η συμμαχία και η κοινή δράση των εργαζομένων όλων των κλάδων για τη διεκδίκηση ριζοσπαστικών αιτημάτων που απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες του κόσμου της δουλειάς κι όχι στις "αντοχές της οικονομίας", τη "βιωσιμότητα" και τα υπόλοιπα παραμύθια του κεφαλαίου και των υπαλλήλων του. Καιρός είναι και οι απλοί αγωνιστές που συμμετέχουν ακόμη στη "Συσπείρωση" να κάνουν τις επιλογές τους, να διαχωρίσουν ΣΗΜΕΡΑ κιόλας τη θέση τους από την επικίνδυνη και τυχοδιωκτική στάση της ηγεσίας τους και να πάρουν τη θέση τους στις γραμμές του αγώνα. Δεν περισσεύει κανείς!!!